Rozkwit centrów kulturalnych z książkami, kawą i warsztatami

Na początku XXI wieku zaczął pojawiać się nowy sposób kupowania książek , czytania ich i delektowania się nimi przy kawie, kanapce, napoju gazowanym lub czymkolwiek innym. Jednocześnie możesz również uczestniczyć w wykładach , prezentacjach książek lub warsztatach literackich wszelkiego rodzaju.

Tak narodziły się multi-przestrzenie lub centra kulturalne , nowy koncept w formie tematycznych księgarni lub kawiarni, które łączą wiele aktywności: zakupy książek, rozmowy, wykłady, debaty, prezentacje i podpisywanie książek, czytania opowiadań lub poezji oraz przestrzenie na wystawy muzyczne i artystyczne. Mogą być osobiste lub hybrydowe, ponieważ wiele aktywności jest transmitowanych na żywo w mediach społecznościowych lub za pośrednictwem jednoczesnego przesyłania strumieniowego. Mogą być nawet wykorzystywane do świętowania urodzin, par, rozwodów lub ślubów.

W mieście działa wiele ośrodków kulturalnych, ale Clarín postanowił wyznaczyć sobie kurs i skupić się na tych najbardziej charakterystycznych , wyznaczających trendy w danym miejscu i pozostających literackim punktem odniesienia zarówno dla szerokiej publiczności, jak i dla odwiedzających, stałych bywalców, a także wydawnictw, które zazwyczaj prezentują swoje książki w tych miejscach.

Kwintesencją miasta jest bez wątpienia wielozadaniowa przestrzeń kulturalna Eterna Cadencia . „Księgarnia, wydawnictwo, blog, bar i wiele więcej”, jak wskazuje jej nazwa użytkownika na Instagramie @eternacadencia (ponad 100 000 obserwujących), została założona 20 grudnia 2005 r. w Hondurasie 5582 w Palermo Hollywood. W tym roku przygotowuje się do świętowania 20. rocznicy.

W tamtym czasie obszar ten się rozrastał, stając się centrum gastronomicznym , otoczonym również kanałami telewizyjnymi i firmami produkcyjnymi, ale Eterna Cadencia przetrwała z czasem jako jedno z preferowanych miejsc do kupowania i czytania książek – przy kawie, winie lub piwie – oraz korzystania z bezpłatnych prelekcji i konferencji w obliczu technologicznej potęgi Netflixa, telefonów komórkowych, aplikacji i mediów społecznościowych.

Pomysł wyszedł od Pabla Brauna, księgarza, wydawcy i twórcy festiwali FILBA i FILBITA . W zeszłym roku uruchomił Eternal Festival na tarasie Eterna Cadencia, który odniósł ogromny sukces. Prawdziwy wizjoner.

„Eterna Cadencia narodziła się z myślą, że nie będzie tylko księgarnią, ale raczej „małym literackim centrum kulturalnym” , w którym oprócz sprzedaży książek, naszego głównego punktu zaczepienia, będzie przestrzeń. Narodziła się z tą przestrzenią, ponad wszelkimi różnicami estetycznymi, z myślą o barze, restauracji, w której można nie tylko jeść i rozmawiać o książkach, ale także przekształcać ją i czynić miejscem prezentacji, spotkań itp.”, powiedział jej twórca.

Eterna Cadencia zajmuje ponad 200 metrów kwadratowych, obejmując księgarnię (120 m2) i bar (100 m2). Biura znajdują się na pierwszym piętrze, a nad nim taras może pomieścić 80–100 osób na festiwale latem. Na dole znajduje się salon, w którym wygodnie może usiąść około 30 osób, czytających i przeglądających wszelkiego rodzaju książki, zarówno krajowe, jak i importowane. Zdecydowanie najpopularniejsze są książki o literaturze argentyńskiej.

Ponadto Eterna Cadencia ma własną markę wydawniczą, w której można kupić ponad 250 opublikowanych tytułów .

Obok salonu znajduje się patio, na którym znajduje się słynny bar. Odbywają się tam wykłady, konferencje, seminaria i prywatne prezentacje książek lub te organizowane przez samą księgarnię-wydawcę. Mieści 25–30 osób siedzących i 20 stojących.

