Pedro Nuno Santos en Luís Montenegro: hoe deze twee hier terecht zijn gekomen

Luís Montenegro was zes jaar oud toen hij in 1979 naar een AD-bijeenkomst ging in het stadion van zijn club, Futebol Clube do Porto, in Antas. Hij was zo onder de indruk dat hij de satijnen vlag die hij daar had meegenomen, voor altijd bewaarde. Maar pas tijdens het Cavaquismo meldde hij zich als militant. Voor Montenegro was Cavaco altijd het toonbeeld van een ‘hervormingsgezinde en progressieve’ leider. Luís Montenegro noemde Cavaco Silva en niet Pedro Passos Coelho, van wie hij de fractievoorzitter was, toen hij in 2022 zijn kandidatuur aankondigde die hem aan de leiding van de PSD zou brengen. Het idee was duidelijk: de geest van de Trojka verjagen en de sociale erfenis van de Cavaco-jaren herstellen, met overheidsinvesteringen die destijds door de Europese Unie werden gefinancierd en de invoering van de 14e maand voor gepensioneerden.

Vier jaar jonger, Pedro Nuno Santos, ging de politiek in toen tegen Cavaquismo zijn synoniem stond met verzet tegen een systeem dat zichzelf aan de macht hield (Aníbal Cavaco Silva regeerde tien jaar lang), met tics van arrogantie en autoritarisme, waardoor jongeren Maybe F… van Pedro Abrunhosa zongen als een hymne tegen Cavaco. In 1993, slechts twee jaar voor de val van Cavaquismo, was Pedro Nuno 16 jaar oud en sprak hij al op het districtscongres van de JS in Oliveira de Azeméis. Daar ontmoette hij Pedro Vaz, een van zijn naaste adviseurs en vandaag de dag verantwoordelijk voor de structuren van de PS.