Charente-Maritime: „Ożywiliśmy „L'Hermione”, a ona ożywiła nas”

Topmani, którzy płynęli na „L'Hermione”, przeżyli wyjątkową, zmieniającą życie przygodę. Chcą dzielić się swoimi emocjami całym sercem, aby utrzymać marzenie przy życiu i uratować „swoją” fregatę.

Kto jest bardziej uprawniony niż topmani do mówienia o „L'Hermione”? I bronić jej, podczas gdy czeka w suchym doku w Anglet, zjadana przez grzyby od 2023 roku? Nie do pomyślenia dla nich, że nie wróci na morze. Nie są kontrolowani przez stowarzyszenie Hermiona, które wciąż domaga się 5 milionów euro na naprawy . Nie, oni po prostu chcą „przywrócić ludzki pierwiastek do politycznych, egoistycznych i finansowych dyskusji”. Razem dyskutują i to ich wnętrzności mówią tak wiele „'L'Hermione' było policzkiem i nadało sens naszemu życiu, jest jego samą istotą”. Spotkanie z Anne Renault i Anthonym de Lassée, rzecznikami 500 topmanów przeszkolonych na trójmasztowym statku.

Duet jest niewyczerpany w pasji, entuzjazmie i nadziei. Nawet mocne słowa nie są w stanie oddać głębi ich słów. „Wszyscy mamy wspomnienia. To, czego doświadczyliśmy, jest tak niezwykłe , że pragniemy tych intensywnych chwil przebudzenia do życia w 360° i życzymy ich wszystkim. Daliśmy życie „L'Hermione”, a ona dała życie nam; to była symbioza” — mówi Anne Renault, 56 lat, z Fouras, żaglomistrzyni od 2004 r. i topman.

„L'Hermione” całkowicie odmieniło plany życiowe Anthony'ego de Lassée, 32-latka z Paryża, który był szefem w latach 2014–2016. „Kiedy skończyłem 21 lat, niewiele wiedziałem o życiu. Zamierzałem iść do szkoły biznesu. Dzięki temu wyjątkowemu, ludzkiemu i wspierającemu doświadczeniu w „L'Hermione” zrozumiałem, że moim celem nie jest zarabianie pieniędzy, ale spełnianie marzeń. I zmieniłem kierunek”.

Najlepsze jest to, że wszystko to spadło na nich bez ostrzeżenia. „Życie każdego, kto żeglował na „L'Hermione”, zostało wywrócone do góry nogami: nowe studia, rozwody, małżeństwa, dzieci, zmiany kariery, depresja pod koniec rejsu, kiedy trzeba opuścić swoją bańkę i na nowo nawiązać kontakt ze światem. To doświadczenie dało nam odpowiedzi na nieoczekiwane pytania. To takie wyjątkowe: mieszkasz 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu z ludźmi, których nie znasz, ale spójność jest tak silna, że ​​kończysz na omawianiu z nimi intymnych tematów, którymi nigdy się nie dzielisz. Na morzu nie kłamiesz, ponieważ inni nas obnażają. „L'Hermione” pozwoliło nam zakotwiczyć się w rzeczywistości i zrozumieć, co jest cenne”, kontynuuje Anthony, wciąż z gwiazdami w oczach.

„Hermiona” pozwoliła nam zakorzenić się w rzeczywistości i zrozumieć, co jest cenne.

A jednak żeglowanie nie zawsze było łatwe. „Bawiliśmy się, ale walczyliśmy, to było wyczerpujące, niezupełnie „The Fun Cruise” ! Stojąc w środku burzy przez 24 godziny, chciałam rzucić wszystko”, wspomina Anne. Jednak dzienniki pokładowe topmenów mówią same za siebie: „to najlepsze w moim życiu” lub „moją największą dumą jest 'L'Hermione'” – nie bez znaczenia.

Na pokładzie panuje również solidarność i tak jest nadal. „Sam na łodzi nie możesz nic zrobić, ani podnieść grota, ani trzymać steru. Każdy ma swoją rolę. „Hermiona” to idealne życie w społeczeństwie: wszyscy potrzebujemy siebie nawzajem i każdy musi znaleźć swoje miejsce” — zachwyca się Anthony. Anne kontynuuje, wciąż zdumiona: „To doskonała terapia, szkoła prawdziwego życia, a nie wirtualnego świata! Kiedy naprawiam grot moją małą igłą 45 metrów nad oceanem, jestem poza czasem i wolna, a to wszystko nadal ma dla mnie znaczenie! Znalazłam się jako żeglarz, kiedy nim nie byłam, kto by to przewidział, na litość boską?”

Doskonała terapia, szkoła realnego życia, a nie wirtualnego świata

A teraz? To by się skończyło, musieliby wszystko wyrzucić? Niemożliwe. „Co zrobić z tymi nagromadzonymi skarbami, tym wyjątkowym materiałem, który aż prosi się, żeby się nim podzielić? Nie ma wielu tematów, w których emocje pozostają nienaruszone”, Anne kładzie to na stole. Anthony kontynuuje: „Chcemy, żeby ludzie marzyli i zachowali »L'Hermione« ze wszystkim, co ze sobą niesie. W 1997 r. »L'Hermione« narodziło się przecież ze snu!” Anne kontynuuje: „Jednak niektórzy przewidywali, że zatonie. Nadal pokonaliśmy ponad 22 000 mil, innymi słowy, dookoła świata!”

Dla topmenów rozpamiętywanie grzybów „podsyca urazę, nie posuwa debaty naprzód”. Pomimo niedawnego porzucenia aglomeracji Rochefort „kiedy »L'Hermione« najbardziej tego potrzebuje”, jednoczą się, „aby zrobić coś z całą naszą energią”. „Nasza intencja płynie z serca: nie chcemy przekonywać ludzi do zbierania pieniędzy. Chcemy tylko, aby »L'Hermione« powróciło na morze w imię ludzkiej przygody”. Ta fregata jest ICH łodzią i chcą, aby inni mogli to powiedzieć po nich.