Eterna Cadencia jest punktem odniesienia dla literatury XXI wieku. Nie kto inny, tylko urodzony w RPA australijski pisarz John Coetzee , laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 2003 r., był tam obecny, czytając z Paulem Austerem w pierwszym rzędzie. „To było intymne czytanie: przyjechał do FILBA i zrobiliśmy tutaj prywatne czytanie. Było nas około 50 osób” – wspominał Braun.

Odwiedził nas także Richard Ford , którego zaproszono do FILBA, oraz prezydent Chile Gabriel Boric , który po swojej pierwszej wizycie prezydenckiej w Argentynie zabrał do domu stos książek.

„Boric jest molem książkowym. Wie dużo, jest małym molem książkowym. Rozmawiałeś z nim, a facet trząsł się, szukając książek. Wziął ich mnóstwo. Właściwie poprosił nas, żebyśmy nie dawali mu zniżek. Naprawdę miły i przystępny facet. Nie poznałem go do tej pory. Dopiero niedawno przejął władzę” – wspominał Pablo Braun.

Miejsce oferuje zajęcia literackie dwa lub trzy razy w tygodniu , głównie w poniedziałki i środy; niektóre są bezpłatne, a inne płatne. Informacje i subskrypcje można znaleźć na stronie Instagram Eterna Cadencia lub na „X”, która ma 80 000 obserwujących. Mają również stronę internetową, bloga i newsletter.

Co wyróżnia Eterna Cadencia na tle innych? „ Wszystko zależy od kuratorstwa . Więcej uwagi poświęcamy prelegencjom niż prezentacjom książek. Dlatego staram się tworzyć własny plan prelekcji i zajęć, aby zawsze było coś, co sprawia, że ​​mówisz: 'Hej, trochę się nudzę. Co jeśli pójdziemy do Eterny?' Wszystko jest na stronie internetowej i blogu”, podsumował Braun.

Pewien mężczyzna uprzejmie otwiera wielkie drzwi przy ulicy Nicaragua 4899, róg Thames, w Palermo Soho i mówi: „Witaj, Dain”.

Miejsce jest urzekające od środka: ponad 200 metrów kwadratowych rozłożonych na dwóch i pół piętrach . Na dole — a także na antresoli — znajduje się około 20 000 książek do odkrycia, przeczytania i kupienia (najlepiej sprzedają się tomiki poezji). Wiele egzemplarzy należy do małych wydawców lub tych, którzy nie są szeroko dystrybuowani.

Z jednej strony znajduje się kolejne urocze pomieszczenie, w którym odbywają się kursy, warsztaty, konferencje wszelkiego rodzaju , a także oczywiście prezentacje książek. W tle znajduje się mała scena, na której wygodnie może usiąść 70 osób.

Na górze znajduje się taras, idealny do picia kawy lub jedzenia na świeżym powietrzu w otoczeniu drzew , lub do organizowania imprez wiosną lub latem. Poniżej znajdują się toalety dla kobiet i mężczyzn oraz przestrzeń dla niepełnosprawnych, w tym winda. Wystawy sztuki odbywają się również co miesiąc.

To jest „Dain, kulturalna potęga”, według Endy Dain, właścicielki tego eleganckiego miejsca. Nazwa tej wielokulturowej przestrzeni to jej nazwisko pochodzenia niemieckiego, hołd dla jej rodziców, którzy zaszczepili w niej nawyk czytania „bez telewizji” w domu.

„Nadałem mu imię po moich rodzicach, którzy byli zapalonymi czytelnikami, zwłaszcza po mojej matce, która potrafiła czytać w pięciu językach jednocześnie” – powiedział Endy magazynowi Clarín.

Prawdziwe imię Endy to Andrea, ale jej wiedeńska matka błędnie wymawiała jej inicjał „A” jako „E”. „Mam dyplom z filozofii i literatury oraz dyplom z historii, a także jestem tłumaczką języka angielskiego. Zawsze byłam blisko książek. Przez całe życie mówiłam: pewnego dnia będę miała bardzo wyjątkową księgarnię ”.

