Odpowiednia odzież, samokontrola, repelenty... Wskazówki, jak unikać kleszczy podczas chodzenia

Od marca do czerwca roją się. A ponieważ zmiany klimatyczne sprzyjają łagodnemu i wilgotnemu klimatowi, w przyszłości będzie ich jeszcze więcej: uważaj na kleszcze Ixodes , gatunek najpowszechniej występujący we Francji, w lasach kontynentalnej Francji.

Kleszcze, kąsając pieszych, mogą przenosić zakażenia, takie jak choroba Lyme lub, rzadziej, kleszczowe zapalenie mózgu ; choroby, które niekiedy mają bardzo poważne konsekwencje dla układu nerwowego i znacznie utrudniają codzienne życie osób dotkniętych tą chorobą.

Choć unikanie ukąszeń może wydawać się szczególnie trudne, biorąc pod uwagę, że kleszcze Ixodes są małe i lubią przyczepiać się do „niedostępnych obszarów” ludzkiego ciała (pachy, skóra głowy, plecy, szyja, a nawet fałdy stawowe), istnieje kilka wskazówek, jak ograniczyć ryzyko. Oto kilka wskazówek.

Krajowy Urząd Leśny (ONF) opracował listę zaleceń, które należy stosować przed wyjściem na teren, gdzie trawa jest gęsta i występują warunki sprzyjające rozprzestrzenianiu się kleszczy.

Przede wszystkim zdecydowanie zaleca się noszenie długich, zakrywających ubrań i butów z zakrytymi palcami. Celem jest jak najlepsza ochrona rąk i nóg, ponieważ są one szczególnie narażone na kleszcze podczas spacerów na świeżym powietrzu. Dotyczy to w szczególności lasów, zarośli, lasów, pól, a także w pobliżu strumieni, bagien, stawów i rozlewisk.

Zaleca się zatem przebywanie na ścieżkach, gdzie trawa jest jak najniżej porośnięta. Dodatkowo można stosować preparaty odstraszające skórę: należy jednak pamiętać o przeciwwskazaniach w przypadku ciąży lub małych dzieci.

„Składniki aktywne zawarte w repelentach do skóry nie są nieszkodliwe. Wielokrotna ekspozycja może być niebezpieczna, zwłaszcza dla małych dzieci: stąd tak ważne jest stosowanie się do zaleceń zdrowotnych wydanych przez Wysoką Radę Zdrowia Publicznego” – wyjaśnia Nathalie Boulanger, profesor parazytologii na Uniwersytecie w Strasburgu i entomolog medyczny w Centrum Referencyjnym ds. Chorób Odkleszczowych (CRMVT) we wschodniej Francji, w rozmowie z BFMTV.com.

„Kiedy spojrzymy na korzyści i ryzyko, zdamy sobie sprawę, że nie ma nic lepszego niż ochrona mechaniczna” – potwierdza.

Podobnie jak w przypadku przygotowań przed wyprawą, ONF zaleca przestrzeganie kilku prostych zasad po powrocie z niej.

Wśród nich, i prawdopodobnie najważniejsze: uważnie obejrzyj swoje ciało, aby wykryć podejrzane „czarne plamki”. Mogą to być kleszcze wbite w skórę. Czasami te plamki są bardzo małe.

ONF zaleca również dokładne czyszczenie ubrań i plecaków przed wejściem do samochodu lub powrotem do domu. Najlepiej też nie mieszać swoich rzeczy z rzeczami innych osób, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się kleszczy.

Zaleca się również wzięcie prysznica dwie godziny po wyjściu na teren, na którym mogą znajdować się kleszcze.

Jeśli spacerowicz znajdzie kleszcza na swoim ciele, nie panikuj: łatwo się go pozbyć za pomocą przyrządu do usuwania kleszczy. Można również użyć pęsety. Należy jednak upewnić się, że głowa pasożyta została całkowicie usunięta z miejsca ukąszenia i zdezynfekować ją po zakończeniu zabiegu.

„Często słyszymy, że trzeba przekręcić i podnieść przyrząd do usuwania kleszczy. Nie jest to obowiązkowe. Wystarczy delikatnie go unieść, upewniając się, że chwyta się za „głowę” kleszcza. Jeśli nie masz, farmaceuta może ci pomóc i zrobić to za ciebie” – podkreśla naukowiec ze Strasburga.

W kolejnych dniach i przez co najmniej 4 tygodnie konieczne jest wzmożone monitorowanie okolicy poddanej zabiegowi. W przypadku wystąpienia zaczerwienienia lub innych objawów (zmęczenia, bólu głowy, nagłego bólu stawów lub mięśni), należy zgłosić się na wizytę do lekarza.

„To oznaki, że dana osoba została ukąszona przez kleszcza przenoszącego boreliozę” – mówi Nathalie Boulanger. „Nie należy czekać i szukać pomocy medycznej”.

Ten ostatni dokładnie przeanalizuje ukąszenie i, jeśli uzna to za konieczne, zaleci leczenie antybiotykami. Dodatkowe badania mogą zostać przeprowadzone kilka miesięcy po ukąszeniu w celu określenia ryzyka zakażenia wirusowego.