Inter verloor de Scudetto niet aan AS Roma. Hij verloor het eerder

Er is een feit waar zelden over gesproken wordt, maar dat gisteren in San Siro , na de nederlaag tegen AS Roma die feitelijk een einde maakte aan de Scudetto- droom, het gesprek van de dag was onder de trainers en de technische staf in hun analyses van Inter : -18, min achttien punten. Dit zijn de verschillen tussen het team van Simone Inzaghi en dezelfde dag vorig seizoen, 71 tegen 89. Een enorm aantal dat niet alleen verklaard kan worden door de crisis in april (gelinkt aan de non-stop verplichtingen van het team) en dat de analyse van het seizoen sinds afgelopen zomer verbreedt, ook met het oog op de toekomst. Men is van mening dat de Scudetto in etappes is verdwenen, in kleine stukjes, als broodkruimels van Klein Duimpje, die sinds afgelopen zomer zijn achtergebleven, en wel om verschillende redenen:

HOOFD

Het mentale aspect is fundamenteel. Een jaar geleden waren de Nerazzurri “op een missie” voor de tweede Ster. De twintigste Scudetto was vanaf de eerste dag een prachtige obsessie en het kampioenschap domineerde overal. Het team dat in de Champions League strompelde, domineerde in de Serie A met doelpuntenfestijnen, ruime overwinningen in directe confrontaties en prachtig spel. Maar achter alles zat ‘honger’, en die ontbrak dit jaar, vooral in het begin toen Inter kostbare punten verloor. Honger, wat bijvoorbeeld verdedigende aandacht betekent: in het hele kampioenschap van 2023-2024 kregen de Nerazzurri 22 doelpunten tegen, vandaag staan ​​we op 32, 50% meer, en er zijn nog 4 wedstrijden te gaan.

ATLETISCHE VOORBEREIDING en BLESSURES

Inter liet zich aan het begin van het seizoen, na het EK en de Copa America, zien met enkele spelers die qua conditie flink achterliepen; Het geval van Lautaro Martinez is symptomatisch. De aanvoerder van Inter kon zijn voorbereidingen feitelijk niet afronden en de eerste 3-4 maanden bleven ver onder zijn kunnen. Een beperkte voorbereiding betekent ook blessures. De lijst met spierproblemen bij Inter is ongekend onder het management van Inzaghi. Het is waar dat het team meer heeft gespeeld dan in voorgaande jaren (momenteel 53 officiële wedstrijden), maar dat is niet voldoende om de aaneenschakeling van problemen te verklaren die nooit is gestopt.

MARKT

Het lijkt misschien vreemd, maar de markt had ook zijn gewicht. Vooral in de aanval, waar alles op Taremi gericht was. De Iraniër werd gezien als een luxe ‘derde partij’, met een sterke internationale ervaring. In plaats daarvan stelde het teleur en toonden de Nerazzurri zich meteen zwak, heel zwak gezien de onproductieve bijdrage van Arnautovic en de volstrekt negatieve bijdrage van Correa.

CHAMPIONS LEAGUE

Het is ook duidelijk dat er dit seizoen twee Inters zijn geweest: de competitiewedstrijd en de Europese. Een verschil dat duidelijk in de cijfers te zien is. In de groepsfase werden 6 overwinningen, 1 gelijkspel en 1 nederlaag behaald met in totaal slechts één tegendoelpunt. Vervolgens twee overwinningen in de achtste finales tegen Feyenoord (en het tweede doelpunt tegen) en ten slotte een overwinning en een gelijkspel (met drie tegendoelpunten) in de kwartfinales tegen Bayern München. Totaal: 9 overwinningen, twee gelijke spelen, één nederlaag. Met een vergelijkbaar verloop in de Serie A zou de Scudetto in maart al een gesloten zaak zijn geweest. Wat zit er achter dit verschil? Laten we teruggaan naar punt één: het hoofd. Het is duidelijk dat het team altijd meer gefocust is geweest op de Europese avonden dan op het kampioenschap (dat sommigen misschien wel konden winnen, zelfs als ze voor de helft van de totaalscore speelden).

Wat de halve finale betreft, was het gevoel gisteren ook duidelijk: Barcelona is erg sterk, maar geeft toe. Veel, zo niet alles, hangt af van de race in Spanje, waarbij het er vooral om gaat om eruit te komen zonder te zinken; Om het duidelijk te maken: zelfs een nederlaag met één doelpunt wordt als duurzaam en herstelbaar beschouwd.

ITALIAANSE BEKER

Er waren ook mensen die de kwartfinale tegen Lazio, op 25 februari jongstleden, als een cruciaal kantelmoment zagen. De doorgang naar de volgende ronde leverde Inter inderdaad twee bekerderby's op waar niemand op zat te wachten. Het is grappig om te bedenken dat het team, vol met reserves, die avond won dankzij een sensationeel doelpunt van Arnautovic met volley vanaf 25 meter. “Het mooiste toneelstuk op het minst nuttige moment…” merkte iemand op

TOEKOMST

We richten ons dus nu al op de dag van morgen. We beginnen met een solide groep, maar die is nog niet zo overweldigend als het algemene verhaal doet vermoeden. Inter beschikt niet over de bekende "twee teams" en de selectie moet vooral gemoderniseerd worden. Sommer, Darmian, Mkhitaryan en Acerbi zijn ten einde raad; De aanval moet achter Lautaro en Thuram volledig opnieuw worden opgebouwd. Sucic heeft zich al op het middenveld gevestigd (hij zou de plek van Frattesi moeten innemen, ook al lijkt een transfer niet meer zo zeker, aangezien Asllani definitief is afgewezen en mogelijk op huurbasis vertrekt). Voor de aanval is er veel vertrouwen in de komst van Jonathan David, de Canadees uit Lille. Maar er is ook oog voor Castro uit Bologna (terwijl de droom van Nico Paz uit Como verder weg lijkt). Na drie jaar van transfers zonder noemenswaardige kosten heeft Oaktree, mede dankzij de enorme inkomsten uit de Champions League dit jaar, groen licht gegeven voor investeringen (niet enorm en alleen voor veelbelovende jonge spelers). Daarom zijn verdere investeringen mogelijk.

ALLE VOETBALNIEUWS