Kanada ma drugą szansę na zostanie znaczącym graczem na rynku LNG

Dziesięć lat po tym, jak obiecywany boom w branży skroplonego gazu ziemnego nie ziścił się, Kanada stanęła na linii startu, rozbudzając na nowo aspiracje stania się znaczącym graczem na rynku LNG.

Długo oczekiwany projekt LNG Canada jest już uruchomiony — a sześć kolejnych projektów znajduje się na różnych etapach rozwoju. Jeśli wszystkie zostaną zrealizowane, łącznie będą stanowić 109 miliardów dolarów inwestycji kapitałowych, zgodnie z Natural Resources Canada.

Dzieje się to w obliczu odnowionego apetytu politycznego na budowę dużej infrastruktury, wzmocnienie kanadyjskiej gospodarki i dywersyfikację eksportu poza USA

Jednak USA nadal wyprzedzają Kanadę pod względem eksportu LNG i nawet jeśli wszystkie obecnie rozwijane projekty zostaną zrealizowane, niektórzy ostrzegają, że Kanada być może straciła już szansę stania się znaczącym graczem.

„Nie sądzę, żeby Kanada kiedykolwiek stała się supermocarstwem eksportującym LNG” — powiedział Ed Crooks, wiceprzewodniczący Americas w globalnej firmie konsultingowej Wood Mackenzie. Dodał jednak, że kraj ma mnóstwo miejsca na zwiększenie swoich możliwości eksportowych.

„To oznacza dobrobyt”

Jeden z proponowanych obiektów ma powstać w małej osadzie rybackiej około 800 kilometrów na północ od Vancouver.

Społeczność Nisga'a w Gingolx, licząca około 500 mieszkańców , znana jest jako stolica owoców morza na rzece Nass.

W ciągu najbliższych kilku lat może pojawić się nowy, przyciągający uwagę sąsiad: Ksi Lisims LNG, pływający terminal, który będzie eksportował LNG do Azji.

Projekt jest propozycją narodu Nisga'a z Kolumbii Brytyjskiej we współpracy z Rockies LNG, grupą zachodniokanadyjskich producentów gazu ziemnego, oraz Western LNG, firmą z siedzibą w Houston, która rozwija obiekty do eksportu LNG.

„Oznacza to, jednym słowem, dobrobyt” – powiedziała Eva Clayton, wybrana prezydent Narodu Nisga’a.

Clayton powiedział, że kraj przeszedł „przez okop” w ciągu ostatnich 10 lat, aby projekt mógł ruszyć, i ma nadzieję podjąć ostateczną decyzję inwestycyjną jeszcze w tym roku.

Nie udało się uruchomić

Ksi Lisims jest jednym z siedmiu proponowanych projektów LNG na różnych etapach rozwoju. Większość ma własność lub partnerstwa rdzennych mieszkańców — to duża zmiana w stosunku do projektów proponowanych dekadę temu.

W tym czasie w Kolumbii Brytyjskiej zaproponowano kilkadziesiąt projektów LNG w ramach początkowej fali zainteresowania rodzącym się przemysłem. Większość tych projektów została anulowana z różnych powodów, takich jak przeszkody regulacyjne i załamanie cen surowców.

Stany Zjednoczone zaczęły zwiększać eksport LNG dopiero w 2016 r., ale nadal starają się stać największym eksporterem LNG na świecie.

Niektórzy eksperci twierdzą, że rozbieżne wyniki świadczą o poziomie niepewności politycznej i biurokracji, z jakimi musiały zmierzyć się firmy w tym kraju.

„Jednym z podstawowych problemów jest to, że w Kanadzie bardzo, bardzo trudno jest zbudować jakąkolwiek infrastrukturę energetyczną” – powiedział Crooks.

„Cokolwiek próbujemy zbudować, zawsze znajdzie się wiele osób, które będą miały obiekcje” – powiedział, wskazując na grupy społeczne i aktywistów na rzecz ochrony środowiska, którzy podnoszą kwestie związane zarówno z konkretną lokalizacją, jak i szerszym wpływem projektu na środowisko.

Czasy mogą się zmieniać. Ottawa, podobnie jak BC i Ontario, uchwaliły ustawodawstwo mające na celu przyspieszenie dużych projektów — choć nie bez sprzeciwu . Badania opinii publicznej sugerują, że Kanadyjczycy coraz bardziej oswajają się z ideą nowej infrastruktury, w tym rurociągów.

Według Wood Mackenzie, popyt na gaz ziemny ma wzrosnąć o 70 do 80 procent do 2050 r. Dzieje się tak z powodu wielu czynników, od rosnącej populacji świata po zapotrzebowanie na energię z centrów danych AI i klimatyzacji, aż po rolę gazu ziemnego jako alternatywy dla węgla.

Kanada posiada znaczne złoża gazu ziemnego, a północno-zachodnie wybrzeże Kolumbii Brytyjskiej zapewnia szybką i bezpieczną drogę do rynków w Azji.

