Pacquiao's waanzin. Op 46-jarige leeftijd keert hij terug naar de ring voor een wereldkampioenschap: "Niet voor het geld, maar voor de geschiedenis."

Terugkeren naar de ring op 46-jarige leeftijd, na vier jaar inactiviteit en zes jaar sinds zijn laatste serieuze overwinning. Normaal gesproken is het een zinloze beslissing, maar Manny Paquiao da Kibawe, de nationale held van de Filipijnen, kon de lokroep van de wildernis niet weerstaan en besloot de tijd te trotseren. Zaterdagavond zal hij in het MGM Grand in Las Vegas proberen de WBC-wereldtitel weltergewicht af te pakken van Mario Barrios, een jonge (17 jaar jongere) en sterke Mexicaan. Want hij doet het. "Niet voor het geld, maar voor de geschiedenis," legde hij uit. Misschien wel, ook al heeft PacMan (zijn alias) echt veel geschiedenis geschreven. Bedenk wel dat hij in zijn 30-jarige carrière wereldkampioen is geweest in acht verschillende gewichtsklassen, van vlieggewicht tot superweltergewicht. Niemand anders heeft zoiets gepresteerd.

Alessandro Duran: "Ik ben ertegen, maar ik begrijp de zoektocht naar emotionele ontlading."

"Ik ben tegen comebacks, vooral als je er lang uit bent geweest en je laatste wedstrijden niet goed zijn verlopen", legt voormalig wereldkampioen Alessandro Duran uit . "Waarom kom je terug? Omdat je een belangrijk deel van je leven mist, een stortvloed aan emoties die je nieuwe rol in de maatschappij je niet kan bieden. Ik waardeer de groten die de verleiding hebben weerstaan om terug te keren. Ik denk aan Monzon, Loi en Benvenuti zelf. Persoonlijk heb ik, toen ik vertrok, gezegd dat ik nooit meer terug zou komen, en ik heb mijn woord gehouden."

Pacquiao, een moeilijk leven. Het trauma van de gebraden hond.

Mogelijk hangt zijn terugkeer af van de normaliteit van ons leven, dat samenvalt met dat van Pacquiao. Een leven zonder een enkel moment van banaliteit, zelfs te midden van drama. Als kind verliet hij het noorden van het land om zich te wagen aan de gevaren van de buitenwijken van Manilla. Dat was nog altijd beter dan het ondraaglijke verval van zijn thuis: zijn vader, deels uit honger en deels uit woede, braadde op een dag de hond waarin de kleine Manny een sprankje genegenheid had gevonden . Pacquiao kwam uit die hel tevoorschijn: hij vocht, hij hield kampioenen zoals Oscar De La Hoya tegen, hij verloor zelfs.

Een carrière die 13 jaar geleden in verval leek

De angstaanjagende knock-out die hij leed in een van zijn vele gevechten met Manuel Marquez zou iedereen met pensioen hebben gestuurd (we hebben het over een wedstrijd van 13 jaar geleden), maar hij keek er niet van op. Wanneer hij de ring betreedt, verzamelen zich enorme menigten voor gigantische schermen in de Filipijnen ("miljoenen fans zijn me niet vergeten..."). Zijn populariteit bezorgde hem zes jaar lang een zetel in de Senaat, maar was niet genoeg om president te worden. Een succesvolle zanger, eigenaar van een basketbalteam en een weldoener voor de armen, voor wie hij duizenden huizen heeft gebouwd.

Hopkins' onmogelijke record

Pacquiao's normaliteit houdt in dat hij de wetten van de tijd tart. Het lijkt erop dat zijn plannen ook de oudste wereldkampioen ooit worden omvatten. Een record dat in handen is van Bernard Hopkins, die op 49-jarige leeftijd de absolute top was. Het belangrijkste is dat hij niet het voorbeeld volgt van de goede oude Bernard, die op 51-jarige leeftijd volledig overdreef: hij daagde Joe Smith uit en werd letterlijk uit de ring gegooid.