Siyasetin Aynası: Bollywood'un Keşmir'e Bakışı
Himalayalar'ın eteklerindeki karla kaplı dağlarda, onlarca yıllık çatışmaların ve özgürlük çığlıklarının damgasını vurduğu bir bölge yer alıyor: Keşmir . Dağlık bölge, üç Asya nükleer gücü olan Hindistan , Pakistan ve Çin tarafından sahipleniliyor. Hindistan, orada iki birlik bölgesini yönetiyor: Jammu ve Keşmir ve Ladakh.
Almanya'nın yarısı büyüklüğündeki bu ulaşılması zor bölge, Güney Asya'da hem bir romantizm yansıması hem de bir şiddet sahnesi olarak derin duygular uyandırıyor. Keşmir'in popüler Bollywood filmlerinde de çelişkili bir rol oynaması şaşırtıcı değil.
"Burada mıyız, değil miyiz?" diye soruyor Hintli yıldız ve ödüllü film yapımcısı Vishal Bharadwaj'ın 2014 yılında beyazperdeye aktardığı "Haider" filminin aynı adlı kahramanı. Üniversiteden mezun olduktan sonra Haider, Keşmir'de kayıp babasını arıyor ve yerli bir Keşmirli olarak kendini bulmaya çalışıyordu. "Peki nereye gittik? Varsak, kimin için ve ne zaman?"
Siyasi gerilim türündeki film, izleyicinin dağlık bölgeyle ilişkilendirdiği her şeyi gözler önüne seriyor: Silahlı çatışmaların yaşandığı bir aile trajedisi ve Keşmir'in nefes kesen güzelliği ve zengin kültürü.
Hindistan'ın 1947'deki bağımsızlığını kazanmasından sonraki ilk on yıllarda Bollywood , Keşmir'i çatışmasız, romantik bir cennet gibi tasvir etti: Karla kaplı dağların ortasında, rengarenk lale tarhları ve yemyeşil sedir ve çınar ağaçlarıyla dolu bir vadi. Örneğin, 1949 yapımı "Yağmur" olarak çevrilen "Barsaat" filminde durum böyleydi. Film, Hindistan'ın Charlie Chaplin'i olarak bilinen Hintli sinema efsanesi Raj Kapoor tarafından çekilmişti. Kapoor, çocukluğunu günümüzde Pakistan'ın Peşaver şehri olan yerde geçirmişti.
Yapımcı Kapoor da hem yönetmenliğini hem de başrolünü üstlendi. Onun için Keşmir siyasi bir mesele değil, sadece romantik anlar için güzel bir fondu. Bu romantik drama, kasvetli şehir hayatından kaçıp gerçek aşkı arayan gençleri konu alıyor. Zıt kişilik özelliklerine sahip iki şehirli genç, tatildeyken mütevazı Keşmirli kızlara aşık oluyor.
Yönetmen Shakti Smanta'nın 1964 yapımı "Keşmir ki Kali" ("Keşmir Çiçeği") gibi sonraki filmleri de bu eğilimi sürdürdü. Bu filmler her zaman dağlık arazideki derin kişilerarası ilişkilere odaklandı. Din veya siyaset hiçbir zaman ekranda tema olarak kullanılmadı.
Hintli senarist Sanjay Kak, Keşmir'in o dönemde Hintli film yapımcıları için bir oyun alanı olduğunu söylüyor. "Keşmir'le ilgili sahnelerde izleyicilerin hayal güçlerini özgür bırakmalarına izin veriliyor. Mekânla ilgili herhangi bir anlaşmazlıktan bahsedilmiyor."
Filmin başarısı, yurtiçi ve yurtdışından birçok turisti ve sinemaseveri Keşmir'in Hindistan tarafındaki bölgeleri ziyaret etmeye çekti. Keşmir onlar için yeryüzündeki cennet gibiydi. Bollywood, zamanla bu güzel dağlık bölge hakkında kamuoyunun fikrini şekillendirmede önem kazandı.
1980'lerin sonları ve 1990'ların başlarında, çoğunluğu Müslüman olan Keşmir bölgesinde huzursuzluk yeniden alevlendi. Eyaletin Hindistan kesiminde silahlı bir ayaklanma patlak verdi. O dönem Hindistan'ın Jammu ve Keşmir eyaletinde yapılan 1987 parlamento seçimlerine Hindistan merkez hükümeti tarafından hile karıştırıldığı iddiaları vardı. Keşmir'deki İslami siyasi partilerin yerel koalisyonu olan ve birçok kişinin güçlü bir seçim sonucu elde edeceğini öngördüğü Müslüman Birleşik Cephesi (MUF) seçimleri kaybetti. 76 sandalyeden sadece dördünü kazanabildi.
MUF seçim sonuçlarını tanımamış ve bağımsız soruşturmalar talep etmişti. Ancak Yeni Delhi hükümeti, 1.000'e yakın MUF aktivistini tutuklayıp işkence etmişti. Güvenlik güçleri, normalde yalnızca mahkeme kararıyla alınabilecek yasal tedbirleri alabilmişti. Hayal kırıklığına uğrayan genç Müslümanlar, militan gruplara yöneldi.
Bu gelişmeler, Keşmir'in sinemalarda giderek artan aşırılığın hüküm sürdüğü, korku ve bölünmenin yaşandığı bir yer olarak gösterilmesine yol açtı; bu imaj günümüzde de varlığını sürdürüyor.
