Pracownicy ArcelorMittal mobilizują się w Paryżu, aby „zatrzymać” plan socjalny

Przez Nowe Obs z AFP

Opublikowano dnia 13 maja 2025, 10:19 , zaktualizowano 13 maja 2025, godz. 10:35

Wiadomości Google

Czas czytania: 1 min.

Pracownicy ArcelorMittal z całej Francji mają przybyć do regionu paryskiego we wtorek, 13 maja, aby wywrzeć presję na francuskie kierownictwo producenta stali , który planuje zwolnić ponad 600 pracowników i rozpoczyna rozmowy na temat szczegółów planu socjalnego, który CGT chce „zatrzymać” .

Przeczytaj także

Raport : Czy reindustrializacja w Dunkierce wyhamowuje? „Jeśli ArcelorMittal upadnie, upadnie cała branża w regionie”.

Gaëtan Lecocq ze związku zawodowego CGT w ArcelorMittal Dunkirk, najbardziej zagrożonym miejscu, wezwał podczas protestów ¹ maja do wykorzystania zwołanego we wtorek centralnego komitetu społeczno-ekonomicznego (CSE), pierwszej rundy negocjacji, w celu mobilizacji przeciwko nadchodzącemu „przemysłowemu i społecznemu tsunami”.

„Całkowicie odrzucamy ten PSE [plan ochrony miejsc pracy] ” – powiedział agencji AFP, chcąc „zrobić wszystko, aby powstrzymać ten proces”, podczas gdy spodziewani są pracownicy z Dunkierki (Nord), a także z Florange (Mozela), Fos-sur-Mer (Delta Rodan), Basse Indre (Loara Atlantycka) i Luksemburga.

Trudna sytuacja pracowników przemysłu metalowego zmobilizowała opinię polityczną, od lewicy, która wzywa – podobnie jak CGT – do nacjonalizacji francuskich wielkich pieców, aż po byłego ministra gospodarki Bruno Le Maire’a, który powiedział, że należy zrobić „wszystko” , aby uratować ArcelorMittal w Dunkierce, nie wykluczając jednak nacjonalizacji „tymczasowej” i „ostatecznej” w przypadku, gdyby firma nie wywiązała się ze swoich zobowiązań.

Kluczem do utrzymania przemysłu stalowego we Francji jest to, czy projekty dekarbonizacji grupy będą kontynuowane. Pod koniec 2024 r. ArcelorMittal zawiesił ostateczną decyzję inwestycyjną – wartą 1,8 mld euro, w tym ponad 800 mln euro obiecanej pomocy państwa – dotyczącą dekarbonizacji wielkich pieców w Dunkierce, argumentując, że stal produkowana w Europie jest niekonkurencyjna.

Przeczytaj także