Formule Made in Italy: de Grand Prix van Imola tussen traditie en toekomst
door Massimo Ruberti en Glenda Mecaj
Nadat de GP van Imola in 2006 van de kalender verdween, werd het seizoen 2020 heropgericht uit de as van het Formule 1-seizoen dat door Covid-19 was verwoest en om logistieke redenen eurocentrisch was. De keuze om te racen in de Italiaanse Motor Valley, het zenuwcentrum van de geschiedenis van de Formule 1 zelf, was het signaal dat het rijkste circus ter wereld (omzet in 2024: 3,4 miljard dollar) vastberaden moet blijven in zijn verleden om aantrekkelijk te blijven en zich te richten op de disruptieve toekomst van steden als Miami, Singapore en Las Vegas. Nu de pandemie voorbij is, heeft Imola echter moeite om een plek op de kalender te bemachtigen en na de verlenging van Monza tot 2031 zijn er geen positieve geruchten meer opgedoken over de verlenging na de huidige editie.
Formule 1 maakt een periode van groei door, met een sterke penetratie onder de jongere bevolking en in opkomende landen of landen die in het verleden niet aangetrokken werden door dit raceformat, zoals de Verenigde Staten . Liberty Media heeft de groeiende belangstelling op Amerikaanse bodem ondersteund met de toevoeging van twee extra Amerikaanse races (Miami en Las Vegas) aan het jaarlijkse schema, naast de meer traditionele race in Austin op Circuits of the Americas (COTA). De twee gekozen nieuwe steden passen bij de doelstellingen van een Amerikaans bedrijf dat een sportcompetitie die draait om de ontwikkeling van de techniek en de moed van de piloten wil omvormen tot glamoureuze evenementen, en dat met succes doet. Evenementen waarbij de deelnemers de start bijwonen met een glas champagne in de hand, of helemaal niet, maar heerlijk dobberend in een zwembad op het circuit (zie bijvoorbeeld de laatste Grand Prix van Miami).
Het is niet meer dan logisch dat een sport waaraan bijna alleen fabrikanten van luxe auto's meedoen, een elitair publiek trekt. Italië heeft zich in deze trend altijd onderscheiden, met een passie voor Formule 1 - en met name voor Ferrari - die de sociale barrières overstijgt. Een goed voorbeeld hiervan zijn de cijfers over het televisieaandeel in de jaren van Michael Schumachers grote successen, met een ongelooflijk aandeel van 72,8% voor de Grand Prix van Monza in 2000, die door de Duitse coureur werd gewonnen. Deze aantallen zijn in de loop van de tijd afgenomen, vanwege de sportieve problemen van het Steigerende Paard, maar vooral vanwege de aankoop van de rechten door betaaltelevisie. Deze zenders bieden weliswaar een zeer hoogwaardig product, maar hebben een prijs die de populariteit van het Formule 1-product beperkt.
Hoewel de passie voor Formule 1 in Italië vooral lijkt te worden aangewakkerd door de kans op succes van Ferrari, valt niet te ontkennen dat er een sterke Italiaanse component in het DNA van de grootste autocompetitie ter wereld zit. Hieronder staan enkele voorbeelden van het belang van Italiaanse bedrijven in de technologische ontwikkeling van de Formule 1. Hiermee wordt benadrukt dat de Italiaanse passie voor de autosport gewaardeerd moet worden. De aanwezigheid van twee Italiaanse Grands Prix in een wereldkampioenschap is geen uitzondering, maar een bewijs van de bijdrage die ons land aan deze sport levert.
Allereerst zijn twee van de tien teams Italiaans: Scuderia Ferrari en Racing Bulls F1 Team (voorheen Minardi, gevestigd in Faenza). Zoals bekend is Pirelli, het Italiaanse merk, sinds 2011 de enige leverancier van banden, met een contract dat nog minstens tot 2027 loopt. Onder de belangrijkste partnerbedrijven springt Brembo er ongetwijfeld uit. Het bedrijf uit Bergamo ontwerpt en produceert hydraulisch materiaal (remklauwen, pompen en by-wire-eenheden) en frictiecomponenten (koolstofschijven en -blokken) voor de meeste eenzitters en levert remsystemen aan alle teams in het Circus. Van de tien Formule 1-teams vertrouwen er zes op gespecialiseerde Italiaanse bedrijven (Alpinestars, OMP en Sparco) voor de brandwerende en ultralichte pakken van hun coureurs en monteurs.
Ook tal van andere Italiaanse bedrijven houden zich bezig met andere technologische aspecten van de Grand Prix: van Dromo uit Emilia, dat de circuits zelf ontwerpt, tot DZ Engineering uit Forlì, dat zich bezighoudt met de verlichtingssystemen voor circuits waar nachtraces worden gehouden, tot Racing Force Group, een wereldleider op het gebied van veiligheidsuitrusting voor de motorsport met zijn merken OMP, Bell Racing, Zeronoise en Racing Spirit. Bell Racing behoudt zijn voorsprong in helmen: 14 van de 20 coureurs (70%) rijden met het HP77-model, waaronder Hamilton, Norris en Piastri. De helmen zijn ontworpen voor de Driver's Eye, een microcamera ontwikkeld door Zeronoise die sinds 2021 toeschouwers een meeslepend beeld biedt vanuit het perspectief van de coureur.
