Er is een nieuwe fase aangebroken

Beleidsdienst

Gisteren vond er een nieuwe ontwikkeling plaats met betrekking tot het door het paleisregime geïnitieerde oplossingsproces, parallel aan het nieuwe ontwerp in het Midden-Oosten. Terwijl de oproepen van het heersende blok om " het PKK- congres bijeen te roepen en zichzelf te ontbinden" bleven aanhouden, werd met de verklaring van de PKK de deur naar een nieuwe fase geopend.

De PKK kondigde in een verklaring aan dat het congres was bijeengekomen. In de verklaring stond dat het congres van 5 tot en met 7 mei plaatsvond.

In de verklaring over het congres, dat om veiligheidsredenen op twee verschillende locaties zou zijn gehouden, staat: "Uitgebreide en gedetailleerde informatie en documenten over de resultaten van het 12e PKK-congres en de genomen beslissingen zullen zeer binnenkort met het publiek worden gedeeld nadat de resultaten in de twee verschillende locaties zijn samengevoegd."

In de verklaring stond dat de perspectieven en suggesties die PKK-leider Abdullah Öcalan op het congres presenteerde, waren gelezen en geëvalueerd, en dat het korte rapport van het Centraal Comité van de PKK eveneens op het congres was gelezen en besproken, en dat “het 12e PKK-congres ook met respect en dankbaarheid martelaar Sırrı Süreyya Önder herdacht, die een van degenen was die het meest aan de voorbereiding ervan had bijgedragen.”

Er werd aangegeven dat uitgebreide en gedetailleerde informatie en documenten over de beslissingen die tijdens het congres zijn genomen, zeer binnenkort met het publiek gedeeld zullen worden, nadat de resultaten op twee verschillende gebieden zijn samengevoegd.

Hoewel deze ontwikkeling door de DEM-partij werd omschreven als een historische mijlpaal, waren na deze verklaring alle ogen gericht op de regeringspartij. Het is nog onduidelijk welke stappen het regime nu gaat ondernemen.

Na de verklaring zei Pervin Buldan, afgevaardigde van de DEM-partij Van en lid van de İmralı-delegatie: "Nu worden de hoekstenen van de vrede gelegd. Moge het voor ons allemaal gunstig zijn. Ik wou dat mijn president het geheim zou kennen."

Pervin Buldan merkte op dat ze een historische periode doormaakten en zei: "We weten dat iedereen reikhalzend uitkijkt naar de datum waarop de PKK haar congres bijeenroept. Dit congres was nodig om vrede in Turkije te brengen en democratie in Turkije te vestigen. In elke ontmoeting die we met de heer Öcalan hadden, zei hij dat hij dit van historisch belang vond en belangrijk voor de ondersteuning van het vredesproces dat het in Turkije zou brengen. Hij zei dat dit nodig was."

TECHNISCHE COMMUNICATIE OPGERICHT MET ÖCALAN

Pervin Buldan merkte het volgende op over de vraag of PKK-leider Abdullah Öcalan het congres bijwoonde: "Er is waarschijnlijk een technische mededeling verstrekt. Ik wil niet te veel in detail treden. We hebben immers nog een lange weg te gaan. Het congres is bijeengekomen, maar hoewel er geen volledige, gedetailleerde verklaring is, verwachten we er de komende dagen een. Dit is echter op zichzelf al een belangrijke verklaring. Daarom kan ik niet anders dan aan Sırrı Süreyya Önder denken. Ik wou dat hij het had kunnen zien. Ik wou dat hij deze dagen had kunnen meemaken. Hij heeft veel bijgedragen. Ik ben momenteel in Adıyaman om hem mijn condoleances te betuigen. We eren zijn ziel opnieuw. We dragen Sırrı op aan onze president."

OPROEP TOT VERANTWOORDELIJKHEID JEGENS DE REGERING

De covoorzitter van de DEM-partij, Tülay Hatimoğulları, benadrukte dat het tijd is om een ​​democratische en wettelijke basis te leggen en zei: "De belangrijkste ontwikkeling die het land nodig heeft, is de bouw van een democratische en wettelijke basis. Vandaag zijn we getuige van een nieuw begin, niet van een einde. We zijn ons ervan bewust dat er zeer historische dagen in het verschiet liggen voor democratische politiek."

