Niech Twoja rodzina będzie Twoją, będziemy żyć

Został wykonany nowy krok w projekcie inżynierii społecznej, który jednoosobowy reżim i prawicowa polityka realizują za pośrednictwem kobiet. Reakcyjna polityka reżimu, który atakuje wszelkie zdobycze kobiet i z zadowoleniem patrzy, jak są one codziennie mordowane, doprowadziła do kontrowersyjnych praktyk w „Roku Rodziny”. Ci, którzy zbudowali całe swoje istnienie na reakcjonizmie i nadal zwiększają politykę ignorującą kobiety, tym razem zaproponowali narzucenie „narodzin”.

Podczas gdy spadek współczynnika dzietności do 1,51 niepokoił reżim, Partia İYİ złożyła skandaliczną propozycję. Jeśli propozycja złożona w parlamencie zostanie przyjęta, kobiety, które urodziły trójkę dzieci, będą zatrudniane w sektorze publicznym bez konieczności spełniania wymogu KPSS .

Z drugiej strony Enes Efendioğlu, dyrektor generalny ds. usług młodzieżowych w Ministerstwie Młodzieży i Sportu, stwierdził, że trwają prace nad nowym rozporządzeniem, które ma na celu rozszerzenie zakresu pożyczek małżeńskich udzielanych w ramach funduszu Banku Rodzinnego i Młodzieżowego.

W obecnym modelu kredytu małżeńskiego, w ciągu pierwszych dwóch lat nie jest wymagana żadna spłata bezprocentowej pożyczki udzielanej młodym parom. Nowe przepisy mają na celu całkowite lub częściowe zwolnienie par, które mają dzieci, ze spłaty tego kredytu.

KOBIETY DEFINIUJE TYLKO MACIERZYŃSTWO

Przepisy te mają na celu zachęcenie kobiet do wczesnego wychodzenia za mąż, podejmowania pracy zawodowej, rodzenia dzieci i wykonywania wszelkich obowiązków związanych z opieką i pracami domowymi.

Kobiety uważają, że działania te są wyrazem reakcyjnej ideologii, która ogranicza udział kobiet w życiu publicznym poprzez macierzyństwo, a sytuuje je wyłącznie poprzez ich płodność. Stwierdzono, że propozycja, która na początku wydawała się pozytywna, miała wiele wad.

Polityka demograficzna reżimu opiera się na reakcyjnych podstawach, których celem jest „utrzymanie społeczeństwa przy życiu” i zapobieganie „dezintegracji moralnej”. Choć macierzyństwo i obowiązki domowe są uznawane za najważniejsze obowiązki kobiet, praca jest tolerowana jedynie wtedy, gdy wiąże się z koniecznością wzięcia na swoje barki obowiązków opiekuńczych.

Podczas gdy małżeństwa i dzieci są nadal narzucane, każdego dnia ginie co najmniej jedna kobieta. Od początku 2025 roku zamordowano co najmniej 172 kobiety. Stwierdzając, że bodźce rządu, który nie jest w stanie chronić kobiet ani zapewnić przyszłości dzieciom, które dają, są na pokaz, kobiety mówią: „Po pierwsze, dajcie priorytet polityce publicznej i wdróżcie prawa, które chronią kobiety”.

∗∗∗

Prawie wszystkie kobiety twierdzą, że macierzyństwo jest trudne

Z badania przeprowadzonego przez Areda Survey w dniach 05-08 maja 2025 r. z udziałem 1100 kobiet wynika, że ​​większość uczestniczek uważa, że ​​bycie matką w Turcji nie jest łatwe. Tylko 13,2 proc. uczestniczek badania stwierdziło, że bycie matką jest łatwe, podczas gdy 86,8 proc. stwierdziło, że jest to dość trudne.

Kiedy uczestniczki badania zostały zapytane o największe wyzwania związane z macierzyństwem, na pierwszym miejscu wymieniły trudności finansowe. 73,6% uczestniczek badania stwierdziło, że warunki finansowe utrudniają macierzyństwo. Na kolejnych miejscach znalazły się trudne warunki życia (57,9 proc.) i brak bezpiecznego otoczenia (57 proc.). Wśród innych trudności wymienia się lęk o przyszłość (52,6 proc.), brak możliwości znalezienia czasu dla siebie (52,1 proc.), silny stres (46,1 proc.), rosnącą odpowiedzialność (44,9 proc.), skutki psychologiczne i socjologiczne (42,7 proc.), brak wykształcenia (41,9 proc.), czynniki środowiskowe (40 proc.), brak możliwości znalezienia czasu dla dzieci (36,5 proc.), problemy ze znalezieniem opieki lub opiekuna (33,2 proc.) oraz trudności w życiu zawodowym (28,5 proc.).

