İzolasyon yerine: Aktif sosyal yaşam Alzheimer belirtisi mi?

Şimdiye kadar sosyal izolasyon, Alzheimer demansı gelişimi için bir risk faktörü olarak kabul ediliyordu. Ancak, Kaliforniya Üniversitesi San Francisco (UCSF) ve Boston Üniversitesi'ndeki araştırmacılar şimdi biraz farklı bir sonuca ulaştı. UCSF'nin bir basın açıklamasına göre, genetik olarak Alzheimer hastalığı riski yüksek olan kişiler, en azından hastalığın erken evrelerinde daha fazla sosyal aktivite sergiliyor.

Çalışma, ortalama 56 yaşında olan yarım milyon Britanyalının genetik verilerine dayanıyor. Araştırmacılar, çalışma için Birleşik Krallık Biyoveritabanını kullanarak katılımcıların yalnızca genetik risk profillerini değil, aynı zamanda hobileri, aile ilişkileri ve öznel izolasyon duyguları gibi sosyal alışkanlıklarına dair bilgileri de analiz ettiler.

Sonuçlar, Alzheimer hastalığına yakalanma riski daha yüksek olanların daha az içe kapanıklık yaşadıklarını, daha geniş bir sosyal aktivite yelpazesine katıldıklarını ve daha mutlu aile ilişkileri yaşadıklarını göstermiştir. Ancak, hastalık açısından yüksek ve düşük riskli gruplar arasında yalnızlık, arkadaşlık kalitesi veya duygusal destek açısından herhangi bir fark bulunamamıştır.

UCSF'deki geriatri bölümünde tıp doçenti ve çalışmanın ortak yazarı Dr. Ashwin Kotwal, "Başkalarıyla daha fazla etkileşime mi giriyorlar yoksa çevreleri ince değişiklikleri fark edip onları daha fazla mı destekliyor, tam olarak bilmiyoruz" dedi.

Genel olarak, sosyal etkileşim, özellikle bilişsel rezervi desteklediği için hâlâ bilişsel bir koruyucu faktör olarak kabul edilmektedir. Bu, beynin yaşa bağlı veya patolojik değişiklikleri telafi etme yeteneğini ifade eder. UCSF, sosyal bağlılığı yeniden değerlendirmeyi ve bunu yalnızca önleyici bir tedbir olarak değil, aynı zamanda hastalığın erken evrelerinin olası bir sinyali olarak görmeyi öneriyor.