Kobiety i dzieci: Ofiary wojny, o których nikt nie mówi

W niektórych miejscach nazywa się ich Dziećmi Agenta Orange. Nie w Wietnamie, Laosie czy Kambodży, ale w USA. Nie tylko amerykańscy żołnierze, którzy wrócili, zachorowali. Ich dzieci miały dziwne wady wrodzone — brakujące lub dodatkowe kończyny. Przez dziesięciolecia zaprzeczano jakiemukolwiek powiązaniu. Potem ujawniono więcej. Schorzenia neurologiczne, problemy żołądkowo-jelitowe, rozszczep kręgosłupa. Spustoszenia wojenne nie oszczędziły rodzin żołnierzy. Uszkodzenia pokoleniowe W miarę rozwoju epigenetyki sceptycyzm co do związku między Agent Orange a niepełnosprawnością pokoleniową maleje. Istnieje pewna świadomość, że to, co młody żołnierz musiał zrobić na odległych polach Laosu 50 lat temu, może dziś zaszkodzić jego wnukowi. Śledztwo ProPublica z 2016 r. wykazało, że „szanse na urodzenie dziecka z wadami wrodzonymi w trakcie lub po wojnie były o ponad jedną trzecią wyższe u weteranów, którzy twierdzą, że mieli styczność, pryskali lub zostali bezpośrednio spryskani Agent Orange, niż u weteranów, którzy twierdzą, że nie byli narażeni lub nie byli pewni”. Czy coś z tego wynikło? Jeszcze nie. Najpotężniejsze państwo świata, przyzwyczajone do własnej kultury przemocy z użyciem broni palnej, ignoruje skutki, jakie odczuwają amerykańskie dzieci w kraju, gdy Waszyngton prowadzi wojnę na półkuli wschodniej. Łatwe cele, niewinni rekruci Takie zaprzeczanie temu, co wojna robi dzieciom, jest widoczne w każdym konflikcie. Palestyńskie dzieci w kolejkach po żywność bombardowane, ukraińskie dzieci przetrzymywane przez Rosję pod pretekstem „ratunku”, broń wciskana w ręce 10-latków odczłowieczonych jako narzędzia walki to okrucieństwa chronione parasolem Collateral Damage. UNICEF szacuje, że od października 2023 r. w Strefie Gazy zginęło lub zostało rannych 50 000 dzieci. Kijów szacuje, że Rosja zabrała 20 000 ukraińskich dzieci. Nigdzie nie ma odpowiedzialności. Nie brakuje również danych na temat rekrutacji dzieci w Darfurze w Sudanie — szacuje się, że od 2023 r. rządowa paramilitarna grupa RSF zrekrutowała od 8 000 do 10 000 dzieci. Ciężar wojny Gdy dzieci są ślepą plamką, nie powinno dziwić, że dobrze udokumentowany wpływ na kobiety jest równie ignorowany. Każdego dnia 500 kobiet i dziewcząt w krajach ogarniętych wojną umiera z powodu powikłań ciąży i porodu. Zbombardowane szpitale oznaczają brak dostępu do opieki położniczej dla kobiet w ciąży. To kobiety muszą opiekować się dziećmi i starszymi w zbombardowanych dzielnicach, gdzie zasoby i zapasy się kończą. Również pod przykrywką Collateral Damage. Gwałt jako broń wojenna był kiedyś postrzegany jako „zło”, ale faktem jest, że jest znormalizowany. Ponieważ wojny znajdują sposoby na przedłużanie się w czasie i rozszerzanie się na obszar, nic nie powstrzymuje żołnierzy przed atakowaniem kobiet, nawet małych dziewczynek. Wyzwalanie kobiet Regresywne reżimy, takie jak Talibowie i większość ortodoksyjnych władców, pokazują swoje prawo poprzez podporządkowanie kobiet. Zbyt wiele wojen opiera się na zachodnich ambicjach „wyzwolenia” kobiet — status kobiet w kraju jest niezmiennie czynnikiem, który napędza działania związane ze „zmianą reżimu”. Weźmy tylko Afganistan. Brytyjskie, rosyjskie i amerykańskie wojny znalazły cheerleaderki, które poparły ich walkę o „jaśniejszą przyszłość dla praw kobiet”. Ale jak zauważyła Al Jazeera, „Jeśli wojny Zachodu 'wyzwolą' kobiety ze Wschodu, muzułmanki będą najbardziej 'wyzwolone' na świecie. Nie są i nie będą, zwłaszcza gdy wolność wiąże się z hegemonią Zachodu”. Dzisiaj świat zgrabnie porzucił kobiety z Afganistanu. Nadal dźwigają ciężar wojny.