Saint-Pée-sur-Nivelle w wiadomościach: Bitwa pod Nivelle, zapomniana wojna pirenejska

Na grzbietach górujących nad Krajem Basków, od Saint-Jean-Pied-de-Port do ujścia Bidasoa, nie mniej niż 80 redut świadczy o zapomnianej przeszłości wojskowej. Po pierwsze, o rewolucji i roku II, kiedy to wojska hiszpańskie próbowały przekroczyć Pireneje w 1793 r., aby dokonać inwazji na południe Francji. Ale także o wojnach napoleońskich, kiedy Francuzi, wypędzeni z Półwyspu Iberyjskiego przez armie angielskie, hiszpańskie i portugalskie, wycofywali się krok po kroku przed nieubłaganym natarciem aliantów. Bitwy te, stoczone pod koniec 1813 r., trwały przez następny rok w Bayonne, Orthez, Aire-sur-l'Adour i Tarbes, kończąc się oblężeniem Tuluzy.

Dwóch naczelnych dowódców stanęło naprzeciw siebie: markiz Wellington, przyszły zwycięzca spod Waterloo, i marszałek Soult, pilnie wysłany przez Napoleona, aby zreorganizować armię, której Józef, brat cesarza i krótkotrwały król Hiszpanii, okazał się niezdolny do przewodzenia. Jego przeciwnicy nazwali go „Pepe Botella”, co można przetłumaczyć jako „Jojo Butelka”.

Mało znana bitwa

Tylko zwycięstwa są wspomnieniami. Bitwa pod Nivelle , stoczona dwieście lat temu, nie jest wspomniana w naszych podręcznikach szkolnych. Jest jednak wspomniana na Kolumnie Nelsona, która stoi na Trafalgar Square, w sercu Londynu. Kraj Basków został jednak głęboko dotknięty tym okresem, w którym 70 000 francuskich żołnierzy i 90 000 sojuszników starło się między lipcem 1813 a lutym 1814 roku. Wojna toczyła się na terytorium, na którym w tym czasie mieszkało zaledwie 40 000 mieszkańców. Walki kosztowały życie kilku tysięcy żołnierzy. Jednak wysoką cenę zapłaciła również miejscowa ludność, zmuszona do zaspokajania potrzeb walczących stron, a czasami widząca, jak ich domy płoną, jak to miało miejsce w Ascain.