Jej marzenie spełniło się, gdy w 2009 r. kupiła tę piękną rezydencję na rogu ulic Nicaragua i Thames. Po 18 miesiącach renowacji, Dain w końcu otworzył swoje podwoje w kwietniu 2011 r., 14 lat temu. „Zawsze chciałam mieć coś zupełnie innego niż typowa koncepcja księgarni, więc przekształciliśmy ten dom, który pochodzi z 1938 r., w to, czym jest dzisiaj”.

Endy definiuje Dain jako „księgarnię z mnóstwem sztuki, kawą, czymś słodkim , kanapkami i, przede wszystkim, świetną obsługą. Wszystko, co sobie wyobraziłem, było tu od pierwszego dnia”, powiedział.

W ciągu tych 14 lat Dain stał się punktem odniesienia dla oddanej publiczności z dobrym gustem w czytaniu, a także w sferze kulturalnej i literackiej , ponieważ wiele domów wydawniczych często wynajmuje przestrzeń na premiery i prezentacje. Możesz uczestniczyć osobiście lub na żywo za pośrednictwem @dainusinacultural na Instagramie, który ma 20 000 obserwujących. Ma również Facebooka, X i LinkedIn jako kanały komunikacji w mediach społecznościowych.

Dain oferuje kursy z filozofii, literatury i twórczego pisania, a także wykłady , z których większość jest płatna, z rejestracją osobistą lub online. Miejsce to było również wykorzystywane na wesela i przyjęcia urodzinowe, a od trzech lat ma własną wytwórnię wydawniczą o tej samej nazwie, z 17 opublikowanymi tytułami.

Liliana Heker, Nikaraguańska Gioconda Belli i Guillermo Martínez , który zainaugurował cykl prezentacji książek, przejeżdżali tędy, żeby wymienić tylko kilku pisarzy.

Według Endy’ego Dain ma cztery rzeczy, które wyróżniają go na tle innych księgarni i centrów kulturalnych: „ efektywność, życzliwość, troska o ludzi, którzy tu przychodzą, i pozytywna atmosfera, którą tworzymy. To wielka zasługa Marisy Barrosi, naszej dyrektor generalnej”.

Pod adresem Costa Rica 4568, tuż naprzeciwko Plaza Armenia, znajduje się księgarnia i centrum kulturalne Fondo , również w dzielnicy Palermo Soho.

Otwarta w 2016 r. „The Bookstore That Never Sleeps” jest czynna 362 dni w roku . Posiada przestrzeń z ponad 70 000 tytułów, dwie kawiarnie (jedną z przodu i jedną z tyłu), ogród i ponad 300 sezonowych zajęć, w tym warsztaty, prezentacje książek i wykłady.

Większość kursów i warsztatów odbywa się na drugim piętrze, ponieważ ma dwa audytoria mieszczące około 80 osób (50 z nich siedzących) do równoczesnych zajęć. Jest też inne pomieszczenie na warsztaty. Tymczasem biura wydawnictwa znajdują się na trzecim i czwartym piętrze. Kompleksowe doświadczenie w jednym miejscu.

Tylko to miejsce jest zamknięte przez trzy dni w roku: 1 maja, 25 grudnia i 1 stycznia.

Co wyróżnia Cię na tle innych tematycznych księgarni? „ Nie znam żadnej innej księgarni, która ma jakieś zajęcia każdego dnia. Nasze zazwyczaj działają od poniedziałku do piątku. W soboty i niedziele nie ma aż tak dużego ruchu, ponieważ do księgarni przychodzi tak wiele osób. Jeśli mamy więcej zajęć, sprawy wymykają się spod kontroli” – skomentowała Cecilia Di Genaro , odpowiedzialna za zarządzanie kulturą w Librería del Fondo i Centrum Kultury.

Jeśli chodzi o warsztaty, publiczność jest bardzo zróżnicowana : waha się od 20 do 80 osób w przypadku corocznych warsztatów prowadzonych przez Fabiána Casasa, odbywających się w poniedziałki i środy każdego tygodnia. Istnieje również inny coroczny warsztat prowadzony przez Fernandę Nicolini (autorkę biografii Héctora Oesterhelda), która prowadzi warsztaty autobiograficzne w poniedziałki.

Wśród „znakomitych” prowadzących warsztaty znalazły się m.in. Gabriela Cabezón Cámara i Alicia Genovese, które poprowadziły warsztaty poetyckie, a także specjalną serię warsztatów poświęconą Foucaultowi i warsztaty poświęcone 40 latom demokracji.

