Senaat keurt ‘Censuurwet’ goed: Begint het tijdperk van de spionagestaat?

De Senaat heeft de nieuwe Telecommunicatiewet goedgekeurd, die realtime geolocatie mogelijk maakt en beschuldigingen van censuur en spionage genereert. Ontdek waarom deze wet direct gevolgen voor u heeft.

In een controversiële zitting keurde de Senaat de nieuwe Telecommunicatiewet goed. De oppositie en maatschappelijke organisaties noemden deze de "Censuurwet" en waarschuwden dat deze de deur opent voor massasurveillance en de oprichting van een "spionagestaat".

Het Mexicaanse politieke landschap is drastisch gepolariseerd na de goedkeuring door de Senaat van de nieuwe Algemene Telecommunicatie- en Omroepwet. De hervorming, gesteund door de uitvoerende macht, werd goedgekeurd met de stemmen van Morena, haar bondgenoten en Movimiento Ciudadano (Burgerbeweging), ondanks overweldigende afwijzing door de PAN en de PRI. Hoewel de regeringspartij de wet verdedigt als een noodzakelijke stap in de richting van modernisering en connectiviteit, waarschuwen haar tegenstanders voor een ernstige aantasting van de privacy en de vrijheid van meningsuiting in Mexico.

Het debat concentreert zich op artikelen die nieuwe en zorgwekkende bevoegdheden aan de staat verlenen en de angst voor ongekende surveillance van burgers aanwakkeren.

De belangrijkste controverse draait om de mogelijkheid van de autoriteiten om realtime geolocatie van elk mobiel apparaat op te vragen bij telecommunicatiebedrijven en om communicatie tot wel twee jaar lang op te nemen.

• De beschuldiging van de oppositie: Senatoren van de PAN- en PRI-partijen hebben de wet omschreven als een instrument om een ​​"spionage- en politiestaat" te creëren. Zij stellen dat de formulering dubbelzinnig is en niet expliciet een voorafgaand gerechtelijk bevel vereist om toegang te krijgen tot deze gevoelige informatie, wat misbruik door de overheid mogelijk zou maken.
• De verdediging van de regeringspartij: Morena en haar bondgenoten stellen dat deze bevoegdheden niet nieuw zijn en dat geolokalisatie al sinds 2014 in de wet is opgenomen en toen is goedgekeurd door dezelfde partijen die er nu kritiek op hebben. Zij stellen dat de noodzaak van een gerechtelijk bevel blijft bestaan, zoals bepaald in andere regelgeving, zoals het Wetboek van Strafvordering.

Om kritiek de kop in te drukken, schrapte de overheid enkele van de meest controversiële artikelen uit het oorspronkelijke ontwerp, zoals het artikel dat de tijdelijke blokkering van digitale platformen mogelijk maakte, wat werd omschreven als een mechanisme van voorafgaande censuur.

Naast de wettekst is de kern van het conflict het diepe wantrouwen tegenover het maatschappelijk middenveld en de oppositie binnen de instellingen die deze data zullen beheren. Organisaties zoals het Network ter Defense of Digital Rights (R3D) en Article 19 hebben de alarmbel geluid.

> "Het initiatief voor de telecommunicatiewet in zijn huidige vorm brengt digitale platforms in gevaar voor censuur en schendt de privacy van de persoonlijke gegevens van miljoenen gebruikers..." – Waarschuwing van maatschappelijke organisaties.

Deskundigen stellen dat de wet onduidelijk is over welke autoriteiten informatie mogen opvragen en voor welke doeleinden. Deze bevoegdheid, in een context waarin het gebruik van spyware tegen journalisten en activisten is gedocumenteerd en autonome checks and balances zoals het INAI en de IFT verzwakt zijn, wekt een gegronde vrees dat de wet eerder een instrument van politieke controle dan van openbare veiligheid zou kunnen worden.

De strijd om de Telecommunicatiewet is niet langer een technisch debat over regulering. Het is een referendum geworden over vertrouwen in de macht en de grenzen die de maatschappij bereid is te accepteren in naam van veiligheid. Dit roept een fundamentele vraag op: tegen welke prijs zullen we proberen Mexico te verbinden?