Joshua Rauh over federale uitgaven, belastinginkomsten, economische groei en tekorten

Op 26 juli getuigde Joshua Rauh, senior fellow bij de Hoover Institution, in de Reagan Library voor de House Ways and Means Committee. Ik heb veel van zijn getuigenis geleerd en wil die graag delen. Hier zijn enkele hoogtepunten.

Een groeiende economie is essentieel om de economische kansen voor alle Amerikanen te vergroten. Het is dan ook zeer verontrustend dat het Congressional Budget Office (CBO) in zijn Economic Outlook van januari 2025 een reële bbp-groei voorspelde van gemiddeld slechts 1,8 procent voor de komende tien jaar. Ter vergelijking: als de groei de afgelopen 50 jaar zo laag was geweest, zou de Amerikaanse economie nu bijna 40 procent kleiner zijn.

Er is een sterk verband tussen een goed presterende economie en stijgende inkomens in alle inkomenscategorieën. We hebben deze relatie de afgelopen twee decennia duidelijk gezien. Van 2008 tot 2016 groeide de economie met een jaarlijks reëel tempo van slechts 1,7 procent. In die periode stegen de mediane reële lonen met 0,4 procent per jaar. Ter vergelijking: van 2016 tot 2019 groeide het reële bbp met 2,7 procent, wat leidde tot een stijging van de mediane lonen met 1,1 procent per jaar.

En:

Belastinghervormingen ter bevordering van groei zijn afhankelijk van nauwkeurige, betrouwbare en transparante scores van de Joint Committee on Taxation (JCT) en het CBO. Deze instanties voldoen momenteel niet aan die norm. Zo blijft het conventionele model van de JCT ondoorzichtig. Het is gebaseerd op tientallen jaren oude code en wordt aangevuld met 'off-model'-berekeningen die slecht gedocumenteerd zijn. Belangrijke parameters, zoals de invloed van tariefwijzigingen op belastingontwijking en -ontduiking, worden verborgen gehouden, waardoor het moeilijk is om de resultaten te evalueren.

Het Congres zou moeten eisen dat de scorekeepers de transparantie vergroten, hun verouderde modellen moderniseren, belangrijke aannames openbaar maken en hun parameters publiekelijk toetsen aan relevante wetenschappelijke inzichten. Daarnaast zouden de scorekeepers gevoeligheidsanalyses van hun scores moeten uitvoeren of openhartige, systematische beoordelingen moeten geven van het vertrouwen dat ze hebben in specifieke schattingen. Deze hervormingen zouden het vertrouwen in de officiële scores vergroten en wetgevers meer informatie verschaffen, wat verdere belastinghervormingen ter bevordering van de economische groei zal vergemakkelijken.

En:

Zoals ik al opmerkte, suggereert mijn recente academische werk dat het CBO en de JCT de effecten van deze bepalingen op de economie mogelijk onderschatten. Dit zou zich kunnen vertalen in aanzienlijke verschillen in de door het CBO veronderstelde bbp-groei en de bijbehorende tekorteffecten. Volgens de vuistregel van het CBO zal de jaarlijkse bbp-groei de komende 10 jaar gemiddeld 2,1 procent bedragen als de jaarlijkse productiviteitsgroei 0,25 procentpunt hoger is. Dit staat in contrast met hun huidige prognose van 1,8 procent. Het CBO schat dat een dergelijk verschil in groei zou resulteren in een extra vermindering van het tekort met $ 1 biljoen gedurende de 10-jarige begrotingsperiode. Als de jaarlijkse productiviteitsgroei 0,5 procentpunt hoger is, zou de jaarlijkse groei 2,5 procent bereiken en zouden de tekorten met nog eens $ 2 biljoen dalen gedurende de 10-jarige begrotingsperiode . Dit zou meer dan de helft van de door het CBO geprojecteerde tekorten op 10 jaar uit de wet compenseren en, belangrijker nog, de geprojecteerde tekortimpact in de laatste jaren van de begrotingsperiode volledig dekken. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de extra inkomsten uit tarieven die de overheid genereert. (cursivering toegevoegd)

En:

Ten slotte, en misschien wel het belangrijkste, hangt toekomstige groei af van uitgavenbeperking. De belangrijkste fiscale uitdaging voor de Verenigde Staten zijn niet onvoldoende inkomsten, maar overmatige uitgaven. Volgens het CBO zullen de federale inkomsten in 2025 naar verwachting 17,1% van het bbp bereiken, zeer dicht bij het historische gemiddelde van 17,3% van 1974 tot 2024. Daarentegen zullen de federale uitgaven naar verwachting 23,3% van het bbp bedragen, meer dan twee procentpunten boven het historische gemiddelde, en zullen ze naar verwachting de komende tien jaar verder stijgen.

Wat Josh' laatste punt betreft, merk op dat als de overheid de federale uitgaven met 2 procentpunten zou kunnen verlagen, het tekort 4,2% van het bbp zou bedragen in plaats van 6,2%. Waarom is dit van belang? Door 4,2% van het bbp aan de federale schuld toe te voegen, zou de federale schuld als percentage van het bbp gelijk blijven als het nominale bbp met 4,2% groeit. Dat zou een mooie prestatie zijn op weg naar een daadwerkelijke vermindering van de federale schuld als percentage van het bbp. (Opmerking: deze wiskundige bewering geldt wanneer we beginnen met een overheidsschuld die gelijk is aan het bbp, wat vandaag de dag ongeveer het geval is. Wanneer die getallen niet gelijk zijn, wordt het ingewikkelder.)

Ik raad u ten zeerste aan de volledige getuigenis te lezen, die overigens niet zo lang is.