Miley Cyrus wyznaje, dlaczego nie chce wyruszyć w trasę koncertową promującą jej najnowszy album: „Bardzo trudno jest być trzeźwym”.

Unikanie alkoholu to nowa religia Miley Cyrus . „Trzeźwość jest jak mój Bóg. Potrzebuję jej, żyję dla niej. Zmieniła całe moje życie” – powiedziała piosenkarka w maju ubiegłego roku. Jak oświadczyła teraz w wywiadzie dla programu „Good Morning America” , trasa koncertowa jest mniej więcej tym samym, co grzech.

„Mam warunki fizyczne i możliwości, by koncertować. Chciałabym mieć ochotę na trasę, ale jej nie mam. Poza tym nie sądzę, żeby istniała infrastruktura wspierająca artystów” – stwierdziła była gwiazda Disneya, prezentując swój nowy album „Something Beautiful”.

„Artyści tacy jak Prince wiedli tak intensywny tryb życia podczas tras koncertowych… Bardzo trudno jest zachować trzeźwość, kiedy jest się w trasie, co jest fundamentalnym filarem mojej stabilności” – powiedział artysta, przyznając jednocześnie, że niełatwo jest zacząć nowe życie z dala od toksycznej hulanki. „To naprawdę trudne, ponieważ, zwłaszcza w młodości, istnieje takie piętno, że »już nie jesteś zabawny«. To tak, jakby mówić: »Kochanie, możesz mnie nazywać na różne sposoby, ale wiem, że jestem zabawny«”.

To, co Miley Cyrus „naprawdę” ceni w trzeźwości, to „możliwość budzenia się z uczuciem bycia w 100% gotowym na wszystko” – mówi. „Nie chcę budzić się z zawrotami głowy. Chcę budzić się gotowa”. A przede wszystkim zapewnia, że jest to niezbędne w trasie ze względu na intensywne emocje, jakie się z tym wiążą. „Tysiące ludzi krzyczy na ciebie. Dostajesz zastrzyk dopaminy i czujesz mnóstwo miłości, ale pod koniec koncertu kompletnie się załamujesz . Zaczynasz myśleć, że to za mało, żeby jedna osoba cię kochała. Musi być ich 10 000, 80 000!”

Tak czy inaczej, to nie droga najbardziej fascynuje Cyrus w jej pracy, co przyznała w 2023 roku: „To nie ma nic wspólnego z brakiem uznania dla fanów, po prostu nie chcę spędzać całego dnia w szatni ani spać w jadącym autobusie ”.

Poza niedogodnościami związanymi z trasami koncertowymi, to właśnie zdrowie najbardziej motywuje Cyrus do pozostania w domu. Artystka wielokrotnie mówiła o swoich problemach z narkotykami, które momentami wymykały się spod kontroli. Podczas nagrywania eksperymentalnego albumu z 2015 roku, „Miley Cyrus & Her Dead Petz”, ukrywała przed księgowym wydatki na narkotyki, podszywając się pod zakup luksusowych ubrań vintage . Widząc czeki na tysiące dolarów, księgowy pytał ją o konkretne przedmioty, takie jak rzekomo oryginalny T-shirt Johna Lennona o wartości 15 000 dolarów. Miley odpowiedziała, że jest on przechowywany w sejfie ze względu na swoją delikatność.

Kiedy postanowiła prowadzić zdrowszy tryb życia, po raz pierwszy rzuciła marihuanę w 2017 roku. „Nie palę marihuany od trzech tygodni, najdłużej w życiu” – powiedziała wówczas w wywiadzie. „Nie biorę narkotyków, nie piję, jestem teraz całkowicie czysta. To było coś, co po prostu chciałam zrobić” – dodała.

Jednak podczas pandemii koronawirusa powróciła do nadużywania alkoholu , przechodząc kolejny trudny proces odstawienia w 2020 roku. W czerwcu tego samego roku Miley ogłosiła, że rozpoczęła „zdrowe” życie i jest „trzeźwa” po operacji strun głosowych. „W ciągu ostatniego roku bardzo ważne było dla mnie prowadzenie trzeźwego trybu życia, ponieważ naprawdę chciałam doskonalić swoje umiejętności” – powiedziała magazynowi Variety.

19 lipca Miley Cyrus wystąpiła przed 150 000 widzów u boku Beyoncé na paryskim Stade de France (gdzie reprezentacja Francji i Paris Saint-Germain rozgrywają swoje najważniejsze mecze) w ramach trasy koncertowej „Cowboy Carter”. Cyrus wyszła na scenę, by zaśpiewać w duecie utwór „2 Most Wanted”. „ Poczucie pasji i energii Beyoncé było dla mnie zwycięstwem , nie w fizycznym sensie trofeum, które stawia się na półce, to prawdziwe zwycięstwo” – mówi o tym doświadczeniu.

Po premierze jej nowego albumu, „Something Beautiful: The Full Length Visual Album” został również udostępniony na platformach Hulu i Disney+. To wizualne doświadczenie towarzyszące albumowi o tym samym tytule składa się z 13 utworów, które przedstawiają świat przesiąknięty europejskim kinem lat 60., łącząc styl inspirowany filmem noir z estetyką punkową.