W związku z rosnącą liczbą zachorowań na odrę w Kanadzie matka apeluje do rodziców o szczepienie dzieci

Rebecca Archer z miłością kładzie parę małych szklanek na półce pełnej pamiątek, takich jak drobiazgi i zdjęcia. Należały do ​​jej 10-letniej córki Renae, która nagle zmarła po zakażeniu odrą.

„Była po prostu bardzo inteligentna. Po prostu bardzo szczęśliwe dziecko, zawsze uśmiechnięte” – wspomina.

Renae miała zaledwie pięć miesięcy, kiedy zachorowała na odrę – była za młoda, aby się zaszczepić, ale nie mogła uniknąć narażenia na zakażenie podczas epidemii w Manchesterze w Anglii w 2013 roku.

Niemowlę trafiło do szpitala, ale wyzdrowiało. Przez następne 10 lat Renae nie miała żadnych innych problemów zdrowotnych, mówi jej mama.

Ale wirus odry siedział uśpiony w jej mózgu przez lata. Kiedy się obudził, Renae zaczęła mieć drgawki. Potem nie mogła mówić, jeść, ani nawet zachować przytomności.

„To, że to była odra, było dla mnie czymś nie do przyjęcia” – powiedział Archer.

W związku ze wzrostem zachorowań na odrę w Kanadzie w tempie niespotykanym od prawie trzech dekad — a także spadkiem wyszczepialności dzieci, takich jak szczepionka przeciwko odrze, śwince i różyczce (MMR), jaki nastąpił od czasu pandemii — Archer i inni, u których wystąpiły powikłania po odrze, apelują, aby osoby, które mogą się zaszczepić, to zrobiły.

„Nigdy nie myślisz, że to może przydarzyć się tobie”

Kiedy Renae zaczęła mieć ataki, cierpiała na rzadkie powikłanie odry zwane podostrym stwardniającym zapaleniem mózgu, czyli SSPE. Spośród 100 000 przypadków odry, zdarza się to mniej niż tuzinowi osób.

Jednak w przypadku dzieci takich jak Renae, które zachorują na odrę przed ukończeniem 15. miesiąca życia, ryzyko znacznie wzrasta – do 1 na 609 .

Choroba ta niemal zawsze kończy się śmiercią, a lekarze niewiele mogą zrobić, aby jej pomóc — dla Archera jest to trudna prawda do zaakceptowania.

„Zawsze myślałam, że jak tylko dowiemy się, co jest nie tak, Renae, to pomożemy jej wrócić do siebie” – powiedziała.

Zamiast tego lekarze powiedzieli Archer, że jej pierworodna córka nie ma żadnej aktywności mózgowej. Nie było nic do zrobienia – poza podjęciem decyzji, kiedy wyłączyć jej urządzenia podtrzymujące życie.

Matka mówi, że nie wyobrażała sobie, że odra może wyrządzić aż tyle szkód. Teraz jej smutek jest zabarwiony wściekłością: mówi, że Renae nadal by żyła, gdyby inni zostali zaszczepieni przeciwko odrze.

„Nigdy nie myślisz, że to może przydarzyć się tobie” – powiedziała.

„To naprawdę mnie wkurza i sprawia, że ​​chcę pomóc ludziom zrozumieć, jak poważna jest ta sprawa”.

Obawy o śmierć w tym roku w Kanadzie

Dr Michelle Barton widziała przypadek SSPE tylko raz w swojej karierze – nie w Kanadzie, ale w kraju rozwijającym się.

„To smutny obraz, bo tak naprawdę niewiele można zrobić”.

Jak powiedział Barton, kierownik oddziału chorób zakaźnych u dzieci w Szpitalu Dziecięcym w London w Ontario, lekarze zazwyczaj nie biorą pod uwagę takiego powikłania w krajach takich jak Kanada, gdzie odrę uznano za chorobę wyeliminowaną w 1998 r.

