Milei, die de grootste rivaal van een campagne tegenkomt
Eén enkele opmerking van Milei tegen de banken, in besloten kring en bijna terloops uitgesproken, is voldoende om te begrijpen dat de wisselkoersspanningen met de schokken van deze week niet voorbij zijn. Het lijkt nog maar het begin. "Als ze slim zijn, kan ik ze de reserveverplichtingen laten verhogen naar 50%, zodat er geen enkele peso meer op straat ligt," hoorde men hem herhalen, en het uiteindelijke besluit was vrijwel gelijk aan de waarschuwing: de Centrale Bank stelde die drempel gisteren vast op 40%. De ontevredenheid van de president houdt al enkele dagen aan. Na het ontmantelen van de liquiditeitsobligaties (Lefi's) die de banken aanhouden, is de regering er niet in geslaagd hen ervan te overtuigen om 100% van die middelen over te hevelen naar andere instrumenten, en dit zet de dollar onder druk. Dit gebeurt precies op een moment dat er minder buitenlandse valuta binnenkomt omdat de hele oogst bijna is geliquideerd. Was het een misrekening van het economische team? Was er een beter alternatief? Hadden ze de Lefi's geleidelijk moeten ontmantelen? Hadden ze zich voor deze keer een ander scenario voorgesteld? Een eindeloze discussie. Maar de maatregel inzake de reserveverplichting voorspelt een bepaald patroon: de president is bereid zelfs een daling in de activiteit te tolereren in plaats van de hoeveelheid geld te verhogen en de inflatie aan te wakkeren. Punt uit.
De banken reageerden niet. Maar ze zijn geïrriteerd. De laatste jaren zijn ze gewend geraakt aan winst maken dankzij de minst risicovolle opties, namelijk de rentetarieven van de Centrale Bank. Uiteindelijk zijn het particuliere bedrijven in een vrije economie. En een kwetsbare reddingslijn voor elke regering. "Je bemoeit je niet met de banken," zei Néstor Kirchner tegen Miguel Peirano, zijn minister van Economie. De president was er deze keer voorzichtig mee om geen van hen publiekelijk te identificeren, althans tot nu toe, hoewel hij de onrust toeschreef aan een electoraal motief, waaraan volgens hem niet alleen de oppositie, maar zelfs de vicepresident van de Natie deelnam. "Ze maakten gebruik van een beetje liquiditeit," legde hij eergisteren uit in het gesprek met Alejandro Fantino, en in die veronderstelling nam hij alles mee, zelfs de Senaatszitting die door Victoria Villarruel was goedgekeurd om de verhoging en het moratorium voor gepensioneerden en de noodmaatregelen voor gehandicapten te bespreken, drie wetten die ze volgende week wil vetoën.
De minister van Economie gaf publiekelijk soortgelijke argumenten . Denkt hij dat echt? De bankiers gaan ervan uit van niet. Caputo heeft ook een goede persoonlijke band met de meesten van hen. Met Jorge Brito bijvoorbeeld, die hij twee donderdagen geleden speciaal benaderde om te begroeten in het hoofdrestaurant van het Rural, aldus Belkis Martínez in deze krant. Brito had daar net geluncht met Santiago Caputo, de achterneef van de minister en adviseur van Milei, aan een van de aangrenzende tafels. In elk woord of gebaar wordt veel besproken: de campagne bezoedelt zelfs de meest onschuldige beweging.
De meningsverschillen laten echter opnieuw één zekerheid over: de CPI is de prioriteit van de overheid , zelfs ten koste van de mogelijke impact op de activiteit. Misschien niet zozeer in de landbouw, energie, mijnbouw of de kenniseconomie, de meest concurrerende sectoren, maar zeker in sectoren zoals de productie of massaconsumptie. De situaties variëren per geval. Sommige bedrijven ervaren momenten die vergelijkbaar zijn met de periode tussen 1992 en 1995, net toen de convertibiliteit begon. Net als na de hyperinflatie in Alfonsín, overtuigde de inflatie van de afgelopen jaren velen om in pesos te lenen, in de verwachting van negatieve rentes. Nog een misrekening, net op het moment dat ze financiering nodig hebben. Sommigen hebben de minister van Economie onlangs gevraagd om banken aan te moedigen meer consumentenleningen te verstrekken, iets wat vorig jaar in het herstel heeft gewerkt.
Maar ze zullen moeten wennen aan de nieuwe omstandigheden. De Argentijnse Industriële Vakbond bijvoorbeeld, beweert ook te kampen met omstandigheden die de INDEC-cijfers, die doorgaans twee maanden achterlopen, nog niet weerspiegelen. Deze maand zullen ze beginnen met het publiceren van rapporten met zo'n 100 voorlopige variabelen voor de belangrijkste sectoren.
