Finał Mistrzostw Świata 1994: Ci piłkarze byli częścią tytułu Brazylii z 1994 roku – „Raí Mysterio”
Rozegrał wszystkie mecze, stracił tylko trzy gole i obronił rzut karny w finale: bramkarz Claudio Taffarel pokazuje, jak wyglądają Mistrzostwa Świata. Obecnie jest trenerem bramkarzy w Seleção.
Rezerwowy bramkarz Zetti również mógł trzymać trofeum. Miejmy nadzieję, że nie napluł wcześniej w rękawiczki.
Ze swoim włosko brzmiącym nazwiskiem, bramkarz rezerwowy Gilmar Rinaldi z pewnością mógł zostać wykorzystany jako szpieg taktyczny u rywali w finale, Włoch. Jednak Brazylia zachowała się uczciwie i pozwoliła Rinaldiemu pozostać na ławce rezerwowych.
Chciał objąć cały świat: Jorghino.
Ricardo Rocha pokazał to: pozostań na ziemi. On sam pozostał na ławce rezerwowych, z wyjątkiem jednego meczu.
Nie, to nie literówka. Prawdziwe imię tego mężczyzny brzmiało Ronaldão. Nie zagrał ani jednego meczu w turnieju, podobnie jak jego niemalże imiennik. A przez Ronaldo nie mógł dobrze spać: jego współlokator strasznie chrapał.
Branco, znany ze swoich rzutów wolnych, w ćwierćfinałowym meczu z Holandią strzelił zwycięskiego gola z 30 metrów do bramki przeciwnika, zostając tym samym zwycięzcą meczu. W nagrodę rozegrał również dwa pozostałe mecze turnieju.
Trzymał Brazylijczyka mocno w obronie i stracił tylko trzy bramki w całym turnieju: Aldair. Może po prostu bije sobie brawo.
Powiązane z Nicolą Berti: Cafu. Nawiasem mówiąc, jest to jedyny zawodnik, który zagrał w trzech finałach Mistrzostw Świata.
Koszulka: pasuje. Fryzura: idealna. Rzut karny w finale: nie działa. Nieważne, ostatecznie to wystarczyło Márcio Santosowi. Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął drugą karierę: otworzył centrum handlowe w Brazylii.
Mauro Silva tam był, rozegrał siedem meczów i ostatecznie został mistrzem świata. Nic więcej, nic mniej. Był przekonujący i zajął szóste miejsce, stając się jednym z najlepszych zawodników na świecie.
Nie wyglądał szczególnie elegancko, gdy główkował piłkę: Carlos Dunga. Ponadto kapitan reprezentacji Pucharu Świata otrzymał imię na cześć krasnoludka z brazylijskiej wersji „Królewny Śnieżki”.
„Ręce do góry, albo strzelę gola” – mógł szepnąć Luigi Apolloni do ucha swojemu brazylijskiemu przeciwnikowi Zinho. Oczywiście po włosku. Na szczęście Brazylijczyk posłuchał instrukcji i zapewnił Brazylijczykom zwycięstwo.
Rai rozpoczął sezon jako kapitan, a skończył na ławce rezerwowych z powodu słabych występów. Mimo wszystko strzelił gola, a jego starszy brat Sócrates, również brazylijski piłkarz i kapitan, musiał być z niego równie dumny.
Leonardo: Zawieszony do końca turnieju po urazie łokcia w 1/8 finału. Około jedenaście lat temu został zawieszony na 13 miesięcy jako dyrektor sportowy Paris St. Germain po tym, jak popchnął sędziego. Najwyraźniej nie wyciągnął z tego wniosków.
Mazhino akrobatycznie zaatakował włoskiego przeciwnika. Nawet Fabian Hambüchen mógłby zazdrościć tego odcinka.
Bebeto strzelił trzy gole w turnieju, ale tutaj nadal wyglądał sceptycznie. A może jest po prostu Brazylijczykiem Sylvestrem Stallone?
Strzelił pięć z jedenastu goli dla Seleção, wykorzystał pierwszego rzutu karnego w finale i stał się gwiazdą ataku. Jednak były to ostatnie Mistrzostwa Świata Romario: z powodu licznych sporów z działaczami reprezentacji narodowej, m.in. Pelé i Mário Zagallo, popadł w niełaskę i nigdy więcej nie został nominowany do Mistrzostw Świata.
Zadowolony z trofeum Pucharu Świata: Paulo Sergio. Ale zagrał tylko w meczach grupowych nr 2 i 3.
W rzeczywistości prawdziwe nazwisko Müllera nie brzmiało Müller, ale Luís Antônio Corrêa da Costa. Swój pseudonim sceniczny wybrał na cześć swojego wielkiego wzoru do naśladowania, Gerda Müllera. Nie odniósł już takiego sukcesu: w finale w 1994 roku mógł oglądać mecz tylko z ławki rezerwowych.
Mając 17 lat doświadczenia życiowego, Ronaldo nie był w stanie grać. Ciekawe czy coś z tego wyszło?
Zagrała tylko raz, ale w finale: Viola.
Wiedział, że jest fotografowany i wyglądał na wyjątkowo zamyślonego: trener reprezentacji Brazylii Carlos Alberto Parreira.
11freunde
