Kluczowe punkty rewolucji Corberána: zmiana propozycji i konsultacje z Emery’m

Carlos Corberán (Cheste, Walencja, 42 lata) to niezwykle niespokojny i pilny trener: jeśli coś przykuje jego uwagę, studiuje to dogłębnie. Jest zafascynowany rozwojem swojego zespołu. Jest trenerem-samoukiem, którego wiedzę czerpał z wielu źródeł: od przywództwa El Loco Bielsy po taktyczne lekcje mistrza Unaia Emery'ego, którego prosi o konsultacje.

Jeszcze pięć miesięcy temu był zupełną niewiadomą, gdy trenował West Bromwich Albion (Birmingham) w drugiej lidze angielskiej, gdy powołano go, by zastąpił legendę Valencii na ławce rezerwowych Mestalla, Rubéna Baraję, który znajdował się w rozpaczliwej sytuacji w drużynie Valencia CF, zajmującej ostatnie miejsce w tabeli, siedem punktów od bezpiecznej strefy . Udało mu się jednak uratować sytuację na cztery mecze przed końcem, notując osiem zwycięstw, sześć remisów i tylko trzy porażki (z Madrytem, ​​Barceloną i Atlético Madryt). W 17 meczach pod jego wodzą klub zajął piąte miejsce w La Liga, wyprzedzając Atlético Madryt prowadzone przez Simeone, a ustępując jedynie Barcelonie, Realowi Madryt, Betisowi i Villarrealowi.

Wyczyn ten zawiera w sobie filary piłki nożnej. Pierwszym było wzmocnienie ataku. Nie wszystkie statystyki defensywne Baraji były złe. Nowy sztab szkoleniowy ostrzegł, że najwięcej do poprawy jest w ataku . Jak? Przezwyciężanie presji przeciwnika, wchodzenie na połowę przeciwnika, stwarzanie okazji do zdobycia bramki. Pipo Baraja nie chciał dopuścić do strat w środku pola i nakazał jego pominięcie. Intencja Corberána była wroga. Kazał nam grać głównie w środku pola, stwarzać sobie przewagę i mieć większy kontakt z piłką. Największą korzyść odniósł Javi Guerra , który strzelił trzy bardzo podobne gole: atakując przestrzenie wewnątrz pola karnego i wykorzystując swój doskonały strzał obiema nogami. Gracze z wielką przyjemnością przyswoili sobie ten model. Trybuny również.

Nawet César Tárrega , środkowy obrońca o nierównym wyglądzie, od którego Barajas żądał, żeby w razie potrzeby posyłał piłkę na trybuny , był gotowy do zagrania piłki. Miał zaufanie nowej ławki rezerwowych. Trenerzy określili wyjście z drużyny jako „tribox” , model powszechnie stosowany przez Emery’ego w Anglii: struktura 3-4-3, z czterema pomocnikami na dwóch wysokościach, co dawało przewagę wewnątrz.

Bramkarz Mamardashvili, który jest nieco niezdarny z piłką przy nodze, także pomaga w budowaniu akcji, dezorganizując grę przeciwnika. On jest po prostu kolejnym piłkarzem . Gruziński bramkarz popełnił błąd przy podaniu przeciwko Valladolid, przez co stracił gola, ale Corberán nie miał wątpliwości co do swojego miejsca w pierwszym składzie: jest najlepszy. Wszyscy gracze poczynili znaczne postępy. Diego López, który w zespole Barajas grał na pozycji skrzydłowego, teraz gra w pierwszej linii. To dynamiczny napastnik, który zdobył siedem goli i zaliczył pięć asyst. Hugo Duro zastąpił Umara Sadika (4) i zdobył 10 bramek. Barrenechea, argentyński pomocnik wypożyczony z Aston Villi, nie miał oporów przed przesuwaniem piłki daleko za linię obrony.

West Bromwich Corberána nie przypominało Valencii CF, ponieważ mieli innych zawodników. Na Mestalla również znalazł bardzo młodą, wychowaną w kraju drużynę. „Dla nich nie liczył się zespół, dla którego pracowali, ale ich własny zespół odkąd byli mali” – wyjaśnia źródło z szatni . Do tego doszedł efekt Mestalla: sześć z ośmiu zwycięstw odniesiono na własnym boisku, a kibice byli zachwyceni podejściem Corberána od pierwszej minuty. Pierwszy gol padł w końcówce meczu z Madrytem, ​​po dwóch błędach Hugo Guillamóna. Potem nastąpiła zemsta i Valencia CF zwyciężyła na Bernabéu wbrew wszelkim przeciwnościom losu prawie 20 lat później.

A co będzie w następnym sezonie? „Nie mam pojęcia” – mówią w klubie. Peter Lim , największy udziałowiec, jest nieprzewidywalny. Nie kiwnął palcem w tej sprawie. Niektórzy piłkarze są wypożyczeni (Barrenechea i Sadiq), inni już sprzedani (Mamardahsvili do Liverpoolu za 35 milionów), a pozostali prawdopodobnie zostaną sprzedani (najbardziej pożądanymi są Javi Guerra, Mosquera i Diego López). Ale Corberán będzie kontynuował swoje działania: będzie szukał taktycznych rozwiązań i odpowiadał na pytania Unaia Emery'ego przez telefon. Najtrudniejszą rzeczą w bohaterskich czynach jest ich utrzymanie w czasie lub doskonalenie.

Carlos Corberán (Cheste, Walencja, 42 lata) to niezwykle niespokojny i pilny trener: jeśli coś przykuje jego uwagę, studiuje to dogłębnie. Jest zafascynowany rozwojem swojego zespołu. Jest trenerem-samoukiem, którego wiedzę czerpał z wielu źródeł: od przywództwa El Loco Bielsy po taktyczne lekcje mistrza Unaia Emery'ego, którego prosi o konsultacje.