Het dilemma van de stabiliteit van stablecoins

“Handel is gebaseerd op vertrouwen”, zei Benjamin Franklin.

Het is opmerkelijk dat de waarde van iets dat ogenschijnlijk avant-gardistisch en nieuw is, tegenwoordig volledig afhangt van een veel oudere en traditionelere waarde: vertrouwen. De DLE definieert vertrouwen in de eerste betekenis als "Vaste hoop die men in iemand of iets stelt" en, zoals de geciteerde zin aangeeft, is vertrouwen de centrale pijler in de zakenwereld, vooral als we het hebben over projecten die te goeder trouw worden uitgevoerd en met de oprechte intentie om te blijven bestaan.

In eerdere artikelen heb ik enkele kenmerken beschreven die cryptoactiva over het algemeen vertonen, en meer specifiek de kenmerken die cryptovaluta worden genoemd. Gezien hun aard roepen deze kenmerken vragen op over hun ondersteuning, aangezien ze geen goedkeuring van een nationale overheid hebben en niet worden ondersteund door een meetbare of controleerbare onderliggende waarde. In dit artikel zal ik het echter vooral hebben over de cryptovaluta die zich proberen te onderscheiden van de rest doordat ze zijn ontworpen om een ​​stabiele waarde te behouden door te worden gekoppeld aan een referentie-activa, zoals een valuta (dollar, euro, peso), bepaalde grondstoffen (zoals goud, zilver of olie) of zelfs andere cryptoactiva. We gaan het hebben over "Covered Stablecoins". Deze hebben als doel de volatiliteit van andere cryptovaluta, zoals Bitcoin en Ethereum, te verminderen en zo hun gebruik bij transacties en als waardeopslag te vergemakkelijken.

Hun voordelen: Ze verminderen de volatiliteit vergeleken met andere cryptovaluta, vergemakkelijken transacties en worden gebruikt voor internationale betalingen en overmakingen, hebben een grotere liquiditeit waardoor hun uitwisseling op cryptomarkten versnelt en zijn nuttig voor gedecentraliseerde financiën (DeFi), kredietverlening en slimme contracten. Nadelen: Er ontstaat afhankelijkheid van de onderliggende activa en de stabiliteit ervan is hiermee verbonden en hangt ervan af. Als de stablecoin faalt of verzwakt, geldt dit ook voor de stablecoin. De cryptovaluta's die door geld worden gedekt, zijn gekoppeld aan het lot van de onderliggende valuta's en aan de interacties met de gereguleerde financiële instellingen die de betreffende deposito's beschermen. Tot slot is er een aspect dat over het algemeen van invloed is op alle cryptovaluta: overheidsregulering en de daarmee samenhangende preventieve, toezichthoudende en, waar van toepassing, sanctiebevoegdheden van overheidsinstanties.

Paradoxaal genoeg, zoals ik uitlegde in het artikel "Cryptos, rules of fascination and disclosure" in deze krant, is een essentieel onderdeel van de aantrekkingskracht van cryptoactiva juist hun vermogen om in de meeste gevallen onopgemerkt te blijven, de ambiguïteit of zelfs het gebrek aan regulering in verschillende landen, enz. Maar zullen deze activa nog steeds aantrekkelijk zijn als ze volledig gereguleerd en gecontroleerd worden? Dit punt wordt relevant als we de wijdverbreide trend zien om de mate van regulering die van toepassing is op de verhandelde goederen, de betrokken personen en de activiteiten in het algemeen, te verhogen. En natuurlijk worden autoriteiten voorzien van nieuwe en speciale bevoegdheden die zijn toegesneden op de situatie.

