Zagadka Glovo: Kontrowersyjna oferta przejęcia pierwszego dewelopera mieszkaniowego

Kilka tygodni temu, podczas obchodów dziesiątej rocznicy Glovo, obecność Salvadora Illi , prezesa Generalitat (rządu katalońskiego), Pepe Álvareza , sekretarza generalnego UGT (Związku Związków Zawodowych Pracowników) i Javiera Pacheco , niedawno mianowanego sekretarzem generalnym CC.OO. (Rady Robocze Katalonii) w trakcie będąca niespodzianką, była tajemnicą dla większości. Josep Sánchez Llibre również był obecny, chociaż w tym przypadku jego obecność była normalna; jest prezesem Foment (Foment), a platforma jest jedną z jego filii. Wyłonił się długi i tajny proces negocjacyjny, którego zakończenie sugerowało, że Glovo było zobowiązane zarówno do przekształcenia tysięcy swoich rabusiów w pracowników, jak i do zreformowania własnej struktury korporacyjnej w celu zintegrowania, zorganizowania, a tym samym uczynienia jej bardziej przejrzystą. Sugerowało to również, że było zobowiązane do wynegocjowania układu zbiorowego ze związkami zawodowymi. Ich obecność publicznie poparła pakt. W ostatnich miesiącach Glovo zalegalizowało około 14 000 pracowników. Oznacza to koniec długiego sporu między firmą, na czele której stoi jej dyrektor generalny Oscar Pierre i jego drugi współzałożyciel Sacha Michaud , a związkami zawodowymi i rządem w sprawie modelu stosunków pracy. W 2021 roku związki zawodowe ogłosiły strajk. Od 2022 roku ponad 95% kapitału Glovo znajduje się w rękach niemieckiej firmy Delivery Hero. Po drodze system stosunków pracy firmy został uznany za nielegalny przez Sąd Najwyższy, a w 2021 roku Ministerstwo Pracy, na czele z Yolandą Díaz , zatwierdziło dekret uznający pracowników, takich jak ci w Glovo, za pracowników etatowych. Pod koniec czerwca opublikowano orzeczenie 11. Sądu Socjalnego w Barcelonie, skazujące 3572 pracowników na zalegalizowanie ich statusu w wyniku inspekcji przeprowadzonych w latach 2015–2018 na wniosek Ubezpieczeń Społecznych. Orzeczenie dotyczyło przeszłych praktyk. W tym samym czasie odbywało się przesłuchanie w sprawie skargi o nieuczciwą konkurencję złożonej przez konkurenta, Just Eat. Negocjacje, które zakończyły się obchodami dziesiątej rocznicy Glovo, rozpoczęły się na poziomie sektora w październiku 2022 r., a w styczniu 2024 r. odbyło się spotkanie w Ministerstwie Pracy, w którym uczestniczyli Yolanda Díaz, Sekretarz Stanu ds. Pracy, Joaquín Pérez , Sánchez Llibre i Sacha Michaud. Odbyło się kilka kolejnych spotkań. W tym samym czasie firma spotkała się z CC.OO. (Roboczą Radą Pracowników) i UGT (Ogólnym Związkiem Zawodowym Pracowników). Proces ten nie wstrzymał ani zmian prawnych, ani skarg. Źródła w Glovo odmówiły komentarza na temat tych spotkań. Teraz prace muszą zostać dokończone, a związki zawodowe czekają na powołanie komisji, która zweryfikuje, czy zmiany w firmie postępują zgodnie z ustaleniami i czy negocjowany jest układ zbiorowy pracy. Pomimo tego zobowiązania komisja nie ujrzała jeszcze światła dziennego.

+++

Kontrowersyjna oferta przejęcia pierwszego dewelopera mieszkaniowego

W Hiszpanii toczy się również znacząca oferta przejęcia, ale nie była ona w centrum uwagi mediów. Neinor Homes, przy wsparciu Apollo, złożył ofertę przejęcia Aedas Homes za nieco ponad 1 miliard euro. Osobliwością tej sprawy jest to, że celem oferty jest Aedas, wiodący hiszpański deweloper mieszkaniowy. Firma kierowana przez Davida Martíneza dostarcza rocznie ponad 5000 domów. Dzięki ofercie przejęcia Neinor, firma kontrolowana przez kilka funduszy inwestycyjnych, której dyrektorem generalnym jest Borja García-Egoetxaga , pochłonie swojego głównego konkurenta. Stało się to po tym, jak przejęła już inne firmy w tym sektorze. Zgodnie z obowiązkiem bierności nałożonym przez regulacje giełdowe, Aedas ogranicza się do obserwowania postępów oferty przejęcia, jak stwierdził jej prezes, Santiago Fernández Valbuena , na ubiegłotygodniowym walnym zgromadzeniu akcjonariuszy. Problem z tego typu operacjami polega na tym, że wiążą się one ze stopniową kontrolą sektora społecznie istotnego, jakim jest mieszkalnictwo, przez fundusze inwestycyjne, które mają własne kryteria finansowe i mogą być sprzeczne z polityką promocji budownictwa socjalnego.