"1990'lardaki kargaşa, Keşmir'i Hindistan'ın siyasi ve duygusal bilincinin ön saflarına taşıdı," diyor film eleştirmeni ve "Hint Sineması ve Pakistan" kitabının yazarı Meenakshi Bharat. "Toplumun bir aynası olan tüm Bollywood endüstrisi, bu değişime ve izleyici beklentilerine uyum sağlamak zorunda kaldı."
Sonuç olarak, film anlatıları değişti. Keşmir, giderek Hint askerlerinin Pakistan destekli milislere karşı savaştığı bir savaş alanı olarak resmedildi. "Roja" (1992) gibi filmler, insan hikâyelerini çatışma ve terörizmle birleştirdi.
Film eleştirmeni Bharat, DW'ye verdiği demeçte, "'Roja' filmi, Keşmir'in romantik bir yerden tehdit altındaki, harap olmuş bir 'cennete' dönüşmesindeki hüzünlü dönüşümü gerçekten de gözler önüne serdi," dedi. Tamilce çekilen film, Hindistan istihbarat servisinin, önde gelen bir İslamcı terörist ve Keşmirli ayrılıkçının serbest bırakılmasını sağlamak amacıyla Tamil Nadu'dan bir şifreleme uzmanının kaçırılmasını konu alıyor.
Senarist Kak'a göre film, Hint izleyicilerinin milliyetçilik ve vatanseverlik hakkındaki fantezilerini "yeniden inşa etti". "Roja"dan bu yana, Keşmirli militanlar sıklıkla şiddet yanlısı muhalifler olarak tasvir edildi. Film eleştirmenleri, Keşmir bölgesindeki Müslüman kimliğinin terörizmden başka bir şeye indirgenmesinin tehlikesini görüyor.
"Keşmir" Anlatısı2000'li yılların başında Bollywood filmleri, Keşmir'in karmaşık sosyal, politik ve duygusal gerçeklerine , çatışma geçmişine ve devam eden şiddet nedeniyle halkının yaşadığı travmalara daha fazla ışık tutmaya başladı.
Bu çözümsüz keder, kayıplar, yerinden edilmeler ve parçalanmış ailelerle damgasını vuruyor. Bu durum, trajik kişisel aile öykülerini aşırı ideolojilerle ilişkilendiren senaryo anlatılarının ortaya çıkmasına yol açtı. Öte yandan, Hindistan'ın ulusal güvenlik çıkarları ve milliyetçi vatanseverlik odak noktası olmaya devam ediyor.
Senarist Kak, Bollywood filmlerini "devlet odaklı" olarak tanımlıyor. Bir Bollywood filminin ana teması, büyük ölçüde Hindistan merkez hükümetinin siyasi görüşleriyle örtüşüyor. Bu eğilim, Ağustos 2019'da Yeni Delhi'nin, 370. Madde'yi içeren bir anayasa değişikliğiyle Keşmir'in yarı özerk bölge olarak özel statüsünü kaldırmasından bu yana daha da belirginleşti.
O zamanki Jammu ve Keşmir eyaleti, Hindistan'ın Müslümanların çoğunlukta olduğu tek bölgesiydi. Yeni Delhi, Keşmir'in kısmi özerkliğinin iptalini, bunun Hindistan karşıtı militanlığın "kök nedeni" olduğunu savunarak haklı çıkardı. Senarist Kak, DW'ye verdiği demeçte, "Siyasi değişimle birlikte çağdaş filmler de değişti," dedi.
Örneğin, "Keşmir Dosyaları" (2022), 1990 yılında Hinduların Keşmir'e yeniden yerleştirilmesinin kurgusal hikâyesini anlatıyor. Film, bu göçü bir soykırım olarak tasvir ediyor. Bu görüş, gerçek siyasi hayatta Hindu milliyetçileri tarafından savunuluyor. Eleştirmenler, filmin Müslüman karşıtı duyguları pekiştirme ve mezhepsel bölünmeleri hızlandırma riski taşıyan "tek taraflı" bir hikâye anlatıcılığını teşvik ettiğini savunuyor.
Son olarak, geçen yıl Keşmir'in yarı özerk statüsünün kaldırılmasını konu alan "Article 370" filmi gösterime girdi. Yapım maliyeti iki milyon avroya denk geldi. Casus filmi gişede yaklaşık on bir milyon avro hasılat elde etti. Bu da vatanseverlik temalarının yalnızca Hindu milliyetçisi yöneticiler arasında değil, sinemaseverler tarafından da beğenildiğini gösteriyor.
Film , Keşmir'deki teröristlere karşı gerçekleştirilen kurgusal bir gizli operasyonu konu alıyor ve bu operasyon daha sonra Keşmir'de kısmi özerklik sağlayan 370. maddenin değiştirilmesi yönündeki siyasi kararlara yol açtı.
Film eleştirmeni Bharat, Bollywood'un daha geniş bir kitlenin siyasi ruh halini de yansıtması gerektiğini söylüyor. "Artık sadece Keşmir'in güzel vadilerini kusursuz bir romantik fon olarak göstermek zor."
Dang Yuan'ın İngilizcesinden uyarlanmıştır
dw
