Gerechtelijke staking: de eisen en de officiële stilte

Een loonsverhoging van 10%, bonussen en het aftreden van hun vakbondsleider zijn de belangrijkste eisen van de gerechtelijke staking in Mexico-Stad. We analyseren waarom de overheid hier niet op reageert.

Naast de blokkades is de gerechtelijke staking in Mexico-Stad gebaseerd op een duidelijke lijst met eisen: een salarisverhoging, betere arbeidsomstandigheden en vakbondsdemocratie. De autoriteiten reageren hierop met een stilzwijgen dat een politieke strategie lijkt te zijn.

De langdurige werkonderbreking die het rechtssysteem in Mexico-Stad heeft overspoeld, is een complex politiek en arbeidsconflict met specifieke eisen die tot nu toe op een muur van schijnbare onverschilligheid van de autoriteiten stuiten. Om de ernst van de crisis te begrijpen, is het cruciaal om gedetailleerd te analyseren wat de arbeiders eisen en waarom de dialoog lijkt te zijn verbroken.

Het petitieformulier: een gedetailleerde uitsplitsing

De eisen van de duizenden werklozen zijn niet vaag. Ze zijn geformuleerd rond drie hoofdlijnen die een diepgeworteld ongenoegen onthullen dat zich in de loop der jaren heeft opgebouwd.

* Economische eisen: De meest zichtbare eis is een directe salarisverhoging van 10% voor de begroting van 2026. Ook eisen ze de betaling van voedselbonnen die sinds 2021 verschuldigd zijn en een terugwerkende krachtbonus ter compensatie van het koopkrachtverlies.

* Werkomstandigheden: Werknemers melden een toenemende werkdruk en een gebrek aan voldoende middelen en benodigdheden om hun taken uit te voeren. Deze situatie, zo beweren ze, is verslechterd door de invoering van het nieuwe Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering en Familierecht, waardoor de werklast is toegenomen zonder dat er een evenredige toename is in personeel of infrastructuur.

* Vakbondsdemocratie: Dit is misschien wel het meest onthullende punt van het interne conflict. De arbeiders eisen het aftreden van Diego Valdez Medina, de huidige secretaris-generaal van de Majority Union, die ze ervan beschuldigen hun belangen niet te vertegenwoordigen. De eis van vrije en democratische verkiezingen voor de vakbondsleiding is net zo cruciaal als de economische eisen, omdat het wijst op een volledig verlies van vertrouwen tussen de arbeidersbasis en hun officiële vertegenwoordigers.

Een groeiende beweging

Het protest heeft op sympathie en steun kunnen rekenen. Medewerkers van het Openbaar Ministerie van Mexico-Stad (FGJ) en openbare verdedigers hebben zich solidair verklaard en aangegeven dat zij met soortgelijke problemen kampen: werkdruk, gebrek aan middelen en onvoldoende salarissen. Dit toont aan dat de ontevredenheid zich niet beperkt tot de rechterlijke macht, maar symptomatisch zou kunnen zijn voor een bredere crisis in de justitiële sector van de hoofdstad.

"Als de rechtbank besluit andere maatregelen te nemen, dan zal zij uiteraard de steun hebben van het stadsbestuur." – Verklaring van het stadsbestuur van Mexico-Stad.

Standpunt van de regering: strategie of onverschilligheid?

Na de eerste rondetafelgesprekken zijn de onderhandelingen vastgelopen. De positie van de regering van Mexico-Stad is opmerkelijk dubbelzinnig. In een van haar meest recente verklaringen waarschuwde een functionaris dat de regering de rechtbank zou "steunen" als deze "besluit andere maatregelen te nemen" om de activiteiten te hervatten.

Deze zorgvuldig gekozen formulering kan worden geïnterpreteerd als een vorm van druk. Door geen directe oplossing te bieden, maar te verwijzen naar "andere maatregelen", zou de regering kunnen aangeven dat haar geduld opraakt en dat ze de rechter krachtiger kan laten optreden, zoals het illegaal verklaren van de staking of het nemen van administratieve maatregelen tegen de stakers. Dit is een riskante onderhandelingstactiek die het conflict niet kan oplossen, maar juist kan escaleren.

Deze berekende stilte en dubbelzinnige uitspraken hebben een informatievacuüm gecreëerd, waardoor demonstranten de regie over het verhaal kunnen voeren. Bovendien groeit bij het publiek de indruk dat de regering niet in staat of bereid is de crisis op te lossen die honderdduizenden inwoners van de hoofdstad treft.