Tarieven: de crisis die Sheinbaum en de oppositie als wapen gebruiken

De dreiging van Donald Trump met importheffingen heeft geleid tot een intense politieke schaakpartij in Mexico. Terwijl president Sheinbaum in de tegenaanval wijst op wapenhandel vanuit de VS, gebruikt de oppositie de crisis om kritiek te uiten op het veiligheidsbeleid van de regering.

De dreiging van een importheffing van 30% door de Verenigde Staten is de economische sfeer ontstegen en is het epicentrum geworden van een complexe politieke strijd in Mexico. De crisis heeft alle politieke actoren, van de regering tot de oppositie, een krachtig wapen gegeven om hun respectievelijke agenda's te bevorderen, en de diepe breuklijnen en strategieën in het beheer van de relatie met Mexico's noorderbuur en de nationale veiligheid blootgelegd.

De grootste uitdaging voor de regering van president Claudia Sheinbaum is enorm: een uitweg vinden uit een crisis waarin economische factoren onlosmakelijk verbonden zijn met de veiligheidseisen van een dominante en vaak onvoorspelbare handelspartner.

Voor oppositiepartijen, met name de Nationale Actiepartij (PAN), is Trumps dreigement een onweerlegbaar bewijs van het falen van de veiligheidsstrategie van de huidige regering. Oppositiepartijen hebben betoogd dat de heffing niets meer is dan een direct gevolg van het onvermogen van de Mexicaanse regering om de kartels te controleren en de drugsstroom naar de Verenigde Staten te stoppen.

Dit verhaal probeert te profiteren van de onvrede onder burgers over de onveiligheid en positioneert de oppositie als de enige macht die in staat is een beleid te "heroriënteren" dat volgens hen de economische stabiliteit van het land in gevaar heeft gebracht. De boodschap is duidelijk: zwakke veiligheid vertaalt zich in economische kwetsbaarheid.

Gezien deze beschuldigingen heeft de regering van Sheinbaum een krachtig tegenargument gelanceerd om de verantwoordelijkheidsbalans te herstellen. De president heeft publiekelijk benadrukt dat het geweld in Mexico grotendeels wordt aangewakkerd door de enorme, illegale stroom van krachtige wapens vanuit de Verenigde Staten.

Door zich te richten op wapenhandel verdedigt de Mexicaanse regering zich niet alleen tegen kritiek, maar gaat ze ook in het diplomatieke offensief. Ze stelt dat de veiligheidscrisis een kwestie van gedeelde verantwoordelijkheid is die niet alleen met Mexicaanse actie kan worden opgelost. Dit "schuldspel" is een tactiek die bedoeld is om zowel de Mexicaanse onderhandelingspositie te versterken als de steun van binnenlandse nationalisten te consolideren.

Terwijl de politieke strijd in Mexico woedt, is het belangrijk om de interne druk te benadrukken waarmee Donald Trump zelf te maken heeft. Kwesties zoals het "Epstein-raadsel" en de noodzaak om zijn MAGA-fanbase gemobiliseerd te houden, zouden zijn agressieve buitenlandse beleid kunnen beïnvloeden, waarbij hij importheffingen gebruikt als afleidingsmanoeuvre of als machtsvertoon voor zijn kiezers.

Ondanks interne polarisatie heeft de externe dreiging tot enkele momenten van eenheid geleid. Een opvallend voorbeeld is de unanieme steun die het Congres van Nuevo León, een deelstaat met een sterke oppositie, heeft uitgesproken voor de onderhandelingen van de federale regering. Dit gebaar toont aan dat er, ondanks een directe bedreiging voor de nationale economie, consensus tussen partijen kan ontstaan, zij het tijdelijk.

De tarievencrisis is daarom veel meer dan een handelsconflict. Het is een spiegel die de spanningen, strategieën en kwetsbaarheden van de Mexicaanse politiek in de 21e eeuw weerspiegelt, waar binnenlandse veiligheid, buitenlands beleid en economische gezondheid onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.