Stany Zjednoczone mają na oku tę samą okazję. Podczas gdy większość amerykańskich obiektów eksportowych znajduje się na wybrzeżu Zatoki Meksykańskiej, jeden proponowany megaprojekt o wartości 50 miliardów dolarów znajduje się na Alasce. Biały Dom popiera projekt, w tym około 30 miliardów dolarów amerykańskich w gwarancjach pożyczek.

„Z pewnością mógłby stanowić poważną konkurencję dla projektów na zachodnim wybrzeżu Kanady” – powiedział Martin King, analityk RBN Energy z Calgary.

Heather Exner-Pirot, dyrektor ds. energii, zasobów naturalnych i środowiska w Macdonald-Laurier Institute, mówi, że projekt na Alasce rzeczywiście napotyka pewne wyzwania logistyczne. Ze względu na lokalizację zasobów, potrzebny byłby dłuższy rurociąg przecinający teren, a materiały, sprzęt i siła robocza musiałyby być transportowane do odizolowanych obszarów, co zwiększyłoby koszty.

Mimo wszystko, dodała, projekt może okazać się dla inwestorów całkiem przekonujący.

„Alaska naprawdę tego chce i wszystkie szczeble rządu są zjednoczone” – powiedziała Exner-Pirot. „Masz sekretarza energii, masz gubernatora Alaski, masz wszystkich, którzy się jednoczą i mówią: „Chcemy twojej inwestycji, będziemy budować szybko, jesteśmy niezawodnym eksporterem”.

Ellis Ross, konserwatywny poseł okręgu Skeena-Bulkley Valley, nie jest przekonany, czy obecna tendencja polityczna wokół realizacji dużych projektów przełoży się na sukces.

„To, co teraz widzę, to retoryka — to sygnalizowanie cnoty” — powiedział Ross, który jest również byłym głównym radnym Narodu Haisla. „Nie sądzę, aby ten rząd był naprawdę szczery, zmieniając Kanadę w supermocarstwo energetyczne, nie mówiąc już o przyspieszaniu dużych projektów”.

Pędząc

Inni obawiają się, że kraj zmierza w złym kierunku, dając zielone światło projektom bez pełnego rozważenia ich wpływu na środowisko.

Miejscowość Kispiox, położona około 300 kilometrów w górę rzeki Skeena, znana jest jako ośrodek wędkarski i szczyci się tytułem światowej stolicy troci wędrownej.

„To jedno z nielicznych miejsc na świecie, gdzie można pić wodę ze strumieni, można pić z rzek” – powiedział Kolin Sutherland-Wilson, wybrany na głównego radnego Kispiox Band.

Osiedle położone jest około 15 kilometrów od linii przesyłowej gazu Prince Rupert, która ma transportować gaz ziemny z północno-wschodniej Kolumbii Brytyjskiej do projektu Ksi Lisims na wybrzeżu.

Sutherland-Wilson powiedział, że członkowie społeczności są zaniepokojeni wpływem na lokalny zlewisko i populację łososi. Podczas gdy rząd Kolumbii Brytyjskiej niedawno zatwierdził dalszą budowę rurociągu, spodziewa się on, że prawdopodobnie będą dalsze protesty i należy do grupy kwestionującej zatwierdzenie rurociągu w Sądzie Najwyższym Kolumbii Brytyjskiej.

„Powiedziałbym, że na razie to cisza przed burzą” – powiedział.

Obawy klimatyczne to kolejna zmienna. Gaz ziemny może pomóc krajom odejść od węgla , ale nadal jest paliwem kopalnym.

Crooks z Wood Mackenzie powiedział, że choć wahadło debaty publicznej ostatnio odsunęło się od kwestii zmian klimatycznych, nieuchronnie odchyli się w drugą stronę.

Okno możliwości

Oznacza to, że Kanada ma wąskie okno, aby wykorzystać obecny wzrost popytu na LNG. Dulles Wang, inny analityk z Wood Mackenzie, powiedział, że następne pięć do dziesięciu lat będzie krytyczne, kiedy to popyt na rynkach azjatyckich ma być najsilniejszy.

„Poza tym historia jest o wiele bardziej niejasna, ponieważ rola gazu w sektorze energetycznym staje się coraz bardziej niepewna” — powiedział Wang, dyrektor amerykańskiego zespołu badawczego ds. gazu i LNG, który stwierdził, że w pewnym momencie odnawialne źródła energii mogą zacząć wypierać gaz ziemny.

„Zegar zdecydowanie tyka”.

Clayton z narodu Nisga'a jest optymistycznie nastawiona do rozpoczęcia realizacji projektu LNG w przyszłym roku.

Nie może się doczekać, aż pierwszy statek przypłynie rzeką i zabierze pierwsze dostawy. Mogłoby to nastąpić już w 2029 roku.

„To będzie niesamowite i przyniesie wiele uśmiechów i szczęścia naszym ludziom” — powiedział Clayton. „Widzimy, że projekt nie tylko przynosi korzyści chwilowe, ale na zawsze”.