Faggin, sztuczna inteligencja przyszłości będzie asystentem naukowców

W niedalekiej przyszłości „sztuczna inteligencja będzie ogromną pomocą dla ludzi, którzy rozumieją bardzo dobrze, na przykład naukowców, którzy będą jej używać jako asystenta. Asystent, z którym na przykład chce prowadzić logiczną dyskusję, przyjdzie do maszyny, aby logicznie dyskutować, aby przedstawić opcje, o których naukowiec być może nawet nie pomyślał. Ale opcje są darmowe i to zawsze naukowiec zdecyduje, którą z tych opcji wybrać”. Taką wizję ma Federico Faggin, światowej sławy fizyk i „ojciec” mikroprocesora, gość WMF – We Make Future na targach w Bolonii, który od około miesiąca na stałe wrócił do Włoch, do swojego rodzinnego miasta Vicenza, po życiu w Stanach Zjednoczonych.

„To zawsze człowiek – podkreśla Faggin na marginesie swojego przemówienia ze sceny – musi podjąć ostateczną decyzję. Jeśli pozwolimy maszynie podjąć decyzję, jedna na trzy osoby będzie w błędzie i może to doprowadzić do wielkich katastrof”. Największe ryzyko technologii sztucznej inteligencji, wyjaśnia, „to właśnie nieetyczne wykorzystanie AI, a zatem jej wykorzystanie do manipulowania nami, do zmuszania nas do podążania tam, gdzie chcą ci, którzy manipulują systemem. I jest to bardzo poważne, ponieważ dzisiaj to, co jest wynikiem działania AI, nie jest rozpoznawalne jako wynik działania komputera. Rozróżnienie między maszyną a człowiekiem nie jest już możliwe, a to stwarza możliwe odchylenia, które wykorzystają ludzie, którzy chcą nami manipulować”.

Z głównej sceny Faggin odtworzył niektóre z najważniejszych etapów swojej pracy nad mikrochipami, wielokrotnie podkreślając rozróżnienie, zawsze i w każdym przypadku, między człowiekiem z sumieniem a maszyną, komputerem, zbudowanym z „niczego innego” niż „włączone i wyłączone, zero i jeden”, logika binarna, choć bardzo potężna w porównaniu z ilością informacji i danych, które komputery są w stanie przetworzyć dzisiaj. „W latach 60. – dodał na marginesie – dla mnie AI była science fiction. Nigdy bym nie przypuszczał, że za 50–60 lat będziemy w stanie uzyskać wyniki, jakie uzyskaliśmy, myślałem, że to prawie niemożliwe”.