Zes maanden later is Marco Rubio nog steeds niet in Mexico.

Maandag ondertekenden 25 landen een brief waarin Israël werd opgeroepen zijn aanvallen op de Gazastrook te staken. Mexico was niet aanwezig.

Diezelfde maandag ondertekenden de presidenten van Brazilië, Colombia, Chili, Spanje en Uruguay in Santiago een brief waarin ze pleitten voor democratie. Mexico was niet aanwezig. Gabriel Boric onthulde echter dat Mexico zich bij de groep zou aansluiten.

Michael Shifter van de denktank Inter-American Dialogue waarschuwde dat de bijeenkomst van de vijf zogenaamd progressieve presidenten het begin zou kunnen markeren van de vorming van een anti-Donald Trump-blok. "Het is redelijk om aan te nemen dat Trump de bijeenkomst zou kunnen zien als een vijandige boodschap aan de Verenigde Staten." (AFP)

De deelnemers aan de bijeenkomst in Santiago waren om verschillende redenen gekomen: Sánchez, die te maken kreeg met corruptieproblemen binnen zijn partij en met een stijgend aantal stemmen van extreemrechts; Lula, die problemen had met Bolsonaro via het Witte Huis; Petro, die problemen had met zichzelf omdat hij niet wist wat hij als president moest doen, met een levenslang discours dat gericht was op het bestrijden van macht; Boric, die te maken kreeg met het afnemende enthousiasme dat hij wist te genereren toen hij aankwam bij het Palacio de la Moneda; Orsi, een onbekende.

Op de dag dat Ursula von der Leyen juichte toen de onderhandelingen over de Global Agreement tussen de EU en Mexico werden afgerond, verklaarde de Mexicaanse president dat de onderhandelingen niet waren afgerond. Angst voor Trump?

Het is tien maanden geleden dat hij aantrad, maar zijn relatie met de Verenigde Staten is nog niet optimaal. Ik weet niet of president Claudia Sheinbaum zich realiseert dat het Amerikaanse buitenlandse beleid sinds Trumps aantreden tweeledig is.

Eén daarvan kennen we allemaal. Deze komt uit het Witte Huis en wordt expliciet gemaakt door president Trump.

Het tweede hoofd, en niet minder belangrijk, is het ontwerp van Marco Rubio.

De Mexicaanse president reageert weliswaar op Trumps beslissingen met betrekking tot Mexico, maar niet op die van Marco Rubio. Bijvoorbeeld op de intrekking van visa voor Mexicaanse functionarissen die betrokken waren bij de aanstelling van Cubaanse artsen, die door hun regime als slaven worden behandeld.

Bovendien krijgen Clara Brugada en Gerardo F. Noroña de taak om (misschien onbewust) te reageren op Marco Rubio. Hun liefde voor het repressieve Cubaanse regime heeft antilichamen gecreëerd in hun strijd tegen de Verenigde Staten. Rubio weet dit. Het is onbekend of president Sheinbaum dit weet.

Het zou de moeite waard zijn als de president een ontmoeting zou beleggen met ambassadeurs en voormalige ministers van Buitenlandse Zaken om een andere, en vooral objectieve, beoordeling van de relatie met de Verenigde Staten te horen. Ik denk dan onder andere aan Jorge Castañeda, José Antonio Meade, Luis Videgaray, Patricia Espinosa en Martha Bárcena.

Het is zes maanden geleden en Marco Rubio is nog steeds niet in Mexico. Zullen ze de reden in het Nationaal Paleis ontdekken, of moet ik het ze vertellen?