Aan de andere kant gaf ook het Centraal Uitvoerend Bestuur (MYK) van de DEM-partij een verklaring uit over de aankondiging dat de PKK haar congres had bijeengeroepen. In de verklaring, die uit 8 artikelen bestond, werd gesteld dat Turkije getuige was van "een van de belangrijkste en meest kritieke drempels" in zijn recente geschiedenis. Hoewel benadrukt werd dat de ontbinding van de PKK een belangrijke stap was voor vrede en democratische politiek, werd er ook gesteld: "Nu is het tijd om de wil voor een gemeenschappelijk en gelijkwaardig leven boven alles te stellen." Er werd gesteld dat de Turkse Grote Nationale Assemblee ook een belangrijke rol in het proces vervult, maar er werd ook opgemerkt dat het tot zwijgen brengen van de wapens het begin is van een nieuw tijdperk. De verklaring eindigde met de woorden: "Wij zullen zeker het licht van vrede en broederschap naar deze landen brengen."

Enkele onderdelen van de verklaring zijn:

• Dankzij de historische congresbesluiten van de PKK zijn we na vijftig jaar conflict een stap dichter bij de horizon van vrede. Deze stap is een stap in de richting van de heropleving en ontwikkeling van vrede en democratische politiek waar al eeuwenlang naar wordt verlangd in het hart van onze oude landen.

• Het is nu de tijd om de wil voor een gemeenschappelijk en gelijkwaardig leven voorop te stellen. Het is een periode van diep geloof in een democratische samenleving, vrije politiek, universeel recht en het werken aan en nemen van stappen voor democratisering. Geen enkele jongere zou nog in de bergen of in de steden op de grond mogen vallen. Laat vanaf nu in dit land de stem van de politiek, en niet die van ontkenning en wapens, worden verheven; laat de stem van democratische en sociale consensus klinken, niet van woede, maar van eenheid en gelijkheid, niet van scheiding.

• Er wordt een nieuw hoofdstuk geopend op de weg naar een eervolle vrede en een democratische oplossing. Als DEM-partij zijn wij ervan overtuigd dat na dit historische keerpunt alle democratische politieke instellingen, en met name de Turkse Grote Nationale Vergadering, hun verantwoordelijkheid moeten nemen voor de oplossing van de Koerdische kwestie en de daadwerkelijke democratisering van Turkije.

• Op dit historische moment zal het feit dat de uitvoerende macht haar historische verantwoordelijkheid vervult en de kans grijpt om de democratische toekomst van Turkije te vestigen, een garantie voor vrede zijn.

• Vandaag dragen we enerzijds de last van een grote hoop en anderzijds een grote verantwoordelijkheid die de geschiedenis ons oplegt. Dit is geen einde, maar een nieuw begin. Wij ronden deze wilsverklaring af door nogmaals onze geliefde metgezel Sırrı Süreyya Önder te herdenken, die zijn leven wijdde aan vrede en broederschap tussen volkeren en wiens hart altijd aan de zijde van de onderdrukten klopte.

“HET TIJDPERK VAN BLOED EN HAAT IS EINDIGD”

Na de verklaring van de PKK kwam de eerste verklaring van de MHP van de vicevoorzitter van de groep, Celal Adan. "Onze diepste wond is geheeld, het tijdperk van bloed en haat is voorbij", schreef Adan in zijn bericht op sociale media.

∗∗∗

WIJ ZEGGEN NIET DAT HET IN HET WESTEN VAN HET LAND WINTER MOET ZIJN EN IN HET OOSTEN LENTE

DEM-partij Istanbul-afgevaardigde en İmralı-delegatielid Cengiz Çiçek evalueerde de verklaringen van de PKK. Çiçek zei: "Hoewel het onvolledig zou zijn om de inhoud en het daaropvolgende proces te evalueren zonder de gedetailleerde verklaring te bekijken die later zal worden afgelegd, kunnen we dit uit de eerste hand zeggen. Deze beslissing is voortgekomen uit Öcalans oproep tot vrede en een democratische samenleving vanuit het perspectief van de Koerdische beweging."