∗∗∗

STOWARZYSZENIE PROF. DR. SELİN PELEK: NIE ZWALNIA TO OD CIĘŻARU OPIEKI

Celem tej propozycji wydaje się być zachęcenie kobiet do posiadania trójki dzieci. Jednak zatrudnienie kobiety z trójką dzieci w sektorze publicznym nie rozwiązuje problemów, z jakimi borykają się one jako rodzice. Po pierwsze, kto zajmie się dziećmi, kiedy te kobiety będą pracować? Usługi publicznej opieki nad dziećmi są bardzo ograniczone. Dlatego samo zapewnienie zatrudnienia nie eliminuje ciężaru opieki. Ponadto pensje urzędników państwowych nie wystarczają na pokrycie potrzeb trójki dzieci. Może to nie wystarczyć nawet dla jednego dziecka, a co dopiero dla trójki. Dlatego nie jest to również rozwiązanie problemów gospodarczych. Jednym z głównych powodów, dla których ludzie mają mniej dzieci, jest brak zaufania do systemów edukacji i opieki zdrowotnej. Dlatego zamiast zachęt, priorytetem powinna być poprawa edukacji i polityki społecznej.

Życie zawodowe kobiet zostaje zakłócone, gdy pojawiają się dzieci. Rozwiązaniem tego problemu nie jest uczynienie każdego urzędnikiem państwowym bez zdawania egzaminu. Podczas gdy w sektorze publicznym na stanowisko czekają już tysiące nauczycieli i ekspertów, zatrudnienie któregoś z nich bez egzaminu tylko dlatego, że ma trójkę dzieci, podważa zasadę równości. Kobieta będzie marginalizowana tylko dlatego, że zdecyduje się nie mieć dzieci.

∗∗∗

CZŁONKOWIEK RUCHU LEWICOWEGO FEMINISTYCZNEGO İLDA ALÇAY SEPETOĞLU: STAJEMY SIĘ PRZEDMIOTEM PRODUKCJI

Jednym z najbardziej podstawowych problemów Turcji jest kwestia bezpiecznej przyszłości. Dziś miliony ludzi – od uczniów szkół średnich i studentów, od emerytów po kobiety i młodych bezrobotnych – zmagają się z tą niepewnością. W tym systemie to my, kobiety, jesteśmy najbardziej wykorzystywane. Od 23 lat mamy do czynienia z zinstytucjonalizowanym reżimem, a wyzyskująca polityka tego reżimu, zwłaszcza w jego powiązaniach z siecią zakonów i zgromadzeń religijnych, prowadzi do niepewnej przyszłości.

Projekt ustawy złożony w parlamencie pokazuje, że w tym systemie talent, wykształcenie i zasługi nie wystarczą, aby domagać się praw przysługujących kobiecie. Jeśli jednak urodziłaś troje dzieci, otrzymujesz obietnicę bezpieczeństwa. Powinniśmy jednak domagać się systemu opartego na równości, sprawiedliwości i zasługach. Walka ta jest również walką o świeckość. Ponieważ świeckość jest ratunkiem dla kobiet, chroniąc je zarówno przed nierównością płci, jak i przed systemem wyzysku.

Tego typu zachęty nie są czymś wyjątkowym dla Turcji. Na przykład na świecie, w krajach takich jak Stany Zjednoczone czy Włochy, rządy skrajnie prawicowe w dalszym ciągu wywierają presję na zwiększenie populacji. W tym kontekście należy również ocenić politykę AKP zakładającą posiadanie trójki dzieci. Erdoğan uczynił ten problem priorytetem w pierwszych latach swoich rządów. Nie był to tylko polityczny islamizm, ale również element neoliberalizmu, polegający na stworzeniu systemu wyzysku. Wzrost liczby młodych ludzi był wyraźnym sygnałem chęci zapewnienia taniej siły roboczej.

W tym systemie kobiety są jednocześnie kontrolowane i wzywane na rynek pracy, aby produkowały dzieci, gdy jest to potrzebne. Kobiety stają się przedmiotami produkcji. Polityka trójki dzieci jest narzędziem tej kontroli.

Ponadto projekt ustawy wiąże się również z dyskusją na temat obowiązkowego kształcenia. Edukacja coraz bardziej przestaje być prawem publicznym. Wraz ze zmianami systemowymi, takimi jak 3+1 i 2+2, treść obowiązkowego kształcenia ulega opróżnieniu. Sytuacja ta powoduje ogromne różnice między tymi, którzy mają pieniądze, i tymi, którzy ich nie mają. Podczas gdy ci, którzy mają pieniądze, mogą zdobyć dobre wykształcenie, dzieci z biednych rodzin (zwłaszcza dziewczęta) są wydawane za mąż w młodym wieku, zmuszane do pracy i skazane na niepewne życie.

