Wie wil er met Sánchez trouwen?

Jordi Turull ontmoette Pedro Sánchez dinsdag voor het eerst in het Palacio de Moncloa , maar het was de derde keer dat de secretaris-generaal van Junts er was sinds de zeven parlementsleden van na de Convergentie de regering steunden. In januari vorig jaar, met de ratificatie van de eerste anticrisisdecreten op het spel, voerden de onderhandelingen Turull naar het Palacio de Moncloa, samen met Míriam Nogueras en Albert Batet. Vicepresident María Jesús Montero, Félix Bolaños en Santos Cerdán zaten aan de andere kant van een tafel waar tijdens de pauze van de avondvergadering een bord ham werd rondgedeeld. Daaruit kwam de overeenkomst voor de overdracht van immigratiebevoegdheden aan de Generalitat. "Ik heb die map niet aangeraakt, maar hij kwam uit de la van Genève." De partij van Carles Puigdemont prees Cerdán. "Soms vind je gesprekspartners met wie je eerlijk kunt praten," erkende Turull. "Hij gooide de handdoek niet in de ring."

Hetzelfde wat Cerdán verenigde, is wat vandaag de crisis tussen Sánchez en zijn partners veroorzaakt. De president heeft tijd gewonnen met de parlementaire fracties die hem steunen, terwijl hij wachtte tot José Luis Ábalos, Koldo García en Cerdán voor de rechter van het Hooggerechtshof zouden getuigen . Ze wijzen de fotomomenten die ze eerder betwistten echter af, en de toon "stijgt", geeft de regering toe. Noch Junts, noch ERC zullen de eersten zijn die hun meerderheid opgeven, zelfs al laten ze hier en daar stemmen horen, zoals de PNV .

Junts heeft ervoor gekozen om niet te overhaasten en "tijd te winnen", ondanks het feit dat berichten die aandringen op een breuk tegenwoordig meer weerklank vinden bij haar leden. Het feit dat Turull en Nogueras als eersten in het Moncloa-paleis verschenen, erkent hen als een belangrijke partner op het slechtst denkbare moment. De geloofwaardigheid van de regering is "nul", zeggen ze; de ​​dialoog met de ministers is complex en de lopende overeenkomsten hangen niet alleen van Sánchez af, dus Puigdemonts partij is – stilletjes – "onder druk".

ERC heeft ook een "steile stap" gezet. Ze bestuderen zorgvuldig alle UCO-rapporten voor het geval er een zet wordt gedaan die hun rode lijn overschrijdt: dat het complot naar de president of de PSOE wijst. "Zolang Sánchez geen schaakmat zet, is het spel begonnen", benadrukken ze, om zo ver mogelijk te komen in hun overeenkomsten met de regering . Na de lancering van de Renfe-dochteronderneming die Rodalies in Catalonië zal beheren, wijst ERC nu Montero aan als het grootste obstakel in de financieringsonderhandelingen vanwege haar dubbele rol als hoofd van de Schatkist en kandidaat in Andalusië.

Een gewond dier is "onvoorspelbaar", waarschuwen Junts en ERC over de president.

Maar de poging van de pro-onafhankelijkheidsbeweging om de zaak-Koldo los te koppelen van de pacten is een utopie. De president heeft geen controle over de agenda of de kalender. De uitspraak van het Constitutionele Hof over de amnestie zal worden vermengd met de verklaringen van degenen die van corruptie worden beschuldigd. Hij kan geen zekerheid bieden over de omvang van het complot, en de afbeelding van de Guardia Civil die Ferraz binnenkomt, slaat een wond die eindeloos zal etteren. Junts weet dit.

Sánchez is "erg aangedaan" en een gewond dier is "onvoorspelbaar", waarschuwen zijn collega's. Hij maakt ongebruikelijke fouten in zijn aanpak: de zaak is geen "anekdote", een even ongelukkige uitdrukking als het feit dat hij de PSOE voortdurend als een organisatie beschouwt, net zoals Cerdán en Ábalos worden onderzocht voor criminele organisatie. Hij heeft zelfs een PP-Vox-regering aangenomen als hij verkiezingen uitschrijft.

Lees ook Puigdemont wil Sánchez niet meer ontmoeten Isabel Garcia Pagan

Sánchez' volharding dat hij zijn termijn zal afmaken, is niets meer dan een boodschap die "niemand gelooft", zeggen de pro-onafhankelijkheidspartijen. "We verwachten alles." Hij schreef in februari 2019 verkiezingen uit voor minder. De ERC en de PDECat (Catalaanse Democratische Partij) vernietigden de begroting midden in het onafhankelijkheidsproces , en Sánchez ging naar de stembus. Zijn kansen om de verkiezingen te overleven zijn nu klein. Hij geeft zelf toe dat zijn zelfvertrouwen een deuk heeft opgelopen, dus probeert hij, te midden van de socialistische psychose, zijn gezag te versterken met figuren zoals Salvador Illa.

De tijd die de president in het Moncloa-paleis heeft doorgebracht, is veelbetekenend . Of de macht van de PSC voldoende is om stand te houden, met of zonder de stembus, is een andere vraag. De overwinningen van de Catalaanse socialisten zijn een garantie, maar ze waren onvoldoende om het bloedvergieten van de PSOE in 1996 te stoppen, te midden van een storm van corruptie rond de regering van Felipe González. Wie wil er vandaag de dag nog met Sánchez trouwen? De huidige alliantie houdt alleen stand omdat een rechtse meerderheid de separatisten tot de woestijn veroordeelt en de PSOE tot iets anders.