Ranking wszystkich 20 napastników Chelsea: od gwiazdy Cole'a Palmera po niewypał Mychajło Mudryka i wszystkich pomiędzy

Chelsea nie ustaje w pozyskiwaniu napastników. Od czasu przejęcia przez konsorcjum Clearlake Capital latem 2022 r. na stałe zakontraktowali 19 skrzydłowych, napastników i ofensywnych pomocników. W nadchodzących dniach liczba ta powinna wzrosnąć do około 20, a Jamie Gittens z Borussii Dortmund ma dołączyć do Joao Pedro, który w środę podpisał kontrakt z Brighton and Hove Albion za 69 milionów dolarów, przybywając, aby wystąpić w końcowej fazie Klubowych Mistrzostw Świata.

Wszystkie te wydatki łącznie dają ponad pół miliarda dolarów zainwestowanych w sam atak w ciągu trzech lat, w których przewodzili im Todd Boehly i Behdad Eghbali. A co jest być może najbardziej godne uwagi w tych wszystkich wydatkach, to fakt, że przynajmniej część z nich wydawała się konieczna. Debatuj o graczach, na których skupiła się Chelsea, ile chcesz, ale pod koniec zeszłego sezonu było oczywiste, że drużyna Enzo Maresci potrzebowała lewego skrzydłowego, który zastąpiłby Jadona Sancho, zrozumiałe odesłanego do Manchesteru United, nawet za cenę kary, oraz drugiego starszego napastnika, który mógłby rywalizować z Nicolasem Jacksonem lub go zastąpić. Jeśli Chelsea chciałaby wykonać skok z kwalifikacji do Ligi Mistrzów do pretendentów do tytułu, może potrzebować dalszych odrobin gwiezdnego pyłu.

A jednak, jak się okaże, gdy przejdziemy przez tę długą, długą listę, jest jeszcze wiele innych rzeczy do rozważenia poza tym, czy napastnicy, którymi dysponuje Maresca, wygrają największe nagrody. Jaki jest rynek dla Raheema Sterlinga, dwa lata po wygaśnięciu jego tygodniowej pensji wynoszącej 410 000 dolarów, którego wartość spadła z powodu rozczarowującego okresu wypożyczenia w Arsenalu? Czy Deivid Washington i David Datro Fofana to kolejne wersje armii wypożyczeń z czasów Romana Abramowicza, przeznaczone do spędzenia większości swoich 20 lat na wypożyczaniu po całym świecie, a ich pracodawcy mają nadzieję, że trafią do klubu, który da się skusić na stały transfer?

Jest wiele do przesiania, mnóstwo materiału do młyna rankingowego. To, jak dokładnie oddzielamy tych graczy, jest bardziej sztuką niż nauką, odzwierciedlając ich znaczenie dla sprawy Chelsea, ale także jakość występów, jakie dali w ostatnich sezonach. Nigdy nie zgadniesz, kto jest numerem 1...

Nie tylko najlepszy zawodnik Chelsea, Cole Palmer jest chodzącym, zabawnie mówiącym przykładem tego, jak model rekrutacji powinien działać na Stamford Bridge. Paul Winstanley i Laurence Stewart nie bali się wydać fortuny, aby wyciągnąć Palmera z marginesu drużyny Manchesteru City za około 55 milionów dolarów, opłatę, którą mogliby wygodnie podwoić, a może nawet potroić w mało prawdopodobnym przypadku, gdyby chcieli go sprzedać. W szczytowym momencie na początku zeszłego sezonu był najlepszym napastnikiem w Premier League, nie licząc Mohameda Salaha, a nawet po spadku w dalszej części kampanii, znalazł się w pierwszej dziesiątce dywizji zarówno pod względem asyst, jak i goli. Od tego momentu można by się zastanawiać, czy Chelsea ma zawodnika, który mógłby być gwiazdą w drużynie wygrywającej mistrzostwa. Nie z Palmerem.