Polityka islamu politycznego w połączeniu z ubóstwem przejmuje kontrolę nad każdym aspektem naszego życia. Dzieci są narażone na ryzyko nadużyć w miejscach takich jak sekty religijne, wspólnoty studenckie czy kursy Koranu. Ustawa ta nie dotyczy zatem wyłącznie zatrudnienia, jest ona częścią większego projektu transformacji społecznej.

∗∗∗

DOMINACJA KROK PO KROKU

• Oświadczenie w sprawie co najmniej trójki dzieci: Od 2008 r. prezydent AKP Erdoğan przy każdej okazji powtarzał, że rodziny powinny mieć co najmniej trójkę dzieci.

• Wzrósł sprzeciw wobec aborcji: Sprzeciw wobec aborcji i cesarskiego cięcia szedł w parze z dyskursami mającymi na celu bezpośrednią kontrolę kobiecego ciała.

• Rodzina, a nie kobiety, była priorytetem: W 2011 r. Erdoğan powiedział: „Jesteśmy konserwatywną partią demokratyczną. Rodzina jest dla nas ważna”. Ministerstwo Rodziny i Usług Socjalnych zostało utworzone w celu zastąpienia Ministerstwa Stanu odpowiedzialnego za Kobiety i Rodzinę.

• Konwencja Stambulska została rozwiązana: Turcja była pierwszym krajem, który podpisał i ratyfikował konwencję, ale stała się również pierwszym i jedynym krajem, który wycofał się z Konwencji Stambulskiej na mocy dekretu prezydenckiego z 20 marca 2021 r.

• Celem ataków była ustawa nr 6284 i prawo do alimentów: Ustawa nr 6284, która stanowi podstawową podstawę prawną zwalczania przemocy wobec kobiet, oraz prawo do alimentów, które zapewnia kobietom bezpieczeństwo ekonomiczne po rozwodzie, stały się celem ataków reakcjonistów w sposób analogiczny do ataków na Konwencję Stambulską. W mediach prorządowych rozpowszechniano bezpodstawne twierdzenia, takie jak: „prawa te stają się bronią w rękach kobiet”, „alimenty są niesprawiedliwe, bo wypłacane są dożywotnio”, a nawet „6284 jest podatne na oszczerstwa”, wykorzystując w tym celu dyskurs męskiej wiktymizacji.

• Zakazano koncepcji płci: Generalna Dyrekcja ds. Rodziny i Usług Społecznych wysłała zawiadomienie do dyrekcji generalnych powiązanych z Ministerstwem ds. Rodziny i Usług Społecznych oraz do dyrekcji 81 prowincji zatytułowane „Dotyczące stosowania płci i niektórych koncepcji”. W artykule zatytułowanym „Płeć”, „Tożsamość płciowa”, „LGBT” i „Kompleksowa edukacja seksualna” argumentował, że należy przyjąć wspólne stanowisko przeciwko takim koncepcjom, jak „płeć”, „tożsamość płciowa” i „LGBT”.

∗∗∗

KOBIETY NIE PODDAJĄ SIĘ KONWENCJI STAMBULSKIEJ

Konwencja Stambulska została podpisana i weszła w życie 11 maja 2011 r. Turcja była pierwszym krajem, który podpisał i ratyfikował konwencję, ale stała się również pierwszym i jedynym krajem, który wycofał się z Konwencji Stambulskiej na mocy dekretu prezydenckiego z 20 marca 2021 r.

Duży wpływ na tę decyzję miały długotrwałe kampanie grup reakcyjnych przeciwko zawieraniu umów. Środowiska te krytykowały zasadę „równości płci” zawartą w umowie, widząc w niej zagrożenie dla struktury rodziny.

Rząd AKP starał się również skonsolidować swoją konserwatywną bazę wyborców, wysłuchując tych żądań, zwłaszcza w okresie wyborczym.

Jako powody wycofania się z Konwencji Stambulskiej często podawano stwierdzenia takie jak „Nasze prawo krajowe już chroni kobiety” i „konwencja stanowi formę propagandy LGBT”.

Po wycofaniu się z Konwencji celem ataku stała się również Ustawa nr 6284. Ogromnie wzrósł poziom przemocy wobec kobiet i kobietobójstw. Rząd nadal systematycznie atakował prawa nabyte kobiet.

Według danych platformy We Will Stop Femicide, rok 2024 był rokiem, w którym odnotowano najwięcej zabójstw kobiet i podejrzanych zgonów kobiet. Odnotowano 394 zabójstwa kobiet i 259 podejrzanych zgonów. Są to najwyższe liczby odnotowane od czasu, gdy platforma zaczęła zbierać dane w 2010 r. Podczas gdy rząd wskazywał kobietom drogę do domu, 57 proc. kobiet zostało zabitych we własnych domach. Podczas gdy kobiety domagają się polityki zapobiegawczej, reżim milczy i zajęty jest zachęcaniem do rodzenia, atakując takie koncepcje jak „równość płci”.