Stwardnienie rozsiane, Szpital Bambino Gesù: „Potwierdzono związek z mononukleozą u dzieci”

Badanie przeprowadzone przez naukowców z Rzymskiego Szpitala Dziecięcego wskazuje na specyficzną korelację między zakażeniem wirusem mononukleozy a wystąpieniem przewlekłej choroby zapalnej układu nerwowego . Wirus wywołujący mononukleozę zakaźną – tzw. „chorobę pocałunków” – odgrywa bezpośrednią rolę w wystąpieniu stwardnienia rozsianego u dzieci i młodzieży. Potwierdza to badanie przeprowadzone przez klinicystów i naukowców z Oddziału Neurologii Rozwojowej Szpitala Dziecięcego Bambino Gesù na grupie 219 małych pacjentów.

Wyniki badania , opublikowane niedawno w czasopiśmie naukowym Journal of Neurology , otwierają nowe perspektywy dla zrozumienia choroby zapalnej ośrodkowego układu nerwowego oraz dla przyszłych strategii profilaktycznych, takich jak szczepienie przeciwko zakażeniu wirusem Epsteina-Barr (EBV).

Jest to przewlekła choroba zapalna ośrodkowego układu nerwowego , w której układ odpornościowy omyłkowo atakuje mielinę, osłonkę pokrywającą włókna nerwowe . Chociaż większość przypadków występuje w wieku dorosłym, około 1 na 10 pacjentów to dziecko lub nastolatek . Przyczyny choroby pozostają częściowo nieznane, ale hipoteza, że ​​czynniki genetyczne i środowiskowe – w tym infekcje wirusowe – mogą przyczyniać się do jej wystąpienia, jest coraz silniejsza. U dorosłych związek między wirusem EBV – odpowiedzialnym za mononukleozę zakaźną – a stwardnieniem rozsianym jest dobrze udokumentowany. Do tej pory jednak związek ten był mniej widoczny w przypadkach, w których choroba rozpoczęła się przed 18. rokiem życia.

Badanie, przeprowadzone przez klinicystów i naukowców z Oddziału Neurologii Rozwojowej w Szpitalu Bambino Gesù we współpracy z Wydziałem Neurologii Uniwersytetu Sapienza w Rzymie, trwało dwa lata i objęło łącznie 219 pacjentów w wieku od 6 do 17 lat (średni wiek 12 lat), z których 57 miało stwardnienie rozsiane. Wykorzystując techniki laboratoryjne oparte na chemiluminescencji, próbki krwi od wszystkich uczestników zostały przeanalizowane pod kątem obecności przeciwciał specyficznych dla wirusa EBV. Stwierdzono, że 100% dzieci ze stwardnieniem rozsianym miało pozytywny wynik testu na obecność wirusa, często zarażając się bezobjawowo. Aby potwierdzić swoistość tego odkrycia, naukowcy porównali dane pacjentów ze stwardnieniem rozsianym z dwiema grupami kontrolnymi składającymi się z dzieci z nieneurologicznymi chorobami autoimmunologicznymi i młodych pacjentów z pierwotnym bólem głowy, uważanych za immunologicznie zdrowych. W tych ostatnich grupach tylko 59% wykazywało objawy wcześniejszego zakażenia wirusem EBV. Statystycznie istotna różnica wzmocniła hipotezę o bezpośrednim związku między tymi dwiema chorobami. W kierunku nowych strategii zapobiegania i leczenia

Dane uzyskane w badaniu Bambino Gesù wskazują zatem na związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wirusem Epsteina-Barr a rozwojem stwardnienia rozsianego u dzieci, torując drogę nowym podejściom do profilaktyki i leczenia.

„ Chociaż związek między zakażeniem wirusem EBV a wystąpieniem stwardnienia rozsianego w wieku dorosłym jest akceptowany przez społeczność naukową, jego znaczenie w przypadku zachorowań przed 18. rokiem życia wydaje się raczej wątpliwe . Nasze wyniki potwierdzają jednak, że jest to fundamentalny czynnik ryzyka również u dzieci i młodzieży” – podkreśla Gabriele Monte, pierwszy autor badania .

„Zrozumienie przyczyn stwardnienia rozsianego jest niezbędne do opracowania ukierunkowanych metod leczenia i skutecznych strategii profilaktycznych” – dodaje Massimiliano Valeriani , ordynator Oddziału Neurologii Rozwojowej w Szpitalu Bambino Gesù i koordynator badań . „Nasze badanie potwierdza możliwość, że szczepionka przeciwko wirusowi wywołującemu mononukleozę mogłaby znacząco wpłynąć na zmniejszenie częstości występowania stwardnienia rozsianego u młodych ludzi”. Centrum Stwardnienia Rozsianego w Szpitalu Dziecięcym Bambino Gesù jest krajowym punktem odniesienia w zakresie diagnostyki, leczenia i badań nad tą złożoną chorobą u dzieci i młodzieży. Mali pacjenci i ich rodziny są monitorowani przez cały proces leczenia, w tym w okresie obserwacji w wieku dorosłym. Chociaż choroba rzadko ujawnia się przed 10. rokiem życia (1%), 10% przypadków występuje między 10. a 18. rokiem życia, a jej wyjątkowe cechy kliniczne wymagają stosowania specjalistycznych protokołów i ukierunkowanych badań. Z około 70 pacjentami obecnie leczonymi, Bambino Gesù zajmuje się największą liczbą przypadków pediatrycznych w kraju.