Poezja jest bardzo poszukiwanym gatunkiem wśród młodych czytelników , zarówno do kupowania książek, jak i do uczestnictwa w kursach, warsztatach i innych wydarzeniach. Niedawno przestrzeń eksplodowała prezentacją najnowszej książki poetyckiej Diany Bellessi, opublikowanej przez Fondo de Cultura Económica. „Wyglądała jak Mick Jagger” — powiedział Di Genaro.

Rozmowy, warsztaty i prezentacje książek odbywają się zazwyczaj od godziny 18:00 i trwają od godziny do półtorej godziny. „Chodzi o to, aby zostać trochę dłużej, aby ludzie kupowali książki, kontynuowali rozmowę i aby autorzy składali podpisy” – wyjaśniają przedstawiciele centrum kultury.

Odbywają się również warsztaty poświęcone opowiadaniom, komiksom i książkom dla najmłodszych ; te ostatnie odbywają się na parterze w dziale książek dla dzieci, więc rodzice mogą kontynuować przeglądanie i kupować książki sami lub z dziećmi. Podczas przerwy zimowej odbędzie się program specjalnie zaprojektowany dla najmłodszych, zgodnie z informacjami księgarni.

W „Librería del Fondo” codziennie odbywają się wydarzenia. „ To nie jest typowe dla innych księgarni tego typu. Czasami są trzy rodzaje aktywności: warsztaty, prezentacja lub meksykański recital muzyczny na dole” – wyjaśnił Di Genaro.

Miejsce to jest również „magnesem” dla studentów architektury, ponieważ ten budynek z „kiełbaskowatym” tłem był ostatnim dziełem zaprojektowanym przez Clorindo Testę (1923–2013).

„To również jest atrakcyjne, ponieważ jest to ostatnie dzieło, jakie architekt zaprojektował za swojego życia . W rzeczywistości wielu studentów architektury często przychodzi ze swoimi profesorami, siada przy stołach, używa komputera do robienia planów, rysowania fasady lub czegokolwiek innego” – wyjaśnił Di Genero.

Fondo de Cultura Económica jest instytucją państwa meksykańskiego . „Jesteśmy filią; ściśle współpracujemy z Meksykiem, jak każda filia. Mamy relacje z państwem meksykańskim, dlatego prowadzimy działania z ambasadą”.

Na przykład Dzień Zmarłych obchodzony jest co roku i jest częścią meksykańskiej kultury, a w tej przestrzeni nie ma miejsca na pinezkę. „Jest ołtarz, ludzie przychodzą i robią zdjęcia. Przychodzi również ambasador Lilia Eugenia Rossbach Suárez. Mamy też konkursy literackie organizowane przez Fondo de Cultura Económica” — dodał kierownik kulturalny miejsca.

„Chodzi o to, że tym, którzy tego nie znają, spodoba się, że zostaną i wrócą później. Są ludzie, którzy są stałymi bywalcami tego miejsca i przychodzą na każdą prezentację książki lub wykład. To nam się podoba: są ludzie, którzy mają to miejsce w pobliżu i lubią przychodzić” – podsumował Di Genaro.

Od roku Villa Ortúzar oferuje nowe centrum kulturalne, kulinarne i literackie w mieście: Naesqui , „sklep z zabawkami redaktora”. Tak opisał go Nacho Iraola , jeden z właścicieli tego pięknego białego domu położonego na rogu ulic Charlone 1400 i 14 de Julio. Z dużych okien roztacza się intymny widok, który emanuje pokojem, przyszłością, a także pewną nostalgią, po przekątnej od placu 25 de Agosto.

Po 16 latach Iraola opuścił kierownictwo Editorial Planeta, aby poświęcić się temu ambitnemu przedsięwzięciu. Wraz ze swoim przyjacielem i prawnikiem Pablo Slonimsquim kupili tę opuszczoną nieruchomość, rozwiązali skomplikowaną sytuację prawną, a następnie ją odnowili. Paula Salischiker i Alan Kritzer dołączyli później jako partnerzy .