Zoals ik in een ander bericht al aangaf, had president Trump zijn afkeer van cryptovaluta duidelijk en expliciet geuit. Zo deed hij nog in 2021 uitspraken waarin hij erop wees dat "...Bitcoin op een oplichterij lijkt...". Slechts drie jaar later, precies op de Bitcoin-conferentie van 2024, verklaarde hij onder andere dat zijn plannen (bedenk dat hij toen nog campagne voerde) onder andere zouden omvatten "...de Verenigde Staten tot de cryptohoofdstad van de planeet en Bitcoin tot de supermacht van de wereld te maken...", naast het aankaarten van de mogelijkheid om een ​​deel van de federale en lokale reserves in Bitcoins te genereren. De rest volgt hetzelfde voorbeeld. Ten eerste is er sprake van radicalisering van het standpunt van de Amerikaanse regering tegen de uitgifte van digitale valuta van de centrale bank. Dit is, ondanks het standpunt dat Jerome Powell oorspronkelijk innam, duidelijk al gebeurd en is door dezelfde functionaris bevestigd voor een commissie van het Congres van de Verenigde Staten.

Als we even wat afstand nemen en het geopolitieke panorama en de lijnen waarbinnen de huidige regering van president Trump handelt, overzien, zijn er bepaalde aspecten die helpen deze drastische beleidswijziging te begrijpen (en zelfs in de persoonlijke mening van Donald Trump). Het meest relevante aspect is misschien wel het feit dat de uitgifte van een digitale dollar noodzakelijkerwijs coördinatie met andere landen en/of blokken vereist ten behoeve van cyberbeveiliging, werking, wijzigingen en compensaties, systeemcompatibiliteit, enz. En natuurlijk valt het binnen de algemene regelgevingskaders van internationale entiteiten en organisaties zoals bijvoorbeeld de Bank voor Internationale Betalingen en het Internationaal Monetair Fonds. wat in strijd is met het beleid dat tot nu toe is gevoerd, met acties die onder andere gericht zijn op terugtrekking uit de WHO en de NAVO. Kortom, het verminderen van de afhankelijkheid van de VS van het buitenland en het versterken van de strategische positie van de VS, ook op financieel gebied, om het risico te beperken dat de dollar zijn status als belangrijkste internationale maatstaf verliest. In dit scenario lijkt het versterken van Amerikaanse stablecoins en zelfs het integreren ervan als onderdeel van hun reserves hierbij te passen.

Tot hier toe is het conceptuele gedeelte uitgelegd, maar om het voorgestelde implementatieniveau te bereiken, is de stap van de dood nu juist het normatieve gedeelte; Dat klopt, die gevreesde en vervelende regelgeving. Dus, afgezien van de aantrekkelijkheid van het getal, waar het doorgaans over gaat op forums, waar staan ​​stablecoins op dit moment qua regelgeving? Om bovenstaande vraag te beantwoorden, moet worden benadrukt dat de eerste alomvattende regelgeving ter wereld de wet is die is afgekondigd door de Europese Unie. In de praktijk staat deze bekend als de MiCA-wet (Markets in Crypto-Assets). Deze wet werd gepubliceerd en trad in juni 2023 in werking. De wet bevat echter diverse overgangsbepalingen voor het uitvaardigen van secundaire regelgeving en andere operationele aspecten, waardoor bijvoorbeeld een periode van 12 maanden is toegestaan ​​voor aanvullende regelgeving met betrekking tot stablecoins (juni 2024). In de Verenigde Staten is er sprake van aanzienlijke vertragingen in het wetgevingsproces. Dit komt grotendeels door de federale verkiezingen en het algemene politieke klimaat in het land, dat, zoals hierboven vermeld, onlangs een 180 graden draai heeft gemaakt. In die zin werken onze buren nog steeds aan een regelgevend kader.

