Gabinet księcia. Renesans powraca do pokoi Federico

Bądźmy szczerzy: każdy wiedział, że apartament Federico da Montefeltro był piękny. Już sam gabinet jest wart podróży nawet na drugi koniec świata, a sąsiednie pokoje nie są gorsze: tutaj można zrozumieć pojęcie renesansu . Następnie, przebudowa innych części pałacu w ubiegłym roku dała już ogólne pojęcie, jak będzie on wyglądał. Jednak ci, którzy w końcu mieli okazję odwiedzić muzeum po miesiącach zamknięcia, nie mogli ukryć zdumienia. Wśród nich znalazł się dyrektor generalny włoskich muzeów Massimo Osanna , zaproszony do Palazzo Ducale w obecności prezydenta regionu Marche Francesco Acquaroli. Mieszkanie zostało ponownie otwarte, prawie nic się nie zmieniło, a jednocześnie wszystko się zmieniło.

Zmienił się klimat: nowe oświetlenie, nowe panele i systemy nośne dla dzieł, wyczyszczone podłogi, odrestaurowane kominki, portale i okna, a nawet nowe sofy dla zwiedzających. Wiele drobnych zmian nie wpłynęło na urodę pomieszczeń, ale ogólnie je poprawiło, i to nie odrobinę. Nie ma tu niczego nie na swoim miejscu, żadnych odbić (świetne dla amatorów fotografii), ściany nigdy zapełnione, a podpisy są wyczerpujące. W tym wszystkim, niektóre punkty były przedmiotem bardziej szczegółowej pracy, zaczynając od studiolo, serca apartamentu: „Całkowicie je rozebraliśmy - powiedział dyrektor budynku Luigi Gallo - i to pozwoliło nam przeprowadzić dogłębne badania sufitu, paneli z wybitnymi mężczyznami i drewnianych intarsji. Teraz wchodząc rozumiesz, że to nie jest po prostu pokój, ale deklaracja intencji Federica, księcia humanisty. Odkryto na nowo jedność zerwaną w 1631 roku, kiedy Barberini przepiłowali portrety jeden po drugim, a teraz 14 z 28 znajduje się w Luwrze. Jednak to muzeum udostępniło nam nowe fotografie o wysokiej rozdzielczości, które wydrukowaliśmy na drewnie i które zostały ponownie ustawione z zachowaniem starożytnych wzajemnych odległości, pozwalając nam na nowo odkryć spojrzenie czasów Federica”. Do tej pracy dodano system oświetlenia, który wyeliminował wszelkie odbicia: „Wstawiliśmy wszystkie oprawy świetlne w obszarze okien, aby symulować naturalne światło w jego rzeczywistym kierunku – wyjaśniają Iskra i Giuseppe Mestrangelo z mediolańskiego studia oświetlenia, którzy wspólnie z Alberto Cottarellim i Patrizią Savino zajmowali się oświetleniem – a także w innych pomieszczeniach staraliśmy się upewnić, że obrazy i detale są oświetlone, ale nie sprawiają wrażenia oświetlonych, dzięki czemu dominuje światło otoczenia”. Badania urzędników galerii przyczyniły się następnie do dwóch wyjątkowych odkryć: „Wiedzieliśmy, że była tam latryna i umywalka – dodaje historyk sztuki Giovanni Russo – ale były zamurowane od XIX wieku. Podczas prac ponownie je otworzyliśmy i teraz są widoczne, dzięki czemu zwiedzający rozumieją, że ten budynek był również technicznie awangardowy”. W szczególności zlew został zdemontowany: „Był podzielony na dwie części – konkluduje architekt Francesco Primari – ale dzięki starożytnym rysunkom udało się go ponownie złożyć z dokładnością co do centymetra. Jest to element bogato zdobiony reliefami i złoceniami autorstwa toskańskiego rzeźbiarza Domenico Rosselli, który teraz jest ponownie eksponowany”.

Tagi artykułu