Voor de overheid daarentegen is het een obsessie om ervoor te zorgen dat wisselkoersschommelingen niet in de prijzen worden weerspiegeld, iets wat in juli niet zou zijn gebeurd en in augustus mogelijk slechts gedeeltelijk zal gebeuren. Dit is een uitdaging op zeer korte termijn vergeleken met het onderliggende doel, namelijk een transformatie en een levensvatbaar land. Er is nog een lange weg te gaan. Een recente studie van Ieral, geschreven door Marcos Cohen Arazi, Valentino Costamagna en Ana López, vergelijkt de prijzen van lokale industriële inputs en diensten met die van de Verenigde Staten, Chili, Uruguay, Paraguay en Brazilië en komt tot een verontrustende conclusie: de enige sector waarin Argentinië goedkoper is dan alle andere, is de sojaproductie.
Daarom kijken bedrijfsleiders zo reikhalzend uit naar hervormingen. De aanpassing van de arbeidsomstandigheden is bijvoorbeeld een van de urgente kwesties die de UIA met de regering deelt. Dit was de focus van de recente raadsvergaderingen in mei, die werden bijgewoond door Guillermo Francos en Federico Sturzenegger. Zonder een nieuw congres zal dit echter niets meer zijn dan goede bedoelingen.
Dit is het punt waarop de belangen van de gevestigde orde en de regeringspartij weer samenkomen . De kiesstructuur, verder dan wat de regering publiekelijk zegt, vereist eerst het dichten of verbergen van de kloof die is ontstaan door de sluiting van de lijsten. Dit zal afhangen van een daadwerkelijke verstandhouding tussen Las Fuerzas del Cielo (De Hemelse Krachten), onder leiding van Santiago Caputo, en de regionale groep bestaande uit Eduardo "Lule" Menem, Martín Menem en Sebastián Pareja, onder leiding van Karina Milei. Ze hebben zeer uiteenlopende ideeën. Het is bijvoorbeeld waarschijnlijk dat de presidentiële adviseur zal voorstellen dat de president persoonlijke rondleidingen door de buitenwijken geeft, omdat, zo zegt hij, dat de enige is die echt stemmen oplevert; de Menems daarentegen vertrouwen meer op het keurmerk van La Libertad Avanza.
Maar er is weinig ruimte voor tegenspraak, want alles hangt af van het verkiezingssucces . De daling van het landenrisico is voorlopig cruciaal voor het land om tegen redelijke tarieven te kunnen lenen en volgend jaar aan de schulden te kunnen voldoen. Daarom, zo zeggen ze in Casa Rosada, is internationale steun zo waardevol. De steun van het IMF eergisteren bijvoorbeeld, dat een overeenkomst goedkeurde met minder veeleisende doelstellingen voor de reserves van de Centrale Bank, of de steun van het Witte Huis, waarmee wordt onderhandeld over een reeks sectoren die ongeveer 70% van de Argentijnse export naar de Verenigde Staten vertegenwoordigen, en waarvoor geen invoerrechten zouden gelden. "Een olijfolie uit San Juan is mogelijk beter gepositioneerd om te concurreren dan een Italiaanse, die een invoerrecht van 15% betaalt", aldus de Argentijnse kant. Dit alles in ruil voor een reeks voorwaarden waaraan Argentinië moet voldoen en die zijn besproken tijdens vergaderingen in Washington, bijgewoond door minister van Buitenlandse Zaken Gerardo Werthein en een deel van het economische team. Een daarvan is het bestaan van een Argentijnse resolutie die patentcriteria voor lokale medicijnen vaststelt. Het Bureau van de Amerikaanse Handelsvertegenwoordiger verzoekt om deze resolutie in te trekken of te herformuleren. Het is een gevoelige kwestie omdat het farmaceutische bedrijven betreft. Volgens hen is de laatste versie van het ontwerp, opgesteld door Sturzenegger, door de Amerikanen afgewezen.
De resultaten van deze overeenkomst zullen cruciaal zijn voor Trumps steun en daarmee voor de consolidatie van de regimewisseling. Dit is het Argentinië na oktober. Het land dat ernaar streeft levensvatbaar te zijn. Een lange termijn voor een land dat zijn hele programma op het spel zet met elke wisselkoersronde. De recente Argentijnse geschiedenis wordt deels verklaard door deze onevenredigheid.

lanacion