Honderden keren geïnjecteerd met slangengif om genezing te bevorderen

Een monteur uit Wisconsin (Verenigde Staten) fungeert al 18 jaar als menselijk laboratorium. Zijn bloed wordt gebruikt om antilichamen te produceren tegen het gif van de dodelijkste slangensoorten. Wetenschappers gebruikten het bloed om een ​​medicijn te ontwikkelen tegen het gif van 13 van de 19 gevaarlijkste soorten en om bescherming te bieden tegen de overige zes.

Tim Friede heeft een YouTube-kanaal waarop hij filmpjes laat zien van zichzelf terwijl hij wordt geïnjecteerd met het gif van de dodelijkste slangen en hoe hij dat overleeft. De video's zijn het meest zichtbare onderdeel van een zelf-immunisatieproject dat bijna 20 jaar geleden begon. Friede injecteert het gif in steeds grotere hoeveelheden in haar lichaam en geeft haar lichaam de tijd om de antilichamen aan te maken die ze nodig heeft om te overleven.

Nu heeft een team van onderzoekers Friedes bloed verzameld en de antilichamen geïsoleerd die nodig zijn om een ​​tegengif te produceren dat op muizen is getest als antilichaam tegen de 19 soorten gif die worden geproduceerd door slangen die door de Wereldgezondheidsorganisatie als type 1 of type 2 zijn geclassificeerd. Omdat slangen elk tussen de vijf en zeventig toxine-eiwitten produceren, is het duidelijk dat het proces veel ruimte laat voor verschillende combinaties. Maar omdat Friede dit werk al achttien jaar doet met verschillende experimenten, is de missie van de wetenschappers een stuk eenvoudiger geworden. Het team kon precies monitoren welke antilichamen het lichaam het beste beschermden tegen de neurotoxische effecten van het gif.

Bij de testmuizen werd volledige bescherming bereikt tegen 13 soorten en gedeeltelijke bescherming tegen zes. Auteur Jacob Glanville is ervan overtuigd dat het toevoegen van een vierde component aan de formule het mogelijk maakt een universeel tegengif te creëren, meldt New Atlas . De huidige oplossing biedt hoop dat ziekenhuizen in landen als India straks een 'universeel' antigif op voorraad hebben om toe te dienen aan iedereen die gebeten is, in plaats van dat ze meerdere kwetsbare, dure antigiffen moeten opslaan die alleen bij een bepaalde diersoort werken.

De onderzoekers blijven werken aan een universele oplossing en sluiten de mogelijkheid niet uit om twee effectieve tegengiffen te creëren voor twee groepen slangen, die gebruikt kunnen worden afhankelijk van de regio ter wereld waar de slangen het vaakst voorkomen.

De volledige studie is gepubliceerd in Cell Press .