Çiçek zei: "De nieuwe periode van strijd moet worden begrepen in termen van de noodzaak om afstand te nemen van de grond van conflict en geweld en over te stappen op een juridisch en politiek terrein. In dit opzicht belichaamt het het vredesbeleid van het volk als een strijdoptie tegen het oorlogsbeleid van de heersers. Wij denken dat dit proces ook ten gunste van de onderdrukte volkeren zal verlopen. De enige geadresseerden van dit proces zijn niet de regering of de Koerdische politiek. Natuurlijk zijn zij geadresseerden, maar we moeten handelen zonder te vergeten dat we een gezond resultaat zullen bereiken wanneer de samenleving, de georganiseerde krachten van de samenleving en de oppositie ook partij zijn voor de vrede en politieke subjecten worden."

Çiçek sprak ook over de tegenstelling tussen het nieuwe proces en het regime dat de dosis autoritarisme heeft verhoogd:

We kunnen natuurlijk niet zeggen: 'Laat het winter zijn in het westen van het land en lente in het oosten'. De huidige tweedeling kan worden overwonnen zolang de democratische krachten in Turkije dit probleem, dat een regionaal en mondiaal probleem is geworden, definiëren als een democratiseringsprobleem en het meer betrekken bij hun eigen strijd voor rechten en vrijheden. De Koerdische kwestie mag niet los worden gezien van de Turkse strijd voor democratie; Het feit dat de oppositie en verschillende lagen van de bevolking zich op dit vlak moediger uitspreken en het initiatief nemen, zal een van de belangrijkste factoren zijn die het karakter van het proces positief zullen bepalen. Deze oproep is ook waardevol als oproep om uit het huidige, door crises geteisterde systeem van Turkije te stappen op een manier die historisch gezien in het voordeel van de bevolking is, en als oproep en kans voor democratische transformatie.

Met andere woorden, deze oproep moet ook worden beschouwd als een obstakel voor de opbouw van antidemocratische regimes. Op basis van de verkiezingsresultaten van 7 juni geloven wij dat de strijd van democratische krachten in Turkije het speelveld voor alle antidemocratische politiek zal verkleinen en veel meer ruimte zal bieden aan onderdrukte volkeren.

Wij definiëren dit proces als een proces van nieuwe politieke bewegingen en sociale strijd.

Daarom beoordelen wij het proces niet als een proces van overwinning of nederlaag, maar als een historisch kruispunt in de strijd voor een democratische republiek. Hoewel we begrip hebben voor bepaalde zorgen en kritiek, beschouwen we het ook als een periode waarin we getuige zijn van de eerste stappen van een historische mars waarin de maatschappij meer nadruk zal leggen op haar georganiseerde strijd en het toneel zal betreden met nieuwe vormen en middelen van strijd, rekening houdend met verschillende risico's. Wij geloven dat we deze geschiedenis alleen samen kunnen maken, met sterkere organisaties en een georganiseerde strijd van mensen.

∗∗∗

AKP-MHP-STEMMERS STEUNEN HET PROCES NIET

Metropoll Research Company heeft een nieuw onderzoek gepubliceerd over de discussies over het 'resolutieproces'. In het onderzoek dat tussen 14 en 21 maart 2025 werd uitgevoerd onder 1186 mensen in 26 provincies met behulp van de CATİ-methode (Computer-Assisted Telephone Survey), werd de deelnemers de vraag gesteld: "Steunt u het nieuwe proces dat met Abdullah Öcalan is uitgevoerd?" Volgens de resultaten van het onderzoek; Van degenen die het voorstel steunen, was 23,8 procent het ermee eens. Van degenen die het voorstel niet steunen, was 67,7 procent het ermee eens. Het responspercentage van “Ik heb geen idee/Geen antwoord” was 8,5 procent. Volgens de resultaten van het onderzoek steunen de kiezers van de AKP en de MHP, partners van het regime, het huidige proces niet. Terwijl 32,1 procent van de deelnemers die aangaven AKP-stemmers te zijn, het proces steunden, gaf 57,7 procent aan dat zij het niet steunden. Aan de andere kant werd vastgesteld dat 36,1 procent van de MHP-kiezers het proces steunde en 56,9 procent het niet steunde.

