Is het verplicht om te offeren? Wie is verantwoordelijk voor het brengen van offers? De uitspraak over het offeren van een offer
Het brengen van een offer is een daad van aanbidding die wordt bevestigd door de Koran, de Soennah en de consensus, en werd gelegitimeerd in het tweede jaar na de Hidjra. In de Heilige Koran staat: "Laat hen op vastgestelde dagen de naam van Allah uitspreken over de dieren die Allah hun als voedsel heeft gegeven. Eet er dus van en voed de behoeftigen en de behoeftigen." (al-Hajj, 22/28): “Wij hebben het voor elke natie toegestaan om dieren te offeren, zodat zij de naam van Allah op deze dieren kunnen gedenken als voedsel.” In de overleveringen in authentieke hadithbronnen, Hz. De Profeet (vrede zij met hem) heeft gezegd dat de meest geliefde daad van aanbidding in de ogen van Allah op de dag van Eid al-Adha het offeren van een dier is. Allah zal het dier accepteren zodra het is geofferd en alles van het geofferde dier, inclusief de horens en nagels, zal worden opgetekend in het goede fortuin van de persoon (Tirmidhi, Adahi, 1 [1493]; Ibn Majah, Adahi, 3 [3126]). Hij heeft zelf inderdaad ieder jaar dieren geofferd, vanaf het moment dat het offeren werd gelegitimeerd tot aan zijn dood (Tirmidhi, Adahi, 11 [1506-1507]; zie Bukhari, Hajj, 117, 119 [1712, 1714]; Muslim, Adahi, 17 [1966]). Bovendien blijkt uit het feit dat moslims vanaf het tweede jaar na de Hidjra tot op heden dieren offeren, dat er consensus bestaat over deze kwestie.
Offeren, wat in het woordenboek iets betekent wat iemand dichter bij Allah brengt (cc), is een religieuze term die verwijst naar het slachten van een dier dat aan bepaalde voorwaarden voldoet in overeenstemming met de regels met het doel van aanbidding, om dichter bij Allah te komen en Zijn toestemming te krijgen. Het dier wordt voor dit doel geslacht. Het offer dat tijdens Eid al-Adha wordt gebracht, wordt "udhiyye" genoemd, terwijl het offer dat tijdens de hadj wordt gebracht, "hedy" wordt genoemd. Een gelovige die geestelijk gezond, vrij, rechtvaardig en volgens religieuze normen rijk is, komt dichter bij God door zijn offer te brengen om zo Gods toestemming te krijgen. Ook helpt hij degenen die dat niet kunnen vanwege hun financiële situatie. De geest van deze eredienst omvat het besef van de nabijheid van God en het brengen van offers voor de mensen. Opoffering is een symbool van de bereidheid van een moslim om, indien nodig, zijn hele bestaan op te offeren voor het pad van Allah.
Volgens de meeste sekten is het sunnah om een udhiyya-dier te offeren (Ibn Rushd, Bidayatul-mujtahid, 1/429). In de Hanafitische school van denken is de voorkeursopvatting dat offers verplicht zijn (Marghinani, al-Hidayah, 8/146). Offers nemen al eeuwenlang een belangrijke plaats in in het religieuze leven van ons land, ongeacht de jurisprudentie. Ze zijn een van de vormen van aanbidding die worden beschouwd als het specifieke symbool en motto van islamitische samenlevingen.
De persoon die het dier slacht, moet een moslim zijn of een persoon van het Boek, en moet over een gezond verstand en onderscheidingsvermogen beschikken. Het vlees van dieren die door afgodendienaars, vuuraanbidders, atheïsten en afvalligen zijn geslacht, mag niet gegeten worden. Degenen die bekend staan als Mensen van het Boek, mogen tijdens het slachten niet de naam van een ander dan Allah noemen. Omdat het vers voorschrijft dat het dier niet mag worden geslacht in de naam van iemand anders dan Allah (al-Baqara, 2/173). Het is niet noodzakelijk dat degene die slacht, de puberteit bereikt heeft. Ook een dier dat door een verstandig persoon geslacht is, is halal. Het maakt niet uit of de persoon die het dier slacht een vrouw of een man is, en het maakt niet uit of de persoon rein, onrein of menstruerend is; Ze kunnen allemaal eten wat ze slachten (Zeylaî, Tebyîn, 5/287; Nevevî, el-Mecmû', 9/77; İbn Qudâme, el-Mughnî, 9/404).
ntv