En laten we Dallara, gevestigd in Parma, niet vergeten. Hier worden de inmiddels fundamentele simulatoren en windtunnels ontworpen: alternatieve omgevingen voor de racebaan, waar technologie wordt ontwikkeld op basis van economische en duurzame principes. Dankzij de uitmuntende prestaties van de fabrikant uit Varano de' Melegari is Dallara de enige leverancier van auto's voor de kampioenschappen IndyCar, IndyNXT, Formule 2, Formule 3, EuroFormula, Formule E en Super Formula.
Juist om deze redenen zal volgend weekend in Imola, in het land van de motoren, ook wel Motor Valley genoemd, een van de uitmuntendheden van ons land worden gevierd, en de naam “Gran Premio del Made in Italy e dell'Emilia-Romagna” lijkt dit op passende wijze te willen benadrukken. De waarden van sport en technologische ontwikkeling lijken een beetje te vervagen, verhuld door de glamoureuze revolutie die de Formule 1 transformeert in een show die de regels van de entertainmentindustrie volgt. Toch zijn het de emoties van het doven van verkeerslichten, de koortsachtige spanning van de pitstops of de loterij van een safety car. Die zijn niet alleen bepalend voor het vertrouwde gevoel van een zondagmiddag voor de buis, maar ook voor het besef dat Italianen, ook al mengen cultuur, competitie en technologische innovatie zich in elkaar over. Naast het succes van Ferrari.
De eerste Amerikaanse ronde van het seizoen , verreden in Sprint-formaat, zag McLaren opnieuw zegevieren, met Oscar Piastri die zijn vierde overwinning van het seizoen behaalde en Lando Norris op de tweede plaats. De Britse coureur, favoriet aan het begin van het seizoen, geeft het stokje door aan zijn Australische teamgenoot, geboren in 2001. Piastri staat niet aan de leiding in het rijdersklassement (+16 op zijn teamgenoot), maar na drie opeenvolgende overwinningen lijkt hij de stille leider van het Papaya-team te zijn geworden.
Een van de verrassingen van de Grand Prix is Kimi Antonelli. Het jonge Italiaanse talent verrast tijdens de Sprintkwalificatie met een perfecte ronde, waarmee hij de pole position pakt. Voor de beste rookie op de grid is dit een historisch resultaat, aangezien de laatste Italiaan op pole dateert van 2009, met Giancarlo Fisichella in Spa. Ook tijdens de kwalificatie voor de Grand Prix van zondag blonk Antonelli uit door als derde te eindigen. Het potentieel van de startgrid kwam in de race echter niet volledig tot uiting: hij finishte de Sprint als zevende en de race als zesde. Voor Mercedes was het echter een positief weekend, aangezien George Russell voor de vierde keer in zes races op het podium stond. Daarmee evenaarde hij het aantal podiumplaatsen dat de Engelse coureur vorig seizoen behaalde. Een duidelijk teken van de groei van het team.
Bij Ferrari is de situatie heel anders en blijven de verwachtingen van de fans teleurstellen. Leclerc en Hamilton eindigden respectievelijk op de zevende en achtste plaats na een race die gekenmerkt werd door slechte prestaties en interne spanningen. Frustratie die Hamilton vooral voelt vanwege de strategische aarzelingen bij de pitmuur (“Wil je dat ik hier de hele race blijf zitten?” vertaald: “Wil je dat ik hier de hele race blijf zitten [wachten]?”).
De twee Ferrari-coureurs vochten voor niets (Antonelli's zesde positie) en tussen de bevelen om in te halen en tegen in te halen door, slaagden ze er niet in hun doel te bereiken. Een complexe situatie die wordt samengevat door de uitbarsting van Sir Lewis: "Neem nu je er toch bent even een theepauze.": Ferrari (en Hamilton zelf) hebben een schok nodig, en wel snel.
Er vinden regelmatig veranderingen plaats in de Formule 1, maar misschien overdrijft Alpine wel. Het Renault-team kampt al meerdere Grands Prix met een technische crisis en de opeenvolgende wisselingen van teambaas lijken zinloos. Sinds 2022 wisselen ze elkaar af: Marcin Budkowski, Otmar Szafnauer, Bruno Famin en Oliver Oakes. Door het aftreden van laatstgenoemde wordt Flavio Briatore feitelijk de nieuwe teambaas van de ploeg uit Enston.
De komst van Briatore als superconsultant in mei 2024 lijkt de situatie voor Alpine niet veel te hebben verbeterd. Van het positieve, en misschien zelfs een beetje gelukkige, einde van 2024, zien we begin 2025 een slechte ranking en een wisseling, niet alleen op managementniveau maar ook op het vlak van coureurs. Alpine heeft namelijk bevestigd dat Jack Doohan voor de komende vijf Grands Prix wordt vervangen door Franco Colapinto. Deze beslissing werd genomen slechts enkele uren na de wisseling aan de top.
Doohan, die zijn debuut maakte in de Formule 1, voldeed niet aan de verwachtingen van het team. Hij had moeite om zijn teamgenoot Pierre Gasly bij te houden en eindigde de eerste zes races zonder punten te scoren. Hij blijft als reservecoureur een belangrijk onderdeel van het Alpine-project en een terugkeer als basiscoureur behoort tot de mogelijkheden. Zijn plaats wordt ingenomen door de Argentijn Franco Colapinto, geboren in 2003, die vorig seizoen bij Williams opviel als vervanger van Logan Sargeant. Tijdens die negen races toonde Colapinto zijn grote potentieel, scoorde waardevolle punten en trok de aandacht van de paddock en vele Zuid-Amerikaanse sponsors.
Nieuws en inzichten over politieke, economische en financiële gebeurtenissen.
Aanmelden
ilsole24ore
