Piosenka oddaje hołd zmarłym

Zniknięcie Werenoi przypomina, że popularni artyści muzyczni lubią wspominać swoich zmarłych kolegów. Ale nie zawsze...

Czas czytania: 1 min

Po śmierci rapera Werenoi przyjrzyjmy się, w jaki sposób francuskie piosenki przywołują wspomnienia o zniknięciu artystów. (JEAN-BAPTISTE QUENTIN / MAXPPP)

Nieodłączny Charles Trenet, który w tych okolicznościach przypomina nam w Duszy poetów, jak wygląda życie potomnych w muzyce popularnej: piosenki przeżywają artystów, bez względu na to, czy umarli długo po pierwszych godzinach swojej świetności, czy też zostali przerwani w środku kariery.

Śmierć Werenoia w wieku 31 lat, w sobotę 17 maja, najwyraźniej skłoniła fanów do zwykłych rozmyślań, spotęgowanych przez ponowne słuchanie jego twórczości w poszukiwaniu ostrzegawczych znaków. Jeśli chodzi o Werenoi, to nie było to zbyt trudne...

W pierwszym odcinku podcastu „Piosenki, które są na ustach wszystkich w tym weekendzie” usłyszysz fragmenty:

Charles Trenet, Dusza poetów, 1951

Werenoi, Omega, 2024

Werenoi, Koloseum, 2025

Werenoi i Gims, Fortepian, 2025

Niro, Bawemonami, 2015

IAM, Uczucie, 2021

Youssoupha, Przyjdź, 2012

Pierre Louki, Nie zostaliśmy stworzeni po to, żebyś nas opuścił, 2004

Pierre Desproges, Ostatnie życzenia, 1984

Sarclo, O śmierci Pierre’a Bache-laita, 2006

Eddy Mitchell i Jacques Dutronc, W barze Lutetia, 2003