Heeft vruchtbaarheid een toekomst in Portugal?

Onvruchtbaarheid is een erkende medische aandoening die ongeveer 15% van de bevolking in de vruchtbare leeftijd treft. Het gaat hier niet alleen om een ​​individuele uitdaging, maar ook om een ​​probleem voor de volksgezondheid, met gevolgen op demografisch, sociaal en economisch vlak. Daarom moet de respons van het gezondheidssysteem gestructureerd, toegankelijk en effectief zijn. In de huidige politieke context, waarin de prioriteiten voor de komende vier jaar worden besproken, is het van belang om te analyseren wat de belangrijkste politieke partijen op het gebied van vruchtbaarheid en medisch geassisteerde voortplanting voor ogen hebben.

De laatste jaren is de vraag naar medisch ondersteunde voortplantingsbehandelingen (MAP) aanzienlijk toegenomen. Deze vraag is het gevolg van meerdere factoren: het uitstellen van het ouderschap, onvruchtbaarheid, veranderingen in gezinsmodellen en een grotere zichtbaarheid van beschikbare behandelingen. Deze groeiende vraag heeft echter ook de zwakke punten van de National Health Service (SNS) aan het licht gebracht: wachtlijsten die in sommige gevallen langer dan drie jaar zijn. Deze vertragingen zorgen niet alleen voor uitstel van levensprojecten, maar dragen ook bij aan riskante praktijken buiten het gereguleerde klinische circuit, namelijk het zoeken naar donoren via sociale media.

Gezien dit scenario en het feit dat de parlementsverkiezingen voor de deur staan, is het belangrijk om de voorstellen van de partijen met de grootste electorale vertegenwoordiging zorgvuldig te analyseren. De Socialistische Partij (PS) stelt voor om “het recht op medisch begeleide voortplanting te garanderen” door de wachtlijsten jaarlijks met 30% te verkorten, met als doel een snellere respons van de NHS te garanderen. Dit voorstel beoogt de toegang te prioriteren, maar specificeert geen structurele maatregelen om de geïnstalleerde capaciteit in PMA-centra te versterken.

De Sociaaldemocratische Partij presenteert een gedetailleerder programma, gericht op het versterken van het publieke netwerk voor vruchtbaarheidsondersteuning en het reorganiseren van de respons binnen de NHS. Het project stelt investeringen voor in openbare PMA-centra – in personeel, uitrusting en infrastructuur –, de functionele en financiële autonomie van de Openbare Gametenbank, samenwerking met particuliere instanties, vroege verwijzing door huisartsen en de verbetering van klinische protocollen. Naast deze PSD-voorstellen zijn er ook voorstellen over samenwerking met private partijen, vroege verwijzing door huisartsen en herziening van klinische protocollen.

Chega presenteert ook voorstellen voor dit gebied. Investeren in vroege diagnose bij onvruchtbaarheid, het versterken van maatschappelijke steun en publieke reacties zijn enkele van de maatregelen die in het programma van de partij staan. Er wordt ook voorgesteld om zorgcentra op te richten die zijn ontworpen om te reageren op de unieke behoeften van vrouwen, en die de medische specialismen van gynaecologie, verloskunde en vruchtbaarheid omvatten.

Deze voorstellen laten zien dat het onderwerp op de politieke agenda staat, zij het met verschillende niveaus van detail en aanpak. Het belangrijkste is dat we ervoor zorgen dat de volgende regering, wie die ook wordt, onvruchtbaarheid en medisch ondersteunde voortplanting daadwerkelijk tot prioriteitsgebieden van het gezondheidsbeleid maakt, en dat dit belangrijker wordt dan het bespreken van de richtlijnen van de partij. De inzet voor het verbeteren van de toegang, de efficiëntie van klinische reacties en de waardering van professionals en infrastructuur moet transversaal en duurzaam zijn.

De behandeling van onvruchtbaarheid is niet alleen een medische kwestie. Het is ook een kwestie van sociale rechtvaardigheid, gelijke kansen en respect voor de reproductieve autonomie van burgers. Het land heeft behoefte aan een heldere en duurzame strategie die inspeelt op de behoeften van de gebruikers, op verantwoorde wijze de geboortecijfers bevordert en ervoor zorgt dat geen enkel echtpaar of individu zonder hulp komt te zitten vanwege een gebrek aan middelen.