Starożytne DNA ujawnia ewolucję bakterii wywołujących gorączkę

Starożytne DNA wyekstrahowane z kości i zębów ludzi, którzy żyli w Wielkiej Brytanii setki, a nawet tysiące lat temu, między 2300 a 600 lat temu , może teraz opowiedzieć historię ewolucji niektórych bakterii wywołujących gorączkę i jak jest to ściśle powiązane ze zmianami w stylu życia człowieka : począwszy od rozprzestrzeniania się wełnianych ubrań i bardziej zatłoczonych osad, co ułatwiało przenoszenie się z osoby na osobę. Wskazuje na to badanie opublikowane w czasopiśmie Science, kierowane przez University College London i brytyjski Francis Crick Institute, które podkreśla znaczenie starożytnego DNA w rzucaniu światła na pochodzenie chorób zakaźnych .

Naukowcy pod przewodnictwem Pontusa Skoglunda z Francis Crick i Lucy van Dorp z University College London zsekwencjonowali całe genomy czterech starożytnych próbek Borrelia recurrentis, bakterii wywołującej nawracającą gorączkę, która obecnie występuje zazwyczaj w obszarach o złych warunkach sanitarnych lub przeludnieniu , takich jak obozy dla uchodźców. Próbki pochodzą ze szczątków ludzkich mających od 2300 do 600 lat, co oznacza, że ​​wytworzyły najstarszy jak dotąd genom B. recurrentis.

Autorzy badania porównali następnie uzyskane w ten sposób DNA z DNA współczesnej bakterii , odkrywając, że gatunek ten odróżnił się od swojego najbliższego kuzyna między 6000 a 4000 lat temu: nowa podjęta ścieżka ewolucyjna pozwoliła B. recurrentis zmienić zwierzę, z którym jest przenoszony: nie kleszcze , ale wszy , bardziej skuteczne w rozprzestrzenianiu bakterii wśród ludzi. Ten punkt zwrotny zbiega się dokładnie z ważnymi zmianami w stylu życia, w tym z rozprzestrzenianiem się tkanin wełnianych , które oferują lepsze warunki do osadzania jaj wszy.

„Starożytne DNA może poprawić nasze zrozumienie ważnych, ale słabo zbadanych chorób, takich jak nawracająca gorączka” — mówi Skoglund. „Zrozumienie, w jaki sposób bakterie takie jak B. recurrentis stały się bardziej niebezpieczne w przeszłości, może pomóc nam zrozumieć, w jaki sposób choroby mogą ewoluować w przyszłości. Nasze dane sugerują, że zmiany w społeczeństwach ludzkich , takie jak stosowanie nowych materiałów odzieżowych lub życie w większych grupach, mogły pozwolić B. recurrentis stać się bardziej śmiercionośnym, co jest przykładem współewolucji patogenów i ludzi”.