„ Za każdym razem, gdy wracałem do domu, widziałem ten dom . To kultowy budynek naprzeciwko parku. Zawsze zazdrościłem bardziej madryckiej atmosfery, gdzie ludzie piją w parkach, gdzie Retiro ma bary, a tutaj nie można tego robić” – powiedział Iraola, również mieszkaniec dzielnicy, który mieszka zaledwie sześć przecznic od swojego „sklepu z zabawkami”.

Księgarnia Naesqui została założona 11 czerwca 2024 roku. Jej powstanie jest efektem wpływu Fernando Péreza Moralesa (właściciela Notanpuan, dawnej księgarni San Isidro Book Boutique), który w latach 90. zapraszał do niej pisarzy w każdy czwartek. Kolejnym powodem był podziw Iraoli dla znakomitej twórczości jego przyjaciela Pabla Brauna, właściciela Eterna Cadencia.

„ To nasza przestrzeń kulturalna. Obejmuje kawiarnię, księgarnię i przestrzeń na warsztaty, wykłady i seminaria” – powiedział Iraloa. Od tego czasu stale się rozwija.

Nazwa wydaje się oczywista: brzmi jak rioba, jak lunfardo. To „esquina” (róg) na odwrocie , ale w pewnym sensie jest to połączenie „Nacho i Slonimsqui”. „Nazwa Naesqui sprawiła, że ​​poczuliśmy się dobrze” — powiedział jeden z właścicieli.

Oczy Iraoli rozświetlają się, gdy mówi o Naesqui. „Zawsze wyobrażałem sobie odejście Planety jako projekt z książkami, ale nie czysto i wyłącznie jako księgarnię. Wyobrażałem ją sobie jako przestrzeń z książkami, na wydarzenia i prezentacje. Mówiłem o umieszczeniu latającego spodka w tej okolicy. Wtedy przestrzeń na górze stała się miejscem seminariów, warsztatów i prezentacji książek” – wyjawił.

Ta przestrzeń w Villa Ortúzar obejmuje prawie 200 metrów kwadratowych , wliczając parter i pierwsze piętro, gdzie odbywają się warsztaty, wykłady i seminaria, nie licząc tarasu, który nie jest jeszcze dostępny. Na dole znajduje się księgarnia (również na antresoli) obok kawiarni, która oferuje lunch, przekąski i dania na wynos.

Znani współcześni dziennikarze i pisarze wygłaszali tam wykłady, prowadzili warsztaty i seminaria. Pedro Saborido i Miguel Rep zainaugurowali to miejsce; ten drugi pomalował fasadę aniołami. Obecni byli również Tamara Tenenbaum, Jorge Consiglio, María O'Donnell, Julieta Escardó (fotografia) i Camila Fabbri , żeby wymienić tylko kilka. Tymczasem Felipe Pigna , również mieszkaniec Ortúzar, prowadzi warsztaty na temat historii Argentyny, skupiając się na latach 60.

Naesqui oferuje wszelkiego rodzaju płatne warsztaty. Iraola i Salischiker są kuratorami warsztatów. Organizują również warsztaty dla dzieci w czasie przerwy zimowej. Możesz je obejrzeć i zapisać się na nie, klikając link na ich koncie na Instagramie @naesqui.librosycafe, które ma prawie 30 000 obserwujących. Dostępne są również członkostwa, zniżki i newsletter z 7000 subskrybentami.

Co wyróżnia Naesqui? Zarządzanie kulturą, profesjonalizm członków i jakość prowadzących warsztaty. „To nie jest hipis” – podkreśla Nacho Iraola.

Według właścicieli, Naesqui odwiedziło ponad 15 000 osób , a miasto stało się nowym kulturalnym i literackim centrum wykraczającym poza dzielnicę. Są też bezpłatne wystawy, koncerty przy drzwiach (grał Richard Coleman) i „Naesqui Charlones” z udziałem ponad 150 osób. Wszystko w ciągu zaledwie jednego roku.

W sklepie jest 5000 książek wszystkich gatunków , w cenach księgarskich. Najlepiej sprzedającymi się książkami są fikcja, głównie pisana przez kobiety. Najlepiej sprzedającymi się książkami są Magalí Etchebarne, Mariana Enríquez i Samanta Schweblin. El Eternauta oraz książki Rolón, Sacheri i Claudia Piñeiro również sprzedają się bardzo dobrze.