Waarschuwing voor jeugddelinquenten: 'Strafverhogingen zijn niet voldoende, pak de kern van het probleem aan'

Gepubliceerd: 8 augustus 2025, 10:20 uur Bijgewerkt: 8 augustus 2025, 10:23 uur

In Turkije is het concept " kinderen die tot criminaliteit worden gedwongen" (CDC) gedefinieerd in de Wet op de Kinderbescherming. Personen jonger dan 18 jaar die worden onderzocht of vervolgd, of die onderworpen zijn aan veiligheidsmaatregelen, wegens het naar verluidt plegen van een daad die wettelijk als een misdrijf is aangemerkt, vallen dus onder deze reikwijdte. Het doel is ervoor te zorgen dat kinderen die niet over het volwassen denk- en besluitvormingsvermogen van volwassenen beschikken, speciale aandacht krijgen in juridische procedures.

Na de moord op Ahmet Minguzi door zijn collega's in Kadıköy, Istanbul, op 24 januari 2025, eiste de familie een verlaging van de leeftijd waarop de dader strafrechtelijk vervolgd kan worden. Deze eis wakkerde het debat over de vraag of kinderen als volwassenen berecht moeten worden, opnieuw aan. Advocaat Zühre Genişel benadrukt echter dat het beschouwen van kinderen als volwassenen juridisch en maatschappelijk problematisch is.

Volgens het Turkse Wetboek van Strafrecht zijn de leeftijdsgroepen 12-15, 15-18 en 18+. De straffen zijn lager voor 12-15-jarigen, terwijl de straffen anders zijn voor 15-18-jarigen. Het nieuwe model dat besproken wordt, is de herstructurering van de leeftijdsgroepen. Deskundigen zijn echter van mening dat deze verandering op zichzelf geen oplossing zal zijn.

Advocaat Zühre Genişel, voorzitter van het Pioneer Women's Law Office van de Homeland Party, zegt: "Misdaad kan niet worden voorkomen door simpelweg straffen te verhogen." Genişel benadrukt dat het belangrijkste is om de oorzaken van criminaliteit aan te pakken en wijst op factoren zoals economische problemen, huiselijk geweld, de teloorgang van het waardesysteem en de invloed van sociale media. Daarom pleit ze ervoor dat de ministeries van Onderwijs, Gezinszaken, Binnenlandse Zaken en Volksgezondheid gezamenlijk beleid moeten ontwikkelen.

De sociaal-wetenschappelijke onderzoeksrapporten die voor elke HSSE-zaak vereist zijn, zijn vaak onvoldoende opgesteld. Dit verhindert een nauwkeurige analyse van de redenen waarom het kind tot criminaliteit is overgegaan en het risico op recidive.