Gaza, de vergeten hel. Zodat niemand kan zeggen dat ze het niet gezien hebben.

Hoe is het om in de hel te leven? Voor fotojournalist Haitham Imad is het een permanente staat van urgentie. Hij is gewond geraakt bij een bomaanslag en heeft veel vrienden en familieleden zien sterven, maar hij probeert altijd te doen wat hij zijn "plicht" noemt: als een van de eersten ter plaatse zijn na een explosie, volhardend zijn lens richten op het vastleggen van de pijn van een volk, maar ook de manier waarop ieder probeert te overleven te midden van de chaos en onverschilligheid van de rest van de wereld. "Fotograferen en verslag doen van deze gebeurtenissen kan onze realiteit veranderen", vertelde hij een paar maanden geleden aan de Washington Post. "De mensen van Gaza zien hoop in de lens van mijn camera", benadrukte hij.

In een gebied waar Israëlische troepen buitenlandse journalisten de toegang ontzeggen, is verslaggeving over de gebeurtenissen in Gaza alleen mogelijk via de woorden en beelden van journalisten zoals Haitham Imad – wiens werk vervolgens wordt verspreid door grote internationale agentschappen, zoals Epa (Europees Persfoto Agentschap), in Portugal vertegenwoordigd door Lusa. Ondanks zijn leeftijd van slechts 30 jaar heeft Imad verschillende fotojournalistieke prijzen gewonnen voor zijn verslaggeving over de situatie in Gaza. Op deze pagina's hebben we slechts enkele van zijn beste foto's verzameld, gemaakt in de afgelopen twee maanden – een welsprekende selectie van de immense tragedie die zich daar afspeelt, terwijl de rest van de wereld geen enkel teken van onverschilligheid toont.