Rui Rocha kan het niets schelen

Er komt een moment waarop hij beseft dat de jonge activist verf over hem heen gaat gieten. Op dat moment beseffen we dat Rui Rocha al nadenkt over hoe hij zal reageren op de eerste laag verf. In die milliseconde, voordat Rocha besloot hoe hij zich zou gedragen, moet hij aan alle situaties gedacht hebben waarin fanatieke milieuactivisten protesteerden door verf te gooien. Zou hij reageren met slijm, zoals Luís Montenegro op 28 februari vorig jaar? In een goede bui, zoals Fernando Medina op 20 oktober 2023? Koud, zoals Duarte Cordeiro op 26 september 2023? Uiteindelijk koos hij ervoor om te reageren met onbeweeglijkheid, zoals in “Het meisje met de parel” (27 oktober 2022). In plaats van te doen zoals andere politici die het doelwit waren, gedroeg hij zich als een van de schilderijen die ook het doelwit waren van deze klimaatwaakhonden: "Zonnebloemen" van Van Gogh (14 oktober 2022), "De hooibergen" van Monet (22 oktober 2022) of "Dood en leven" van Klimt (15 november 2022). Dat is wel logisch, want het Liberale Initiatief is dol op plaatjes. Het is uw kiesdistrict. Hij verdedigt ze altijd, vooral als ze bij multinationals werken en enorme bonussen verdienen.

Op dat moment, terwijl hij daar stond en de groene poederverf proefde, leek Rui Rocha wel een kunstwerk. Het enige wat nog ontbrak was een gouden plaquette met de titel: “De pop” , van Milei.

Het gooien als protestwapen is een methode die al sinds de prehistorie wordt gebruikt. Toen de eerste Neanderthalerbaby's ontdekten dat hun ouders zich ergerden aan het gooien van mammoetstoofpot op de grond, begonnen ze allerlei brouwsels te gebruiken om hun familie te irriteren als ze een driftbui hadden. Net als deze primitieve kinderen uit de jeugd van vandaag haar ongenoegen door het projecteren van vuil.

In tegenstelling tot wat ze in hun politieke propaganda beweren, ligt hun probleem niet bij de zesde uitsterving, maar bij het uitsterven van de siësta. Er is een gevoelige periode tussen de leeftijd van 4 en 5 jaar, waarin kinderen stoppen met dutjes doen. De kleintjes zijn gewend om 's avonds laat te gaan slapen en als deze rustperiode plotseling verdwijnt, heeft dat invloed op hun humeur. Het ontbreken van oó stoort hen. Er ontstaan ​​slaapaanvallen, die gepaard gaan met een slecht humeur en het gooien van stoffen die vlekken op de kleding achterlaten. Mijn kinderen maakten ook enorme linten en gooiden met de pap. Het leek wel of de wereld verging als ze niet meteen de 37e herhaling gingen kijken van de aflevering waarin de vader van Peppa Pig door de modder rolt. Hoe dan ook, niets dat niet met een dutje opgelost kon worden. Of een tautau.

Maar na een bepaalde leeftijd hebben driftbuien geen betekenis meer. Het is vervelend. Hierbij leert het kind nieuwe manieren om te protesteren en grenzen te testen. Mijn favoriet is de sulk. Omdat het stil is. En er komen hele grappige foto's uit. Vooral als ze ze als volwassenen weer zien en zich afvragen:

"Waarom had ik zo'n stom gezicht?"

“Waarom hebben we je niet verkleed als Lieveheersbeestje naar je eerste communie laten gaan?”

Ik verlang naar een protestactie waarbij, in plaats van dingen te gooien, jongeren hun armen over elkaar slaan, fronsen en zich naar de muur keren. Ik hoop dat het niet lang duurt.

Net als de eisen van mijn kinderen zijn de eisen van deze jonge activisten ook eisen die, als ze worden ingewilligd, hen uiteindelijk zullen schaden. Het opeten van het zevende zakje Oreo's is niet zo slecht voor je gezondheid als het elimineren van fossiele brandstoffen vóór 2030.

Ik weet dat het cliché is om over de kalmte van deze strijders te praten en dat hun schoonheid de waarde van hun zaak niet weerspiegelt. Maar ik vind het een beetje hypocriet dat deze klimaatactivisten altijd maar “Stop met olie” roepen, terwijl hun huid zo vet is. Zorg eerst goed voor je T-zone, man. Stop gewoon met olie, dat is prima; Maar eerst: Stop de Vette Huid.