Czego COP z Belém może się nauczyć z Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2014 i Igrzysk Olimpijskich 2016

Nie będzie przesadą stwierdzenie, że Brazylia jest ekspertem w zakresie kryzysów wywołanych problemami w sektorze hotelarskim, gdy kraj jest w trakcie organizacji ważnego wydarzenia międzynarodowego. To, co wydarzyło się niedawno podczas COP-30 w Belém, gdzie, według ambasadora André do Lago, hotele pobierały opłaty nawet o 1500% wyższe niż normalnie, miało również miejsce podczas Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w 2014 roku i Igrzysk Olimpijskich w 2016 roku.

Obecnie delegacje domagają się od rządu Luli usunięcia COP-30 ze stolicy Pará, czyli miasta, w którym odbywały się mecze mistrzostw świata. W 2014 r. FIFA publicznie „poklepała po ramieniu” ówczesną prezydent Dilmę Rousseff, skarżąc się, że kraj nie wywiązał się ze swoich zobowiązań, a kibice musieli spać w miastach położonych blisko obiektów, na których rozgrywane były mecze mistrzostw świata, z powodu braku hoteli w 12 stolicach, które gościły Neymara i spółkę.

W tamtym czasie Ministerstwo Turystyki zachęcało do noclegów w domach rodzinnych, na kempingach, a nawet w hostelach. Problem nie ograniczał się do mniejszych miast, takich jak Cuiabá, jedno z miast-gospodarzy Mistrzostw Świata i źródło największych skarg turystów. W Rio de Janeiro również brakowało miejsc noclegowych w hotelach, a reporterzy Estadão , na przykład, musieli nocować w pokoju motelu w centrum miasta podczas relacjonowania wydarzenia.

Dwa lata później, podczas Igrzysk Olimpijskich 2016 w Rio, statki zakotwiczone przy Pier Mauá służyły jako pływające hotele. To dokładnie to samo rozwiązanie, z którego Belém skorzysta podczas COP, starając się zapewnić zakwaterowanie uczestnikom szczytu klimatycznego.

Niestety, doniesienia o nadużyciach cenowych w hotelarstwie, transporcie i logistyce są w Brazylii powszechne i zdążyliśmy się do nich przyzwyczaić. To prawda, że problemy w sektorze hotelarskim są na tyle poważne, że mogą wywołać kryzys i zaszkodzić wizerunkowi kraju. Być może jednak nie wystarczą, by poprowadzić tak doniosłe wydarzenie jak COP, zwłaszcza biorąc pod uwagę symbolikę szczytu, który po raz pierwszy odbył się w amazońskim mieście.

Doświadczenia Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2014 i Igrzysk Olimpijskich 2016 pokazują, że to rząd federalny powinien przewodzić temu procesowi, aby zapobiec dalszemu pogłębianiu się kryzysu. Najwyższy czas, aby prezydent Luiz Inácio Lula da Silva powołał międzyresortową komisję ds. cen i jakości, zrzeszającą ministerstwa takie jak Izba Cywilna, Turystyka, Sprawiedliwości, a nawet Sport, w celu ścisłego monitorowania tej kwestii. Na przykład Narodowy Sekretariat ds. Konsumentów, agencja w ramach Ministerstwa Sprawiedliwości, może – i powinien – domagać się przejrzystości cen pobieranych przez hotele i platformy noclegowe.

Rada Administracyjna Obrony Gospodarczej (CADE), która badała zarzuty dotyczące nadmiernych cen w usługach noclegowych w 12 miastach będących gospodarzami Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2014, to kolejny organ, do którego można zwrócić się o pomoc w zażegnaniu kryzysu.