Wybory samorządowe i prezydenckie: jak PCF chce połączyć związki lokalne i krajowe

Jedno po drugim. Rada krajowa PCF, spotykająca się w tę sobotę w Paryżu, wzywa do jedności w przygotowaniach do 2026 r. Pierre Lacaze, szef wyborów, wzywa w swoim raporcie , aby „nie pomijać wyborów samorządowych na rzecz wyborów prezydenckich” i ubolewa nad „sytuacją podziałów w wielu miastach”. Wzywa do „wywarcia presji, abyśmy tam, gdzie rządzimy razem, odeszli razem”.

Podczas debaty na ten temat komuniści podkreślali również, że udane wybory w 2026 r. dobrze przysłużyłyby się przyszłym wyborom. Jest to szczególnie prawdziwe, ponieważ „ skrajna prawica czyni te wybory municypalne celem udanej integracji terytorialnej ”. Francuska Partia Komunistyczna (PCF) w ten sposób zatwierdziła 200 liderów w największych miastach, których misją jest zjednoczenie lewicy w projektach obrony usług publicznych.

Ale poza wyborami samorządowymi, komunistyczne kierownictwo debatowało również nad wyborami prezydenckimi. „Ci, którzy myślą, że lewica wygra wybory w 2027 r. nie próbując przekonać szerszej publiczności, aby przekroczyła 25%, ale po prostu rozpoczynając prawybory kandydatów , poświęcając treść i idee, są w poważnym błędzie” – argumentował Fabien Roussel we wstępie . Aluzja do spotkania w sprawie wspólnej kandydatury lewicy, które odbyło się 2 lipca w Bagneux (Hauts-de-Seine) z PS, Ecologists, l'Après i Génération.s.

PCF odrzuciła zaproszenie Lucie Castets w zeszły poniedziałek, odmawiając trywializacji podziału w wyborach samorządowych, jednocześnie uznając za przedwczesne zobowiązywanie się do jednego kandydata przed osiągnięciem porozumienia programowego. „Gdybyśmy byli obecni na konferencji prasowej, bylibyśmy jedynymi, którzy powiedzieliby nie prawyborom” – twierdzi sekretarz krajowy PCF. Krytyka ta została podzielona w sobotę, ale nie przeszkodziło to kilku radnym krajowym w wyrażeniu żalu z powodu nieobecności Partii Komunistycznej w tej inicjatywie.

Relacjonując punkt widzenia aktywistów na spotkaniu w Puy-de-Dôme, Laetitia Pointu ubolewa nad „polityką pustego krzesła” stosowaną 2 lipca i zachęca nas do „wzięcia pod uwagę obsesji elektoratu lewicowego, aby nie zostać zdyskwalifikowanym w drugiej turze wyborów prezydenckich”. Biorąc za przykład antyfaszystowskie zgromadzenie w Montargis , Bruno Nottin twierdzi, że „główne inicjatywy unitarne pozwalają na lepsze rozmieszczenie komunistycznej militancji” i ostrzega: „Jeśli majonez unionistyczny się przyjmie, wszyscy, którzy nie wezmą go pod uwagę, zostaną zmieceni”. Sekretarz departamentu Finistère, Ismaël Dupont, ma nadzieję, że „PCF weźmie udział w budowie ścieżek, nawet stromych, aby uciec od zapowiadanego scenariusza zwycięstwa skrajnej prawicy”.

Nieuczestnictwo zostało ujęte w perspektywie przez innych. Radna regionalna Bretanii, Gladys Grelaud, uważa, że ​​„to jest omawiane w kręgach politycznych” , ale nie na spotkaniach aktywistów i nieaktywistów, które odbyła w tym tygodniu . Zauważa trudność w „zorganizowaniu wspólnego fotografowania się sił politycznych, które wydają się zjednoczone w Paryżu” w miastach podczas wyborów samorządowych.

Inni przewidują, że inicjatywa może się nie powieść, gdy Partia Socjalistyczna stanie w obliczu dylematu kandydatury Raphaëla Glucksmanna. Jednak nawet wśród tych, którzy podzielali odmowę poparcia inicjatywy, istnieje zjednoczone żądanie. „Stawką w tej debacie jest wiedza o tym, co robi Partia Komunistyczna, aby stworzyć jednoczącą dynamikę” — analizuje Arthur Lalan z federacji Somme. „Prowadzony jest dialog ze wszystkimi siłami w celu określenia najlepszych strategii na szczeblu krajowym i lokalnym” — informuje Fabien Roussel .

„Naszym zamiarem nie jest rezygnacja z ambicji zbudowania perspektywy na rok 2027, zbudowania zjednoczonej kandydatury, wspólnej kandydatury” – wyjaśnia, wierząc, że w tych ramach PCF, podobnie jak inne siły, może wysunąć „kandydatkę, która będzie służyć zjednoczonej sprawie”. Ale nie w ramach prawyborów z jednej strony i z nakazem silnej treści „zerwania z kapitalizmem” z drugiej.

Aby wspierać dialog z narodem francuskim i innymi siłami lewicowymi, przywódcy komunistyczni przyjęli rezolucję wzywającą do mobilizacji przeciwko budżetowi, reformie emerytalnej , gospodarce wojennej i cięciom środowiskowym. Tekst określa również dziesięć celów programowych, które tworzą pakt „na rzecz innej przyszłości dla Francji”. Ponadto Rada Narodowa ustaliła datę następnego kongresu PCF na lato 2026 r., po wyborach samorządowych.