Poezja, która gnieździ się wśród zatopionych statków, będzie tematem przewodnim panamskiej poetki Alessandry Monterrey.

Rezydencja literacka w Galicji w Hiszpanii pozwoli panamskiej poetce Alessandrze Monterrey dokończyć jej projekt tomiku poezji , którego teksty nawiązują do świata opuszczonych statków i okrętów na cmentarzyskach morskich.

Shipwrecked Species to projekt, dzięki któremu Monterrey (Panama, 1989) zostało wybrane do Rezydencji Literackiej 1863 w A Coruña. Oficjalne ogłoszenie nastąpiło na Międzynarodowych Targach Książki w Panamie przez jury, w którego skład weszli galicyjska poetka Yolanda Castaño, dyrektor Hiszpańskiego Centrum Kultury Elena González i prezes Panamskiej Izby Książki (CAPALI) Orit Btesh.

Rezydencja literacka 1863 to program założony i kierowany przez Castaño w 2019 roku. To twórcze odosobnienie dla pisarzy i tłumaczy , odbywające się w „historycznym sercu” A Coruña w Galicji.

Apartament z 1863 roku, w którym „wszystko zostało zaprojektowane tak, aby pobudzać kreatywność”, gościł gości na okres około czterech tygodni, podczas których autor mógł głębiej zagłębić się w swoją pracę pisarską, „łącząc introspektywne skupienie się na swojej pracy z ostatecznym zanurzeniem się w bogatym i stymulującym środowisku kulturalnym, krajobrazowym i ludzkim miasta Herkulesa”.

„Jestem pierwszym Panamczykiem, który doświadczył tego podczas Rezydencji Literackiej 1863. Jestem niezmiernie szczęśliwy z tej możliwości i podekscytowany, że moja propozycja wzięła udział w konkursie i została wybrana” – powiedział Monterrey.

Laureatka Narodowej Nagrody Literackiej im. Ricardo Miró w 2021 roku w kategorii poezji za książkę „Kobieta, która płakała mrówki”. Poetka oświadczyła, że ​​jest gotowa na ten literacki odosobnienie: „Znam swój proces twórczy, a warunki oferowane przez tę rezydencję literacką pozwalają mi w pełni wykorzystać to doświadczenie”. Dodała jednak, że jeszcze nie myśli o „pakowaniu walizek”.

Castaño, członek jury, powiedział, że byli pod wielkim wrażeniem tytułu tej propozycji , Especies Náufragas , który, jak podkreślił, „nie tylko świadczy o jakości literackiej, ale i oryginalności, a co jeszcze trudniejsze, o panamskiej tożsamości . W jaki sposób możemy połączyć tę oryginalność i nadal zachować panamski charakter?”

„Stała się w ten sposób pierwszą beneficjentką programu rezydencyjnego dla początkujących autorów z Panamy, który odbędzie się w naszej siedzibie. Z otwartymi ramionami powitamy ją w październiku przyszłego roku” – powiedziała Castaño.

Castaño uważa, że ​​rezydencja to „ wzmocnienie samego procesu twórczego , zapewnienie przestrzeni, czasu i warunków do wykonywania twórczej pracy, pełnej bodźców, ale także z czasem przeznaczonym na pełną natchnienia koncentrację”.

Castaño (Santiago de Compostela, 1977) jest aktywną propagatorką kultury. Jej twórczość przetłumaczono na ponad piętnaście języków. Została nagrodzona m.in. Nagrodą Krytyków Hiszpańskich w 1999 r., Nagrodą Espiral Maior w 2007 r., Nagrodą Ojo Crítico w 2009 r., a ostatnio Nagrodą im. Miguela Gonzáleza Garcésa w 2022 r. oraz Narodową Nagrodą Poetycką w 2023 r. za utwór Materia .

W raporcie projektowym na potrzeby wniosku o stypendium literackie, przedstawionym pod „tymczasowym tytułem” Shipwrecked Species , Monterrey definiuje ten projekt jako „każdy zatopiony, na wpół zatopiony lub osiadły na mieliźnie statek lub artefakt morski, któremu grozi zatonięcie, lub jakąkolwiek część lub olinowanie, takie jak kotwice, łańcuchy i inne, które zostały porzucone” – termin ten poznała, pracując jako prawniczka w Panamskim Urzędzie Morskim (AMP).

Panamski poeta mówi o cmentarzysku statków jako o „jeszcze jednym miejscu dla kości organizmu, bo wszystko żyje (...) . Przecięcie biologii i mechaniki . Piękno pozornej prozaiczności”.

Dlatego też uznaje ten morski termin i fotografie kilku cmentarzysk statków za „wyzwalacze tworzenia obrazów tego zbioru wierszy na poziomie świadomym”, szczegółowo opisując, w jaki sposób dostrzega liryczny związek ze swoją propozycją, która znajduje się na „etapie konstruowania wszechświata sensorycznego”.

„Te dwa bodźce budują atmosferę tego projektu, który obecnie znajduje się w fazie badań i opiera się na doświadczeniach sensorycznych . Wiem, że pobyt w Galicji bardzo go ożywi” – ​​powiedział panamski poeta, który postrzega to stypendium literackie jako „wielki dar”.

„Wielkim darem” – kontynuuje – „to wielki dar móc zachować spokój, pisać spokojnie, móc się odżywić, móc w pełni cieszyć się tym bogatym procesem badań, chłonięcia (...), bo jestem bardzo otwarta na otoczenie, w którym się znajduję”.

Przyznaje, że jest „niecierpliwa”, żeby zobaczyć, „czym stanie się to papierowe stworzenie, ta mała papierowa łódka, ponieważ tak, myślę, że to właśnie podsumowuje ten projekt: mała papierowa łódka”.