Nicolas Jackson może doprowadzać kibiców do szału w swoje najgorsze dni, ale niezależnie od tego, czy piłka wpadnie do bramki, czy nie, udaje mu się zrobić to, co udaje się każdemu najlepszemu napastnikowi: oddaje strzały. W zeszłym sezonie średnio zdobywał 3,41 strzałów na bramkę bez karnych na 90 minut, dokładnie tyle samo, co Erling Haaland. Niekarny xG na poziomie 0,55 jest również niezwykle imponujący, a z poniższej tabeli strzałów powinno wynikać, ile strzałów oddaje, a jego 0,163 xG na strzał to znacznie więcej niż średnia w Premier League. Warto również zauważyć siłę porozumienia Jacksona z Cole'em Palmerem,

Pojawiają się znaki zapytania zarówno co do jego opanowania w walce o bramkę, jak i jego dojrzałości, na co warto zwrócić uwagę, biorąc pod uwagę, że ma dopiero 24 lata. Biorąc pod uwagę, że ma kontrakt obowiązujący do momentu, gdy skończy 32 lata, jest jeszcze czas, aby wyeliminować wszelkie niedoskonałości, które dzielą go od napastnika na poziomie Victora Osimhena.

Od czasu przybycia do Anglii z Watfordem pięć lat temu, Joao Pedro niezmiennie wyglądał na naprawdę interesującego zawodnika. Surowe składniki są tam, a zdolność Brazylijczyka do tworzenia strzałów dla siebie i swoich kolegów z drużyny oraz wymuszania fauli od przeciwników świadczy o piłkarskim mózgu, który wyprzedza 23 lata swojego ciała. Joao Pedro został rozmieszczony na całej linii frontu, co może być oznaką jego szerokiego zakresu umiejętności lub może być oznaką, że nie robi wystarczająco dużo nigdzie. Weźmy jego liczbę goli, 19 w ostatnich dwóch sezonach Premier League, brzmi nieźle, ale dziewięć z nich to były rzuty karne. Oceniając go jako napastnika, robi wiele mniej napastnikowskich rzeczy dobrze: asystuje, robi postępy, odzyskuje posiadanie piłki. W porównaniu do innych skrzydłowych, cóż, ma mnóstwo strzałów. Napastnik typu tweener nie jest złą rzeczą w składzie, po prostu może nie za 70 milionów dolarów.

Nie zajęło nam dużo czasu dotarcie do podejrzanych graczy...

Inny, którego trudno przewidzieć, Liam Delap świetnie prezentował się w zeszłym sezonie w drużynie Ipswich, która nigdy nie miała wielkich szans na przetrwanie. Oprócz 12 goli, wniósł prawdziwą pracowitość na pozycję środkowego napastnika, a jeśli chcesz być hojny, w zeszłym sezonie oddawał średnio osiem strzałów na 100 kontaktów z piłką, więcej niż ktokolwiek w drużynie Chelsea poza Jacksonem. Surowe atrybuty są tam i dobrze radził sobie w Klubowych Mistrzostwach Świata. Ale czy jest kimś, kto mógłby zrobić skok i zacząć jako numer 9 w walce o tytuł?

Jedyny na tej liście, który technicznie rzecz biorąc nie jest jeszcze piłkarzem Chelsea, Gittens prawdopodobnie przypieczętuje transfer z Borussii Dortmund po zakończeniu Klubowych Mistrzostw Świata. Kiedy dołączy, doda przydatną dawkę szybkości do linii ataku Maresci i prawdziwą umiejętność wychodzenia i przelatywania obok obrońcy. W Bundeslidze, w której dominują przejścia, Gittens wyglądał druzgocąco, ale jego osiem bramek padło z 3,6 xG. Aby naprawdę zabłysnąć w swojej ojczyźnie, będzie musiał poprawić się zarówno jako twórca, jak i odbiorca strzałów. Przy 76,1 miliona dolarów wygląda to jak hazard, ale Gittens dobrze strzela i może być wprowadzany do drużyny jako trzeciorzędny napastnik w ustawieniu 4-2-3-1. To może się opłacić.

