Ozempic może osłabiać mięśnie mimo braku spadku ich objętości – badanie na myszach
Badacze z University of Utah odkryli, że stosowanie leku Ozempic może prowadzić do osłabienia mięśni, nawet jeśli ich masa pozostaje stabilna. Wyniki badań na myszach sugerują, że utrata „masy beztłuszczowej” obejmuje nie tylko tkankę mięśniową, ale także inne narządy, takie jak wątroba. Naukowcy podkreślają, że potrzebne są pilne badania kliniczne, aby sprawdzić, czy podobne zjawisko zachodzi u ludzi.
Ozempic, lek stosowany pierwotnie w leczeniu cukrzycy typu 2, zdobył ogromną popularność jako środek wspomagający odchudzanie. Jego rosnące zastosowanie wywołało jednak pytania o skutki uboczne, w tym wpływ na tzw. masę beztłuszczową – czyli wszystkie tkanki organizmu poza tłuszczem.
– „Jeśli naprawdę chcemy pomóc osobom, które mogą tracić masę mięśniową, musimy mieć pewność, że faktycznie ją tracą” – mówi dr Katsu Funai, główny autor badania opublikowanego w Cell Metabolism.
Zespół naukowców przeanalizował wpływ Ozempicu na masę mięśni i narządów u myszy. Okazało się, że masa beztłuszczowa spadła o około 10%, jednak większość tej utraty dotyczyła innych tkanek – przede wszystkim wątroby, której objętość zmniejszyła się niemal o połowę.
– „Utrata masy w narządach metabolicznie aktywnych, takich jak wątroba, jest oczekiwana jako element zdrowej utraty wagi” – wyjaśnia dr Ran Hee Choi, współautorka badania.
Niektóre mięśnie szkieletowe zmniejszyły swoją masę średnio o 6%, jednak dla części z nich siła pozostawała bez zmian. Co ciekawe, w przypadku innych mięśni siła spadała mimo braku widocznej redukcji rozmiaru. Naukowcy sugerują, że część utraty masy mięśniowej może wynikać z powrotu do stanu sprzed nadwagi – kiedy większa masa ciała wymuszała rozbudowę mięśni, by podtrzymać ruch.
Potencjalny spadek siły mięśni może być szczególnie groźny dla osób po 60. roku życia, które są naturalnie bardziej narażone na sarkopenię – utratę masy i sprawności mięśniowej.
– „Utrata sprawności fizycznej jest silnym czynnikiem prognostycznym nie tylko jakości życia, ale i jego długowieczności” – podkreśla Funai.
Autorzy badań zaznaczają, że nie można wprost przenosić wyników z modeli zwierzęcych na ludzi. Myszy przybierały na wadze z powodu diety wysokotłuszczowej, a u ludzi nadwaga rozwija się z wielu powodów – od genetyki, przez dietę, po styl życia. Co więcej, u myszy nadwaga nie wiązała się ze spadkiem aktywności fizycznej, co często ma miejsce u ludzi.
Naukowcy apelują o rozpoczęcie badań klinicznych, które ocenią wpływ Ozempicu i podobnych leków na siłę mięśni u ludzi.
– „Wciąż istnieje pilna potrzeba walidacji na ludziach, zwłaszcza w odniesieniu do siły mięśni” – mówi dr Takuya Karasawa.
Funai dodaje, że ten aspekt powinien być uwzględniany także przy testach innych preparatów odchudzających, które wkrótce wejdą na rynek.
politykazdrowotna