Afhankelijk van de definitie van de betreffende regelgeving kunnen we de standpunten die door verschillende belangrijke factoren, zowel nationaal als internationaal, in dit verband zijn ingenomen, ondersteunen. Bijvoorbeeld de Federal Reserve, die heeft aangedrongen op de noodzaak van een volledig regelgevend kader. Dit is logisch als we ervan uitgaan dat een deel van het idee is om reserves te genereren in cryptovaluta, wat niet kan met de huidige regelgeving en, vanwege de relevantie ervan, als het wordt geïmplementeerd, voldoende gedetailleerd moet worden gereguleerd om de financiële stabiliteit van het systeem niet in gevaar te brengen. Het ministerie van Financiën heeft op zijn beurt benadrukt dat er een alomvattend regelgevingskader moet worden gecreëerd dat technologische innovatie en betalingsefficiëntie in evenwicht brengt met de voorzichtigheid die nodig is om liquiditeitsrisico's en systemische kwetsbaarheden te voorkomen. De Securities and Exchange Commission (SEC) heeft namelijk pas vorige maand (04/04/25) haar “Statement on Stablecoins” gepubliceerd. Daarin stelt zij dat, mits voldaan wordt aan de vastgestelde criteria, de creatie en inwisseling van deze valuta’s (gedekte stablecoins) geen registratieprocedures zullen vereisen zoals die welke doorgaans vereist zijn voor financiële instrumenten. Dit is in lijn met de richtlijn om regelgevende kaders te bieden die innovatie faciliteren zonder beleggers aan risico’s bloot te stellen. De FDIC heeft geen directe jurisdictie over de exploitatie van deze activa, maar aangezien ze van invloed kunnen zijn op de financiële situatie van banken, heeft de FDIC benadrukt dat het belangrijk is om deze kwestie te reguleren en rigoureuze evaluaties uit te voeren ten behoeve van het bancaire ecosysteem.

Er moet aan worden toegevoegd dat er in de VS, naast bepaalde sectorale aanpassingen die zijn doorgevoerd (zoals de eerdergenoemde SEC-zaak), een reeks juridische initiatieven zijn geweest. Geen daarvan is goedgekeurd of afgekondigd, maar de meest vergevorderde initiatieven lijken op dit moment de Stable Act en de Genius Act te zijn. Als we deze regelgevende structuren vergelijken met de MiCA-wet, zijn er verschillende belangrijke verschillen. Zoals ik al zei, is de Europese standaard alomvattend, volledig, objectief, adjectief en organisch. Deze standaard reguleert de onderwerpen, de activiteit, het object en geeft aanleiding tot het bestaan ​​van speciale autoriteiten. Deze standaard bestrijkt cryptovaluta in het algemeen, stablecoins en gedekte stablecoins. De Noord-Amerikaanse voorstellen zijn vooral gericht op gedekte stablecoins. Het lijkt erop dat de Stable Act stabiliteit en consumentenbescherming vooropstelt, terwijl de Genius Act erop gericht is de marktefficiëntie te optimaliseren en financiële innovatie te stimuleren.

Ten slotte zal de sleutel tot waarde, dat wil zeggen het vertrouwen in deze activa, rechtstreeks afhangen van de ingestelde controlemechanismen, zoals 1:1-ondersteuningsverplichtingen tussen cryptovaluta en valuta's (die geld, schatkistobligaties of bepaalde geautoriseerde effecten met een laag risico en een hoge liquiditeit kunnen zijn) die zijn gedeponeerd bij gereguleerde financiële instellingen, de tijdigheid en transparantie van openbaar toegankelijke informatie, direct en gecoördineerd toezicht tussen lokale en federale autoriteiten, evenals de mogelijkheid van gespecialiseerde audits door onafhankelijke derde partijen, onder andere. Naar verwachting zal de Genius Act worden aangenomen, aangezien deze zich al verder in het wetgevingsproces bevindt en in de stemmingen van de Senaatscommissie voor bankzaken 18 stemmen voor en 6 stemmen tegen kreeg. De Stable Act is bovendien nog in behandeling in het Huis van Afgevaardigden. Het is de verwachting dat hierover in de komende maanden een besluit wordt genomen; De Verenigde Staten hebben geen tijd te verliezen.

X: @LBartoliniE

e-mail: [email protected]