Od punka na haju do gwiazdy rocka literackiego: Virginie Despentes, literatura z miotaczem ognia

Pójść dalej

„Przepraszam, jestem trochę za wcześnie”. Wchodzi Virginie Despentes, Paryż u jej stóp. Ubrana, pod koniec lata 2022 roku, w jednolite czarne spodnie, koszulkę i okulary. Żółta torba przewieszona przez ramię. Nie „torebka Chanel wielkiej damy”, taka jak ta, którą nosiła jakieś dwadzieścia lat wcześniej na pierwszej randce z Paulem B. Preciado , filozofem, który miał stać się jedną z największych miłości jej życia. Poznali się w tym samym miejscu, w tym hotelu na Montmartre, którego taras wychodzi na stolicę. W „Testo Junkie” (2008), eseju o jej zmianie płci, Preciado mówi: „Uprawiamy seks w Terrass'Hotel w ^18. dzielnicy [...] Czuję, że cała moja historia polityczna, wszystkie moje lata feminizmu, zmierzają wprost do centrum jej ciała, by wylać się tam, jakby znajdowały swoją jedyną, swoją prawdziwą plażę na jej skórze. »

Od czasu wydania „Baise-moi” w 1994 r. ta naćpana punkówa z początków swojej kariery, często traktowana jak dziwoląg, ze względu na swoją odrębność w wytwornym środowisku literackim, zeszła na margines, by zająć centralne miejsce. Jej esej „King Kong Theory” (2006), w którym omawia gwałt, którego doświadczyła w wieku 17 lat ( „Jest on jednocześnie tym, co mnie oszpeca i tym, co mnie stanowi” ), uczynił ją głosem odrodzenia ruchu feministycznego na długo przed ruchem #MeToo. Jego trylogia…

Artykuł zarezerwowany dla subskrybentów.

Zaloguj się

Chcesz przeczytać więcej?

Wszystkie nasze artykuły w całości już od 1 €

Subskrybować

Lub

Odkryj wszystkie nasze oferty