Jeśli chodzi o samą jakość, Madueke należy do tej trzeciej pozycji. Młody skrzydłowy wyglądał, jakby w zeszłym sezonie robił skok, a liczba 11 goli i czterech asyst być może nie odzwierciedlała regularności, z jaką 23-latek dostawał się na najlepsze pozycje. Średnia trzech i pół strzałów na 90 minut to świetny znak dla skrzydłowego, tym lepiej, gdy nie wypełnia statystyk przeciętnymi próbami z dystansu. Jeśli Madueke utrzyma trajektorię, na której był w sezonie 2024-25, może wkrótce stać się jednym z najlepszych napastników w Anglii.

Ciekawe, że wydaje się, że jest on tym, którego Chelsea jest gotowa przenieść, aby móc rekrutować gdzie indziej. Podwojenie ich pieniędzy powinno być celem, a jeśli to zrobią, trudno zaprzeczyć, że ten transfer był czymś innym niż zdecydowanym sukcesem. Z drugiej strony, jeśli doprowadziłeś gracza na skraj bycia naprawdę niebezpiecznym napastnikiem Premier League, czy nie ma sensu, aby osiągnął te wyżyny w twoich barwach?

Po rozgromieniu rywali umową wartą ponad 70 milionów dolarów Chelsea dostała więcej, niż można było rozsądnie oczekiwać od Pedro Neto w jednej kluczowej kategorii: rozegranych meczach. 44 mecze, które rozegrał we wszystkich rozgrywkach, to więcej niż w poprzednich dwóch latach z Wolves razem wziętych, ale w tym procesie zasugerowano, że problemem Neto nie był brak rytmu meczowego. Po prostu nie jest zawodnikiem, który dostarcza produkt końcowy tak często, jak powinien, jego sześć goli pochodziło z zaledwie 3,8 xG. Łączne oczekiwane 0,33 gola i oczekiwane asysty na 90 minut w Premier League po prostu nie spełniają standardów, jakie powinna mieć Chelsea.

Oczywiście nie sposób przewidzieć, jak poradzi sobie 18-latek, gdy latem tego roku przeniesie się z Brazylii do Anglii, ale w bardzo młodym wieku rządził w swojej ojczyźnie, zdobywając 13 goli i notując dziewięć asyst w swojej 16-letniej kampanii w Palmeiras. Na razie trudno powiedzieć, jak Estevao Willian zadomowi się w Londynie, ale jego imponujący występ przeciwko Porto w Klubowych Mistrzostwach Świata dobrze wróży na życie po drugiej stronie Atlantyku.

Jednym z najbardziej pozytywnych aspektów czasu spędzonego przez Chelsea w Conference League było to, że zapewnił on czas gry seniorskiej Tyrique George'owi, który pod koniec sezonu przełożył swoje znaczące minuty z shadow XI na rolę super rezerwowego w Premier League. Pojawiły się doniesienia, że ​​19-latek może odejść na wypożyczenie tego lata, co jest sprytnym posunięciem, biorąc pod uwagę, że wyglądał na gotowego na serię meczów, na które Maresca może nie być w stanie sobie pozwolić.

Jeśli pojawi się odpowiednia oferta, wydaje się nieuniknione, że Christopher Nkunku opuści Chelsea, ponieważ poprzedni sezon okazał się nieudany dla byłego zawodnika sezonu Bundesligi. Biorąc pod uwagę nierówny rekord transferowy pod obecnymi właścicielami, kuszące jest poszukiwanie wad, które można było dostrzec, gdy podpisywali kontrakt z 27-latkiem. Najprawdopodobniej był to po prostu przypadek, gdy Nkunku doznał kontuzji, gdy wydawał się gotowy na świetny sezon, a Palmer odebrał mu jego miejsce numer 10.

Po prostu nie można zaprzeczyć, że Marc Guiu był zbyt dobry dla Shamrock Rovers, Astany i reszty boiska w Conference League. Co to oznacza dla jego długoterminowej roli środkowego napastnika w Chelsea, prawdopodobnie nie stanie się jasne, dopóki nie spędzi sezonu lub dwóch na wypożyczeniu. Mimo to, jako nabytek za 7 milionów dolarów, istnieje stosunkowo niewielkie ryzyko dla The Blues w rozwoju 19-latka.