W związku z tym, że wirus nadal rozprzestrzenia się w Kanadzie, a przypadki występują w każdej prowincji, Barton obawia się, że lekarze będą musieli częściej myśleć o powikłaniach odry, takich jak SSPE.

„W tej epidemii nie było żadnych zgonów. I jesteśmy za to wdzięczni” — powiedział Barton, który widział jednych z najciężej chorych pacjentów w prowincji — i robił wszystko, co możliwe, aby zapobiec śmierci.

W ciągu ostatnich kilku tygodni w Albercie zaobserwowano gwałtowny wzrost zachorowań — w czwartek prowincja zgłosiła 313 przypadków od początku epidemii w marcu.

Również Saskatchewan odnotowuje gwałtowny wzrost liczby przypadków. Liczba przypadków wzrosła tam ponad dwukrotnie w ciągu ostatniego tygodnia, a główny lekarz prowincji mówi, że spodziewa się codziennych wzrostów w ciągu najbliższych tygodni, a nawet miesięcy.

Jednak sercem rozprzestrzeniania się choroby pozostaje Ontario, gdzie w tym roku odnotowano 1453 przypadki, przy czym zdecydowana większość przypadków dotyczy osób nie w pełni zaszczepionych przeciwko wysoce zaraźliwemu wirusowi.

Dr Upton Allen, szef oddziału chorób zakaźnych w Szpitalu Dziecięcym SickKids w Toronto, mówi, że liczby te są niepokojące.

U dzieci ze zdrowym układem odpornościowym, mówi, istnieje ryzyko powikłań, takich jak zapalenie płuc lub poważna infekcja ucha, w około jednym na 10 przypadków . Odra może również powodować zapalenie mózgu – stan zapalny mózgu w tempie jednego na 1000, powiedział.

Poziom ryzyka jest znacznie wyższy w przypadku osób, których układ odpornościowy jest osłabiony – powiedział Allen.

„Muszą być chronieni” – powiedział – „chronimy ich, szczepiąc ludzi wokół nich”.

Dożywotnie powikłania

Ci, którym uda się przeżyć odrę, mogą mieć dożywotnie powikłania — tak jak w przypadku 73-letniej Barbary Leonhard, mieszkanki Columbii w stanie Missouri.

Było to pod koniec lat 50., zanim pojawiła się szczepionka przeciwko odrze. Leonhard, która miała wtedy sześć lat, pamięta, że ​​nogi odmówiły jej posłuszeństwa, straciła zdolność mówienia, zanim wszystko zrobiło się czarne. Wirus odry spowodował obrzęk mózgu i zapadła w 30-dniową śpiączkę.

Gdy się obudziła, powiedziano jej, że już nigdy nie będzie chodzić.

„Miałam wrażenie, że zostałam potępiona, że ​​wydano na mnie wyrok” – wspomina.

Leonhard mówi, że nie zaakceptowała tego. Spędziła miesiące, podnosząc się z wózka inwalidzkiego, ciągnąc nogi po salonie, ucząc się chodzić na nowo. Odniosła sukces — ale nadal jest głęboko zraniona.

„To było traumatyczne i przerażające” – powiedziała. Dziś zmaga się z osłabieniem mięśni — coś, co jej neurolog przypisuje trwałemu efektowi zapalenia mózgu, które miało miejsce wiele lat temu.

Apeluje do rodziców, aby zaszczepili swoje dzieci przeciwko odrze, jeśli jeszcze tego nie zrobili.

„Musisz pomyśleć o życiu swojego dziecka, o tym, co ryzykujesz”.

Rebecca Archer, która wciąż opłakuje córkę, ma nadzieję, że dzięki podzieleniu się historią swojej rodziny więcej osób zdecyduje się na szczepienie, co pozwoli na osiągnięcie odporności populacyjnej — 95 procent — co, jak twierdzi, mogłoby uratować jej córkę.

Archer mówi, że dzieli się swoją historią, mając nadzieję, że inni zrozumieją, jaka jest stawka — aby żaden inny rodzic nie musiał przechodzić przez to, co ona.