Vilma Fuentes: Muzeum do smaku

L

liczne wystawy Mnogość atrakcji Paryża może zadowolić najróżniejsze grono odbiorców. Nawet znudzony turysta znajdzie tu ekspozycję przedmiotów lub obrazów, które rozbudzą jego drzemiącą ciekawość. Oczywiście, wyobraźnia, jak wszystko inne na świecie, ma swoje granice, ale muzea stolicy Francji poszerzają je i rzucają wyzwanie wyobraźni.

Nie wspominając o salach Luwru, dawnego pałacu królewskiego, którego trasa przypomina maraton, gdzie widz może kontemplować najróżniejsze dzieła sztuki w malarstwie i rzeźbie, Paryż ma szereg klasycznych muzeów, takich jak Musée de l'Homme, będące siedzibą etnografii; Orangerie, gdzie wystawione są cudowne Lilie wodne Moneta; Musée Rodin z pięknym ogrodem, w którym rzeźby zdają się spacerować, pulsując życiem; Cluny dla pasjonatów średniowiecza; Musée des Invalides z majestatycznym grobowcem cesarza Napoleona; Musée d'Orsay, pod którego szklanym sklepieniem, w dawnym dworcu kolejowym, można podziwiać zbiory obrazów impresjonistów i secesji; Quai Branly-Jacques Chirac, poświęcone sztuce i kulturze Azji, Ameryki i Oceanii spoza Zachodu; Grand i Petit Palais z wystawami stałymi i czasowymi; lub najnowsze z klasyków, Muzeum Picassa, w pobliżu którego znajduje się Centrum Kultury Meksyku, będące wizytówką naszego malarstwa i rzeźby we Francji.

Do najchętniej odwiedzanych wystaw bieżących w Paryżu zaliczają się:

W muzeum mody Palais Galliera odbędzie się wystawa poświęcona Rickowi Owensowi. Będzie to główna atrakcja Paryskiego Tygodnia Mody.

W Grand Palais trzy osobistości sztuki XX wieku dzielą się swoją rewolucyjną wizją świata: Niki de Saint Falle, Jean Tinguely i Pontus Hulten.

Wolfgang Tillmans, również pracujący w Grand Palais, był pierwszym fotografem, który zdobył Nagrodę Turnera w 2000 roku.

Wystawa „Matisse i Małgorzata, ojciec” w Museum of Modern Art ukazuje relację między ojcem i córką.

Fundacja Vuitton zaprasza na wystawę Davida Hockneya, wydarzenie artystyczne sezonu, prezentujące twórczość tej gwiazdy sztuki współczesnej, najsłynniejszego obecnie pracującego malarza.

Wystawa „Paryż” Agnès Vardy w Muzeum Carnavalet poświęcona pionierce Nowej Fali , której filmy podróżowały po całym świecie od 1955 roku.

W Muzeum Maillol można obejrzeć wystawę poświęconą Robertowi Doisneau, autorowi słynnego na całym świecie dzieła Baiser de l'hôtel de Ville , niewątpliwie najsłynniejszemu francuskiemu fotografowi, posiadającemu kolekcję liczącą 450 000 negatywów.

W Muzeum Człowieka można obejrzeć wystawę czasową poświęconą tkaninom woskowym, których długa historia jest symbolem kontynentu afrykańskiego.

To prawda, lista mogłaby się ciągnąć, jeśli nie w nieskończoność, to aż do momentu, w którym stracimy z oczu jej sens. Ciekawie byłoby jednak zapytać o wybór tematów i motywów wystaw. Dlaczego Hockney czy Varda? Dlaczego nie Diego Rivera czy Święta Teresa?

Oczywiste jest, że każdy wybór będzie arbitralny i może jedynie odzwierciedlać upodobania epoki i kraju, w którym wydarzenie ma miejsce, a także upamiętnienia historyczne. Może on również odzwierciedlać aktualną doktrynę, politykę lub kampanię komercyjną. Wizerunek Diego może przywoływać kulturę meksykańską i jej rdzenne korzenie; wizerunek świętej Teresy może wywoływać ekstazę lub skłaniać do religijnej refleksji.

Warto zatem zadać sobie pytanie, czy wybór tematu odpowiada aktualnemu interesowi publicznemu, czy wręcz przeciwnie, czy interes publiczny jest manipulowany i determinowany przez ten wybór. Reklamodawcy i marketingowcy, podejmując kontrowersyjny temat, nie tracą czasu, a nawet pieniędzy, rozpoczynając kampanię reklamową, aby sprzedać nowy produkt, który – nagle i zgodnie z propagandą – jest prezentowany jako objawienie głębokiego pragnienia. Własnego pragnienia każdego z nas.

[email protected]