Wielomilionowy pozew sądowy w sprawie YPF: Zwycięzcy chcą negocjować, akceptować premie i przedłużać terminy

Zwycięzcy pozwu o wywłaszczenie YPF , w tym Burford Capital i inni, są gotowi negocjować z rządem Javiera Milei . Wiedzą, że pomimo dwóch orzeczeń sędzi USA Loretty Preski , pobieranie płatności w gotówce lub akcjach nie jest prostym zadaniem. W rzeczywistości uważają to za niemożliwe.

Chociaż woli nie omawiać pozwu, Burford Capital jest skłonny omówić plan płatności z Argentyną . Analitycy blisko negocjacji twierdzą, że prywatny fundusz oskarżony o proces sądowy przeciwko Argentynie jest skłonny zaakceptować obligacje i wydłużyć terminy płatności. Pierwsza odpowiedź rządu nadeszła w formie zapewnienia, że ​​odwoła się od tej decyzji.

Preska najpierw nakazał Argentynie zapłatę 16 miliardów dolarów , a wczoraj ogłosił, że począwszy od dziś kraj ma 14 dni na odstąpienie od 51% akcji spółki naftowej i dokonanie płatności.

Rząd zapowiedział, że odwoła się od wyroku. Zwycięzcy procesu, fundusz Burford Capital, chcą negocjować. Rząd o tym wie.

Z pozwem YPF nad głową rząd znajduje wyjście z trudnej sytuacji, mimo że już zdecydował się na apelację. Jedno jest jasne: Argentyna nie ma pieniędzy, aby zapłacić. Aby dać ci wskazówkę, to nie wystarczy, aby pokryć taki dług, nawet przy wszystkich funduszach z ostatniego porozumienia z Międzynarodowym Funduszem Walutowym (MFW) .

Argentyna może negocjować i osiągnąć porozumienie płatnicze. To porozumienie musi zostać podpisane przez odpowiednich urzędników. Pytanie brzmi, czy ci urzędnicy, jeśli to konieczne, je podpiszą, czy też wolą zbagatelizować sprawę i kontynuować przedłużanie historii, aby uniknąć jakiejkolwiek osobistej odpowiedzialności.

Przedmiotem procesu jest renacjonalizacja spółki naftowej, co wiąże się m.in. z istotnym dodatkiem: do wyroku w wysokości 16 miliardów dolarów dochodzą 2 miliony dolarów z tytułu dziennych odsetek.

Problemem nie jest to, czy Argentyna miała prawo wywłaszczyć spółkę, czy nie, ani nie jest to kwestia suwerenności Argentyny . Raczej, spór dotyczy niedopełnienia obowiązku przeprowadzenia Oferty Publicznego Przejęcia wymaganej przez statut YPF ; zaniechanie, które naruszyło prawa wierzycieli, którzy kupili akcje w Nowym Jorku - gdzie notowana jest spółka YPF - i które w związku z tym powoduje spór toczący się w Nowym Jorku . W rzeczywistości spór ten wynika z niedopełnienia obietnicy złożonej przez rząd Carlosa Saúla Menema w 1993 r ., kiedy to udał się na Wall Street w celu sprywatyzowania spółki, pozyskując 1,1 mld USD zgodnie z prawami i regulacjami rynków kapitałowych Stanów Zjednoczonych.

W historii prowadzącej do renacjonalizacji YPF pojawia się wielu graczy. Kluczowym graczem jest Petersen Group , który wcześniej nabył 25% YPF za fundusze pożyczone od Repsol (ówczesnego właściciela YPF ); oraz grupa międzynarodowych banków, w tym Credit Suisse, Goldman Sachs i Citibank.

Mając Petersena jako udziałowca, rząd Cristiny Kirchner podejmuje decyzję o wywłaszczeniu YPF.

Ustawa nr 26 741 o suwerenności węglowodorowej , uchwalona w maju 2012 r ., umożliwiła rządowi wywłaszczenie 51% akcji YPF od Repsol.

Kiedy Petersen nabył akcje, obiecał zapłacić je dywidendami ze swoich udziałów w spółce naftowej. Ale kiedy YPF zostało znacjonalizowane, spółka zakazała dywidend, co doprowadziło Petersena do bankructwa z powodu niemożności zapłaty bankom.

Proces YPF rozpocznie się w 2015 roku. I to właśnie tutaj zaczyna grać kolejny ważny do dziś gracz: Burford Capital .

Sprawą upadłościową spółek Grupy Petersen zajął się Sąd Handlowy nr 3 w Madrycie, który wyznaczył syndyka i sprzedał na aukcji prawo do prowadzenia postępowania sądowego.

Podczas aukcji publicznej syndyk wybrał firmę Burford Capital, która kupuje pozwy sądowe, a następnie finansuje ich koszty, ponieważ Petersenowi brakuje niezbędnych zasobów, kapitału i doświadczenia.

Aby prowadzić kosztowny, skomplikowany i długotrwały proces sądowy. Burford finansuje również proces sądowy dla Eton Park ( nowojorskiej firmy inwestycyjnej). Petersen i Eton Park byli odpowiednio drugim i trzecim największym inwestorem w YPF .

Burford wygrał aukcję i został wyznaczony przez hiszpański sąd do zarządzania i finansowania sporu. Jednak Burford nie kupił roszczeń i nie jest ich właścicielem.

Po ośmiu latach sporu sądowego Sąd Okręgowy Stanów Zjednoczonych dla Południowego Dystryktu Nowego Jorku wydał wyrok podsumowujący w sprawie odpowiedzialności wobec Argentyny, uznając, że strony muszą dotrzymywać obietnic umownych, zwłaszcza w kontaktach z rządami zagranicznymi i międzynarodowymi rynkami kapitałowymi.

We wrześniu 2023 r. sędzia Loretta Preska wydaje ostateczny wyrok przeciwko Argentynie na kwotę około 16 miliardów dolarów ( 14,3 miliarda dolarów dla Petersen i 1,7 miliarda dolarów dla Eton Park). Teraz ta sama sędzia stwierdza, że ​​państwo musi zapłacić wyrok z 51% udziałów YPF.

Kwestia pozwów sądowych, z którymi mierzy się kraj, nie jest już zaskoczeniem. To powtarzający się temat w świecie biznesu, jeśli chodzi o Argentynę . Te pozwy, z którymi kraj mierzy się na arenie międzynarodowej, utrudniają więcej niż jedną inwestycję, według prawników, biznesmenów i analityków.

Były szef sztabu Javiera Milei, Nicolás Posse, powiedział w Senacie w 2024 r., że Argentyna mierzy się z ponad 264 000 pozwami , a tylko 20% z nich ma ustaloną kwotę. Ten odsetek wyniósł łącznie 12,554 mld USD .

Liczba ta obejmuje roszczenia rozpatrywane przez Międzynarodowe Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (ICSID), będące organem korporacyjnym Banku Światowego .

Pozwy przeciwko państwu obejmują roszczenia o utratę koncesji, zaniedbania administracyjne, nacjonalizację Administratorów Funduszy Emerytalnych i Rentowych (AFJP), a także wywłaszczenia.