Badanie Invesco: Fundusze majątkowe państwowe odwracają się od strategii pasywnych

Ta ocena ma konkretne implikacje dla konstrukcji portfela. Inwestorzy rządowi nie postrzegają już zarządzania aktywnego przede wszystkim jako narzędzia generowania alfy, lecz raczej jako strategicznego narzędzia zapewniającego większą elastyczność i lepsze zarządzanie ryzykiem. Decyzje dotyczące alokacji geograficznej, ważenia klas aktywów i pozycjonowania sektorowego są coraz częściej rozumiane jako formy zarządzania aktywnego.

Coraz większego znaczenia nabierają instrumenty o stałym dochodzie

Równolegle do zwiększonego wykorzystania strategii aktywnych, klasa obligacji doświadcza rewaluacji. Po latach niskich lub ujemnych stóp procentowych, papiery wartościowe o stałym dochodzie ponownie oferują atrakcyjne zyski. W ujęciu netto, 24% państwowych funduszy majątkowych planuje zwiększyć swoje alokacje w instrumenty o stałym dochodzie – jest to druga co do wielkości preferencja wśród wszystkich klas aktywów po infrastrukturze.

Rola obligacji uległa fundamentalnej zmianie. Prawie 60% państwowych funduszy majątkowych korzysta ze sformalizowanych ram płynności, w których instrumenty o stałym dochodzie stanowią bufor chroniący przed rosnącą niepłynnością inwestycji na rynku prywatnym. „Nasza szeroka, bezpośrednia ekspozycja inwestycyjna sprawiła, że zarządzanie płynnością stało się strategicznym priorytetem” – wyjaśnia jeden z północnoamerykańskich państwowych funduszy majątkowych.

Kredyt prywatny jako strategiczny element konstrukcyjny

Ekspansja kredytów prywatnych podkreśla trend w kierunku bardziej aktywnych i elastycznych strategii inwestycyjnych. 73% państwowych funduszy majątkowych jest już zainwestowanych w tę klasę aktywów, w porównaniu z 65% w roku poprzednim. Udział inwestycji bezpośrednich i współinwestycji wzrósł z 30 do 44%, a inwestycje w oparciu o fundusze również wzrosły z 56 do 63%.

Z perspektywy inwestora, kredyty prywatne oferują szereg korzyści: zmienne stopy procentowe jako zabezpieczenie przed podwyżkami stóp procentowych, zindywidualizowaną strukturyzację oraz niższą korelację z rynkami publicznymi. Ta klasa aktywów ewoluowała od oportunistycznego uzupełnienia do strategicznego elementu budowy portfela.

Aktywne podejście wyraźnie dominuje również w inwestycjach na rynkach wschodzących. Tylko 9% funduszy majątkowych państw stosuje strategie pasywne w przypadku znacznej części swoich inwestycji na rynkach wschodzących. 51% całkowicie unika pasywnych inwestycji na rynkach wschodzących, a kolejne 40% stosuje je tylko w ograniczonym zakresie.

Jednocześnie 55% firm opiera swoje inwestycje na rynkach wschodzących głównie na zewnętrznych zarządzających, podczas gdy kolejne 30% korzysta z połączenia inwestycji bezpośrednich i zewnętrznych zarządzających. Tylko 15% inwestuje głównie bezpośrednio. To preferowanie wyspecjalizowanych zewnętrznych zarządzających podkreśla znaczenie lokalnej wiedzy specjalistycznej na złożonych i rozdrobnionych rynkach.

Chiny przechodzą zróżnicowaną ponowną ocenę. 28% państwowych funduszy majątkowych zalicza Chiny do swoich najważniejszych rynków, w porównaniu z 20% w ubiegłym roku. Koncentruje się ona na konkretnych sektorach: 89% dostrzega możliwości w technologiach cyfrowych, a 70% w zaawansowanych technologiach produkcyjnych i zielonych technologiach.

Wyniki badania wskazują na fundamentalną zmianę w instytucjonalnym zarządzaniu aktywami. Zarządzanie aktywne nie jest postrzegane jako przeciwieństwo strategii pasywnych, lecz jako niezbędne uzupełnienie w bardziej złożonym otoczeniu rynkowym.