Dezinformacja i młodzi wyborcy

Pewnego dnia byłem na debacie w szkole średniej i muszę przyznać, że byłem zdumiony. Chociaż całkowicie zgadzam się z tego typu aktywnością w szkołach – młodzi ludzie muszą angażować się w debatę polityczną i demokratyczną – to jest również absolutnie kluczowe, aby osoby uczestniczące były uczciwe w przedstawianiu faktów. Niestety, tak się nie stało.

Nie wiem, czy to normalne w tego typu inicjatywach, ale w tej konkretnej debacie przedstawiciele PS i PCP bezczelnie manipulowali informacjami. Kiedy przybyłem, mogłem obejrzeć prezentację PS. Według tego, co mi powiedziano, w pierwszej części swoje prezentacje wygłosiło wiele innych partii. Prezentacja rozpoczęła się od przyszłego kandydata PS do rady parafialnej Olivais, który wygłosił interesującą prezentację na temat znaczenia władz lokalnych dla ludności, samorządu lokalnego i wszystkiego, co się z tym wiąże. Następnie głos zabrali dwaj młodzi działacze PS, którzy w swoich przemówieniach złożyli jawnie fałszywe oświadczenia: stwierdzili, że António Costa, kiedy został premierem w 2015 r., musiał zmierzyć się z sytuacją bankructwa, a kariery nauczycieli zostały zamrożone przez PSD. Oba oświadczenia są fałszywe pod względem faktycznym. Nadal muszę zrozumieć, czy oświadczenia te zostały złożone z ignorancji, czy też w celu manipulowania opinią publiczną, będąc demagogicznymi. Biorąc pod uwagę wiek, sądzę, że jest to w podręczniku, którego uczą się socjalistyczni młodzi ludzie.

Jednakże ten rodzaj demagogii jest głęboko niepokojący, gdy jest skierowany do przyszłych wyborców. Rozumiem, że wyniki ostatnich wyborów mogą doprowadzić partie lewicowe do rozpaczy, ale uważam, że powinny one również prowadzić do refleksji. Jeśli Portugalczycy głosowali przytłaczająco na prawicę, to nie dlatego, że są wszyscy ignorantami i niezdolni do zrozumienia rzekomych zalet komunizmu i socjalizmu. To właśnie dlatego, że zrozumieli, dzięki własnemu doświadczeniu, że żaden z tych systemów politycznych tak naprawdę nie działa. Czas zaakceptować tę rzeczywistość, zamiast rozpowszechniać fałszywe informacje.

W pewnym momencie zapytałem przedstawiciela PCP, gdzie partia była w latach 2015–2019, kiedy w zamian za bliskość władzy w „geringonça” pozwoliła na degradację usług publicznych. W tym okresie zaobserwowaliśmy znaczny wzrost popytu na prywatne ubezpieczenia zdrowotne, co było bezpośrednią konsekwencją czysto ideologicznej decyzji o zakończeniu partnerstwa publiczno-prywatnego w ochronie zdrowia. To samo zjawisko zaobserwowano w edukacji. Z udzielonej odpowiedzi wynika, że ​​PCP nie popierała nawet parlamentarnie tego rządu. Tak zwana selektywna pamięć jej członków, ale nie Portugalczyków, którzy wyrazili swoje niezadowolenie w wyborach.

Zadałem przedstawicielowi PS równie istotne pytanie: jeśli rządy socjalistyczne były tak korzystne dla edukacji, jak twierdziły, to w jaki sposób wyjaśniły stały spadek wyników nauczania, który wykazywały międzynarodowe testy?

Odpowiedź była typowa: pandemia. Ale warto pamiętać o faktach.

Ta strategia przekazywania odpowiedzialności konsekwentnie charakteryzowała Ministerstwo Edukacji podczas rządów António Costy. Wyniki PISA 2018 skłoniły ministra Tiago Brandão Rodriguesa do przypisania braku sukcesu polityce poprzedniego rządu PSD-CDS (2011-2015). W świetle danych z TIMSS 2019 sekretarz stanu João Costa po raz kolejny wskazał palcem na Nuno Crato. Wraz z wydaniem PIRLS 2021, João Costa, obecnie jako minister, uzasadnił rozczarowujące wyniki cyfrowym formatem ocen. W świetle PISA 2022 ten sam urzędnik powołał się na skutki pandemii.

Schemat jest jasny: międzynarodowe badania systematycznie ujawniają spadek wyników portugalskich uczniów, ale socjalistyczny rząd niezmiennie znajduje zewnętrzne czynniki wyjaśniające te niepowodzenia. Przez prawie dekadę rządów wprowadzili głębokie zmiany w systemie edukacji – znosząc egzaminy państwowe, zastępując cele programowe, tworząc „niezbędną naukę” – jednocześnie paradoksalnie pozostając zwolnionym z jakiejkolwiek odpowiedzialności za uzyskane wyniki.

Jakby tego było mało, przedstawiciel socjalistów zwrócił się także do młodej widowni i w czysto demagogiczny sposób zapytał, czy uważają, że obecny system szkolnictwa jest „łatwy”. To tak, jakby chirurg pytał pacjenta, czy powinien operować trzustkę czy wątrobę – pytanie techniczne przedstawione tak, jakby była to zwykła opinia.

Niezbędne jest zwalczanie tej dezinformacji, a PSD musi podjąć zdecydowane zobowiązanie w tej dziedzinie z przyszłymi wyborcami. Aby zwalczać manipulację informacją, konieczne jest zachowanie rygorystycznej uczciwości, popierając argumenty konkretnymi danymi i weryfikowalnymi liczbami.

Partie centroprawicowe powinny inwestować znacznie więcej w te szkolne debaty niż w tradycyjne protesty uliczne, których rzeczywisty wpływ wyborczy jest wątpliwy. Świat zmienił się głęboko, a partie polityczne muszą dostosować się do tej nowej rzeczywistości. Walka o idee toczy się obecnie głównie wśród młodszych pokoleń i w przestrzeniach, w których są one kształtowane.

Demokracja wymaga intelektualnej uczciwości. Gdy tej uczciwości brakuje, zwłaszcza w kontekstach edukacyjnych, cierpi całe społeczeństwo.