Diego Prieto verlaat de INAH na negen jaar: nieuwe positie en institutionele verandering

Diego Prieto Hernández , een van Mexico's meest gerenommeerde antropologen, heeft na negen jaar zijn ambtstermijn als directeur-generaal van het Nationaal Instituut voor Antropologie en Geschiedenis (INAH) beëindigd. Zijn vertrek markeert het einde van een periode die twee federale regeringen omvatte, van Enrique Peña Nieto tot Andrés Manuel López Obrador , en die gekenmerkt werd door grote uitdagingen en transformaties binnen de instantie die belast is met de bescherming van het cultureel erfgoed van het land .

Het besluit werd bekendgemaakt door Claudia Curiel de Icaza, hoofd van het Ministerie van Cultuur, die tevens aankondigde dat de institutionele opvolging zal worden geleid door Joël Omar Vázquez Herrera , de nieuwe directeur-generaal van het INAH. Prieto Hernández van zijn kant neemt geen afscheid van zijn ambt, maar neemt in plaats daarvan een nieuwe verantwoordelijkheid op zich binnen de nationale culturele sector , waar hij leiding geeft aan een belangrijk bureau voor de continuïteit van het erfgoedbeleid.

Bijna tien jaar lang leidde Prieto Hernández een van de belangrijkste organisaties voor het behoud van het archeologische, historische en antropologische erfgoed van Mexico . Zijn bestuur werd geconfronteerd met talloze uitdagingen, van bezuinigingen tot de impact van natuurverschijnselen op archeologische vindplaatsen en musea.

Tot de belangrijkste prestaties behoren de versterking van onderzoeksprojecten in gebieden als Teotihuacán, Palenque en Chichén Itzá , evenals de uitvoering van programma's ten behoeve van inheemse gemeenschappen, met name in de context van de Mayatrein , waarbij het INAH een cruciale rol speelde in archeologische reddingsstudies.

Ook cruciaal was zijn streven om historische collecties te digitaliseren , de interculturele dialoog met inheemse volkeren te versterken en erfgoed te beschermen tegen de illegale handel in artefacten . Zijn tijd bij het INAH wordt in veel opzichten beschouwd als een overgang naar nieuwe manieren om het historische geheugen van het land te begrijpen en te beschermen .

De opvolger van Prieto Hernández, Joel Omar Vázquez Herrera , is een specialist met een staat van dienst in cultureel bestuur. Hoewel zijn profiel niet zo bekend is, beschrijven bronnen dicht bij de sector hem als een ambtenaar met een scherp oog voor de behoeften van nationaal erfgoed en ervaring in openbaar en gemeenschapsbeheer .

Zijn aantreden als voorzitter van het INAH vindt plaats op een moment waarop belangrijke beslissingen worden genomen voor het instituut. Het instituut zal projecten moeten voortzetten zoals de culturele steun voor de Mayatrein, het onderhoud van nationale en regionale musea en de ontwikkeling van beleid dat inspeelt op de uitdagingen van klimaatverandering met betrekking tot kwetsbare archeologische vindplaatsen .

Vázquez Herrera krijgt de taak om de vooruitgang te consolideren en nieuwe strategieën voor te stellen binnen een instelling die een centrale rol speelt in de culturele identiteit van Mexico en die haar aanzien zowel nationaal als internationaal moet behouden.

Diego Prieto Hernández gaat nog lang niet met pensioen, maar zal een nieuwe functie bekleden binnen het culturele apparaat van de federale overheid . Volgens officiële bronnen zal hij leidinggeven aan een strategisch coördinatiebureau voor erfgoed . Hoewel de details nog niet volledig zijn bekendgemaakt, wordt verwacht dat hij vanuit deze functie invloed kan blijven uitoefenen op het overheidsbeleid met betrekking tot de bescherming van cultureel erfgoed .

Deze nieuwe rol zou aansluiten bij zijn opgebouwde ervaring en diepgaande begrip van de huidige uitdagingen waarmee de sector te maken heeft. Culturele analisten zijn van mening dat zijn aanwezigheid invloedrijk zal blijven, zij het vanuit een ander perspectief , gericht op planning, advies en institutionele monitoring.

Het vertrek van Diego Prieto vertegenwoordigt meer dan een bestuurlijke overgang: het symboliseert de afsluiting van een historische cyclus in het beheer van het Mexicaanse culturele erfgoed . Zijn figuur, gerespecteerd door zowel academici als inheemse gemeenschappen, drukt een belangrijke stempel op de recente geschiedenis van de INAH.

Tegelijkertijd luidt de benoeming van Joël Omar Vázquez Herrera een nieuw tijdperk in met kansen voor vernieuwing, vooral in een context waarin erfgoed centraal staat in debatten over ontwikkeling, identiteit en duurzaamheid. De verandering bij het INAH zal nauwlettend worden gevolgd door academici, culturele activisten en maatschappelijke organisaties die geïnteresseerd zijn in de toekomst van Mexico's verleden.