Aan de andere kant gaf 18,5 procent van de kiezers van de DEM-partij aan tegen het proces te zijn, terwijl 11,4 procent onbeslist was.

∗∗∗

BUĞRA GÖKCE: “GAAT HET ALTIJD ZO DOOR?”

In het Midden-Oosten, waar identiteitspolitiek het sterkst tot uiting komt, ontstaat een spanningsveld dat wordt gedefinieerd door Amin Maaloufs definitie van "Eerst moslim, dan Bosniër", "Eerst moslim, dan Palestijn". Wanneer deze spanning er niet is, definieert de identiteitsdefinitie die wordt opgesomd als religie en nationaliteit een ander spectrum, zoals wereldbeeld, beroep, werk dat met geloof wordt gedaan en zelfs het mens-zijn. Deze definitie; Het kan vrijheid beschrijven met een diepgang die verder gaat dan de beperkingen die gelden voor vrij denken en religieus-nationale identiteiten.

Er is altijd een spanningsveld geweest waarin deze identiteitspolitiek de bepalende factor zou zijn voor de geografie waarin wij ons bevinden. Sociale scheidslijnen zijn altijd al belast geweest met stress veroorzaakt door uitlokkende factoren. Terwijl veel landen in het Westen en het Oosten, met name Korea, dat in de jaren zestig op veel indicatoren achter ons lag, ons voor waren door alleen te werken met het ideaal van modernisering - ontwikkeling of "het bereiken van het niveau van de hedendaagse beschaving"; Dit unieke maar eenzame land kon niet de positie bereiken die het verdiende, omdat het bedolven werd onder de spanningen van identiteitspolitiek, met name op het gebied van religie en nationaliteit!

Daarom zeggen wij al jaren dat vredesdebatten en acties die de spanningen beëindigen de eerste stappen zijn om dit land vooruit te helpen. Als je dit opnieuw beperkt tot identiteitspolitiek, plaats je het in een eng kader dat niet alle lagen van de bevolking omvat en niet iedereen omvat. Zoals het liedje zegt: "Zo gaat het altijd!"

Hoe kan een proces waarbij de oprichtende partij van het land, de belangrijkste oppositie en de oppositie die op dit moment minstens de helft van de samenleving vertegenwoordigt, worden uitgesloten, zonder problemen vrede opbouwen? Zit het dan niet opnieuw gevangen in een groepering, ingeklemd in identiteiten en gemeenschappen?

Maar degenen die willen dat de zaken niet zo doorgaan en die willen dat ‘de strijd zonder bloedvergieten eindigt’, luisteren niet naar de kreten van degenen die de vrijheid van het land zoeken in het gehuil van een baby en de welvaart van een grote economie in een broederlijke groet. De slimme, denkende en productieve geesten en intellectuelen van mijn land worden veroordeeld tot gevangenisstraffen. Tegenstanders en rivalen worden gestraft met de plicht om Silivri te dienen in plaats van het vaderland.

Vindt u het niet verontrustend dat er in plaats van een proces waarin alle politieke vertegenwoordigers van het land openlijk en transparant worden besproken en ontwikkeld, een besloten, geheim proces in het parlement plaatsvindt, waarbij communicatie zelfs niet mogelijk is? Als wij willen dat dit niet zo doorgaat, met name voor ministers als onze broeder Sırrı Süreyya, die vrede als doel willen hebben en niet gevangen zitten in "identiteitspolitiek", vindt u dan niet dat er behoefte is aan een broederlijke begroeting die de identiteitspolitiek overstijgt en aan een taal en eenheid die iedereen omarmt die werkt en een welvarende en gelukkige Republiek Turkije wenst?